معنی بادغیس

در اوستا نام بادغیس که با توجه به شکل ظاهری آن به معنی بادخیز گرفته میشود به صورت وائیتی گَئِسَ (محل درخت بید گیس/بید مجنون) آمده و این نام در بندهش فصل ۱۲ فقرۀ ۲ واتگیس نامیده شده و در فقرۀ ۱۹ آن چنین شرح داده: «واتگیس کوهی است در سرحد واتگیسان. جائی است پر از دار و پر از درخت». نظر به همین تأکید روی فراوانی روی دار و درخت آنجا، وائیتی گَئِسَ می تواند اشاره به همین درختان بید مجنون آنجا بوده باشد. از سوی دیگر معنی بادخیز متعلق به سیستان به نظر میرسد: چه آن روی نام سرزمین اوستایی وَاِکرتَ (بادخیز) دیده میشود که در مورد آن جا گفته شده است که خارپشت در آنجا لانه دارد (اشاره به این است که تقدیس میشود) و آن مطابق سرزمین باد صد و یک روز خیز سیستان است که یکی از شرایط قبول اسلام از سوی مردم آنجا عدم آزار خارپشتهای آنجا بوده است.