اسپ- اَست در زبانهای کهن ایرانی یعنی غذا و هستی و دارایی اسب. شبدر/شبذر هم در زبانهای ایرانی باید خلاصه شدۀ اسب-دار (سب-ذار/شب-دار) به همان معنی گیاه هستی و دارایی اسب بوده باشد. سرانجام یونجه در زبان ترکی باید خلاصه شده یونت-جه یعنی غذای مربوط به اسب باشد.
احتمال زیاد دارد که جزء شب در شبدر/ شبذر از تلخیص واژۀ پهلوی شَپ (خشویپ اوستایی) به معنی تند و تیز عاید شده است که مترادف واژۀ اسپ بوده است. مطابق فرهنگ برهان قاطع "شَپ به معنی جهنده و خیزکننده باشد و به معنی زود هم آمده است". جزء در (ذر) هم به صورت زر در لغت اوستایی به معنی سبزی است. بنابراین در مجموع شبدر یعنی علف اسب.
در زبان بلوچی هنوز شبدر/یونجه espost گفته می شود
پاسخحذفگویا فصفصه عربی هم از اسپست گرفته شده است.
پاسخحذف