ریشهً کلمات هندوایرانی زندان (که در زبان اوستی هم وجود دارد) و کلمه دراوید (دراویا- دیا) و داهی زبان عرب به معنی هوشیار در زبانهای سانسکریت و اوستایی به ترتیب به صورت زدیندان (ستیندان در سانسکریت، بازداشتگاه)، دراویا-دیا (مالکان صنعت و کالاهای برنزی در سانسکریت) و داها –اینه (به سانسکریت یعنی دانایان) موجود هستند. بنابراین زندانهای عهد باستان نزد آریائیان هندی و ایرانی و سکایی غالباً به معنی بازداشتگاه بوده اند. بعداً تبدیل به کشتارگاه صاحبان عقاید و آرای سیاسی و مذهبی شد. خدای سلامتی و خدای تسلیم محض دو خدای کاملاً متفاوت و ضد هم هستند. به مثابه اینکه اهورامزدا و اهریمن به نفع اهریمن، در قالبی واحد فرو رفته باشند.
دیو دیوان تو با دیو به زندان نشود
گر فرشته بزند راه تو، شیطان تو اوست .(سنایی)
هم اکنون ده سال است که پنبه تمام دروغ های رایج درباره تاریخ ایران و علوم انسانی به طور کلی از سوی استاد ناصر پورپیرار زده شده است و در این میان خود را به کری و کوری زدن چیزی جز تعصب و دروغ پرستی و نان خوری معنا نمی شود
پاسخحذفnarya.blogsky.com