ارتباط نام انار (میوۀ با شکوه و مقدس) با نام پارس و پرسفونه

نام پرسفونه را در هیئت قدیمی آن پرسوفاتا می توان به معنی الهۀ بسته و مجتمع فشردۀ دانه که این بسته و مجتمع فشردۀ دانۀ آن به وضوح یادآور میوۀ مخصوص پرسفونه یعنی انار است که گفته شده است با پرسه سانسکریت به معنی بسته و بقچۀ دانه (انار) همخوانی دارد.

در مورد تقدیس و کاربرد انار نزد پارسیان هخامنشی فرید شولیزاده آورده است: "ریشه دواندن انار در فرهنگ ایرانیان‌ باستان را حتی در نگاره‌های «پارسه» (تخت‌جمشید) نیز می‌توان دید. در دست هریک از سربازان جاویدان نیزه‌ای دیده می‌شود که بخش تحتانی آن به یک بخش کروی انار مانند ختم می‌شود. از همین روست که یونانیان این نیزه‌ها را «سیب‌بر» می‌نامیدند. گارد جاویدان از ۱۰هزار جنگ‌آور ورزیده تشکیل شده بود که خود به۱۰گروه هزارنفری بخش می‌شدند. انار فلزی تحتانی نیزه‌ی فرمانده هر گروه که (هزارپت) نامیده می‌شد، زرین و انار دیگران سیمین بود. پروفسور «هاید ماری‌کخ» این نیزه‌های سربازان جاویدان را الهامی از شکل انار آویخته از شاخه می‌دانند".

لذا نظر به اندازه و شکل درخت انار، درختان تصاویر کاخ آپادانا می توانند نشانگر درخت انار در مقام درخت مقدس پارسیان هخامنشی بوده باشند.