توضیحی در باب منزل سلمی ادبیات کهن ایران
استاد عزیز جناب آقای بهرام مشیری دیدم که یکی از بینندگان برنامه سرزمین جاوید از کلمهً سلمی سؤال کردند. خواستم که به ریشهً اساطیری این نام اشارهً مختصری داشته باشم: فردوسی نام سلم اساطیر ایرانی را به معنی عربی آن صلح و سلامتی گرفته است و این مفهوم در مورد قوم سلم (سرمتها، نیاکان صربوکرواتها) مصداق داشته است. این مردم نیمه آریایی و نیمه اسلاو برده داری بینشان مرسوم نبوده است و معنی خود نامهای اوستایی و سانسکریتی کرووات (هرووات) و صرب(سرب) که به مفهوم جملگی آزادگان می باشند گواه این معنی است. نام سرمت که هنوز هم در نزد صربوکرواتها به معنی مادرسالار می باشد نشان میدهد که علاوه بر آزادگی مردان، زنان نیز در جامعه بدوی ایشان در قرون پیش از میلاد در شمال قفقاز مقام والایی داشته اند. بنا به خبر خرمدینان که ابومنصور بغدادی در زینت المجالس نقل نموده شروین(یعنی شاهزاده، منظور زرتشت، پیامبر و حکیم بزرگ خرمدینان) از سوی پدر به همین دیار زنج(سرزمین زنان) تعلق داشته است و مادرش از خاندان کیانی (مادی) بوده است. این خبر بکر کاملاً درست بوده است چه مشخصات نژادی زرتشت(سپیتاک، زریر، زریادر یعنی دارنده تن زرین) و پدرش سپیتمه مغ(= شاه موبد، جمشید) به عنوان پادشاه ولایات قفقاز -که منزل سلم و سلمی در آن نواحی منظور میشده- و مقام مادرش آمیتیدا(به عنوان دختر آستیاگ) جای تردیدی چندانی در درستی این نظر باقی نمی گذارند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر