ریشۀ واژۀ آذری دَبَه (دَبَنگ)

واژۀ دَبَه dabah در آذری به معنی فریفته و گمراه و نادان بر گرفته از واژۀ اوستایی دَب (دَو، فریفتن و گمراه کردن) به نظر می رسد. صورت فارسی آن دَبَنگ است. واژۀ پهلوی دَوَن (فریب و نیرنگ) نیز از این ریشه است.