جمعه، شهریور ۱۰، ۱۳۹۱

معنی لفظی نام اِوَز و کهنه اوز

کهنه در نام کهنه اوز را می توان دو گونه معنی کرد:تلخیص کهین= کوچک، کوه نی= پایین کوه. ولی خود اوز به شکل اَوَئِزَ در لغت اوستایی به معنی ساده و بی آلایش و کوچک است. لذا هم کهنه و هم اِوَز هر دو به معنی قصبه خرد و ساده بوده است.
اَاُذَ در اوستا به معنی آب بسیار است.احتمال بسیار دارد در اصل اَو-وَذ به معنی" [محل] آب جاری" بوده باشد. اَوَز (در معنی موجود حرکت کننده در آب) در مفهوم مرغابی معرب از همین واژه به نظر می رسد.

۲ نظر:

ناشناس گفت...

سلام
آیا تقسیم بندی شاهنامه بر این اساس که ایران:سرزمین فارس ها و توران:سرزمین ترکها صحیح است؟؟
ممنون

ناشناس گفت...

توران سرزمین مردمان مختلفی از جمله ترکان و الانهای سکایی بوده است. ولی فردوسی همه ایشان را ترک می نامد گرچه برخی نامها سکایی هستند از جمله افراسیاب و گرشیوز. در ایران باستان هم اقوام متفاوتی می زیسته اند: هوریان، سکاهای کردوخی و اوتیان اران. نامهای ایران و توران بیشتر نشانگر نامهای زرتشتی این سرزمینها بوده است نه نشانگر ملل تشکیل دهنده آنها. زرتشتیان باستان مردم ایران را ایرانی می گفته اند نه پارسی. خوش باشید. جواد مفرد کهلان