در مقایسۀ دو نام ایرانی و هندی سیارۀ درخشان مشتری یعنی برجیس و بریهسپتی معلوم میشود جزء اول آنها برگرفته از بَرِج اوستایی و بریه سنسکریت به معنی درخشان و جزء دوم آنها یعنی ایس و سپتی به معنی نیرومندی و فراوانی هستند. در مجموع یعنی بسیار درخشان:
बृन्हति{बृह्} verb 1 bRnhati[bRh] shine
स्फाति f. sphAti prosperity
نام دیگر آن یعنی مشتری ملقب به شاه سیارگان و هرمزد، زئوس و ژوپیتر هم به صورت اوستایی مهیشته-ری به معنی بزرگترین درخشنده (ستاره) است. بی جهت نیست که نام سیارۀ مشتری در اشعار شاعران ایرانی از جمله فردوسی زیاد به کار رفته است:
महिष्ठ adj. mahishTha greatest
राजति{राज्} verb rAjati[rAj, rae] shine
مشتری: مهست + ی (به معنی برترین یا منسوب به برترین)
پاسخحذفبرجیس: برز + ی (به معنی بالاترین یا منسوب به بالاترین یا برترین)
ژوپیتر: همریشه superior است و به معنی برترین و بالاترین.
می‌بینید که هر سه نام این سیاره (برجیس و مشتری و ژوپیتر) به معنی برترین است.
توضیح این که:
مهست (برترین) و مهستی به مهشتی و مهشتری و مشتری تبدیل شده‌اند.
بخش "یس" در برجیس پسوند نسبت است، مثل همان "ی".
امینی
برز در کردی به معنی بالا است.
پاسخحذفامینی