باز هم در باب توهم از گروه زبانهای ایرانی به شمار رفتن زبان ترکی آذری (ارانی)

نام ناحیه طبرسران و طبرسی (تبر-شی)به معنی تازي سرواران است و به وضوح نشانگر نام کاتوزی (سگ تازی پرستان)است که علی القاعده در زبان یونانی به صورت کادوسیان از ایشان یاد شده است. این مردم به سبب زندگی در نواحی پر دد و دام جنگلی خویش سگپرست بوده اند و به همین سبب در شاهنامه گاهی تحت نام سگساران نامیده شده اند. نام تات به صورت تاو-ایت (تازی پرستان) در زبان ترکی در واقع ترجمه همین نام است. نام بومیان دیرین آذربایجان یعنی کوتیان هم در زبانهای اسلاو و زبان مازندراني به همین معنی سگپرست بوده است.ضمناً یحیی ذکاء درست دریافته است که زبان آذری و ارانی یکی بوده اند (البته ایشان برای مصادره به مطلوب خواهر و برادر به حساب آورده است). ولی اشتراک نام زبان آذری با نام آذربایجان در جزء آذر باعث سوء تفاهم ایشان و کسروی و پورداود و دیگران شده است. چون یاقوت حموی زبان آذری را زبانی بیگانه در منطقه ياد کرده است. اگر اين زبان از گروه زبانهای ایرانی بود لااقل در سه سوی خود يعنی شرق و غرب و جنوب آذربایجان با بقیه خویشاوند نزدیک می بود و غریبه نمي بود تا یاقوت بخواهد بگوید به جز خودشان کسی آن را در نیابد. ولی این زبان زبان ترکی ارانی است نه زبان پهلوی ماقبل آذری آذربایجان که هیچوقت آذری خوانده نشده است. اران به زبان کُردی به معنی آذری است، همين طور آگوان و آلوانیا هم به کُردی به همین معنی است. نام ترکی ایشان اوتی (آذری)بوده است که یونانیان باستان از این نام نیز یاد کرده اند. ده ده قورقود (پدر تجارب و دانشها= اوستا) در واقع اوستای به خصوص آذری است که از اینان برجای مانده است. اینان در عهد چهارمین فرمانروای ماد فراورت بعد از قتل همین فرائورت (سیاوش، فرود، فرورتیش) توسط مادیای اسکیتی (افراسیاب)بدین ناحیه کوچ کرده بودند و آتش اجاق خانوادگی را می پرستیدند و بدین سبب آذري و ارانی و اوتی و آگواني و الووانی نامیده شده اند. ضمناً در آن عهد - تا دو قرن اخیر ملی گرایی در منطقه رایج نبوده است که حضرات پانترکیست و پان ایرانیست این را بدان دوره تعمیم می دهند. دارندگان حدود بیست زبان در اینجا در کنار هم به اتحاد می زیسته اند.