ریشۀ واژۀ تَرِز مازندرانی و تیزِ لَکی به معنی طعنه

نظر به واژه های اوستایی "تَر" (بیزار کردن)، "تَرِ" (ترمنشی/بدمنشی) و "ترویی" (خوار شمردن و پست شمردن)، تَرِزا میشود زایندۀ بیزاری و پستی.