معنی نام ایرانی تازی پرستندهً ایزدی به شکل مار نیرومند(اژدها) است
بومیان دیرین فلات ایران نیز بهرام ایزد رعد و جنگ آریائیان را تحت نام نینورتا(سرور کامل) می پرستیده اند به عبارت دیگر اعراب را به نام این خدای مشترک خود با اعراب نامگذاری نموده اند: از جمله القاب بابلی نینورتا، شاه درخت نخل، اژدها، مرد- عقرب، مار هفت سر، کشندهً قهرمانان است. نینورتا گاهی فرزند انلیل(ایزد هوا و آسمان شب، وارونا) و گاهی فرزند برادرش انکی(ایزد دانای آبهای ژرف و زمین، برهما/اهورا مزدا) به شمار آمده است. دلیل اینکه این ایزد در شکل مرد- عقرب در فلات ایران باستان پرستش میشده است همانا تصاویر باستانشناسی بسیاری که بر ظروف سفالی مختص ناحیهً جیرفت کرمان (آراتتای باستانی) دیده میشود. موضوع لقب شاه درخت نخل هم مهم است چه سلم ریشهً نام سلمان فارسی هم در زبان ملل سامی به معنی درخت نخل است. برای خود موضوع برادران اهورا مزدا(ایزد دانایی و روشنایی) و اهریمن(ایزد تاریکی) نیز در اینجا منشأ سومری انکی/ائا و انلیل/الیل را به وضوح مشاهده می نماییم.آریائیان ایرانی نینورتا را تحت نام ورثرغنه (کشندهً دشمن، بهرام) و آریائیان هندو وی را بیشتر تحت نام ایندره (درندهً دشمنان) ستایش می نموده اند و آتشکده های معروف ونابک مزارشریف و آذرگشنسب رغهً زرتشتی(مراغه) را به وی منتسب می نموده اند. در مورد آتشکده ونابک بهرام(نینورتا) در مزار شریف می دانیم که آنجا به صورت مقبره دوم علی بن ابی طالب پرستشگاه بزرگ معتقدین شیعه و سنی افغانی در آمده است که در اینجا نیز علی و نینورتا به هم رسیده و مطابقت یافته اند. نظر به شکل اژدهایی معروف نینورتا/ اسماعیل نیای اساطیری اعراب، نام تازی(تئوژی) را که ایرانیان بر اعراب اطلاق نموده اند به سادگی می توان به لغت اوستایی به معنی پرستنده مار نیرومند(اژدها) گرفت. نظر به معنی لفظی نینورتا(سرور دارندهً بنیادها، کامل) معلوم میگردد که کلمهً اسلام نیز در اصل از نام همین خدای قبیله ای اعراب گرفته شده است و در اساس به معنی آیین پرستندگان ایزد کامل و بی عیب و سالم بوده است. لابد از اینجاست که در سورهً حشر قرآن آیهً 23 کلمهً سلام به معنی منزه و کامل آمده است(الملک القدوس السلام) . پس در واقع ما مسلمانها اعم از اعتقاددار و بی اعتقاد ناخود آگاه همین لقب نینورتا/ اسماعیل (ایزد قبیله ای اعراب) را هنگام ملاقات همدیگر تکرار می نماییم و پیداست همین معنی نام اسلام می توانست دستاویزی شود بر این که اعراب از عهد باستان دیگر ملل و نحل را ناکامل ، ناقص، عجم و مطرود به شمار بیاورند. دکتر محمد خزائلی در اعلام قرآن ضمن اینکه اسلام را به معنی بی عیب (کامل) می آورد با استناد به مندرجات قرآن تاریخچهً نام اسلام را به عهد اساطیری ابراهیم(انکی پدر نینورتا) و اعقابش(نینورتا ، مردوک/ آشور و دیگران) می رساند. این بدان معنی است که اعراب این لفظ را از بابلیهایی گرفته اند که دین قدیم خود را کامل و بی عیب(=اسلام) محسوب میکرده اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر