گلایه از تاریخ دانان و تاریخ خوانان

گاهی آدم از این ملت و روشنفکرانش و ادیبانش و مورخانش مأیوس میشود که قادر نیستند، حتی تشخیص دهند چرا اسم کورش(به معنی قوچ)بدین صورت در شاهنامه قید نشده است. چه ایرانیان وی را از عهد اشکانیان تنها تحت لقب فریدون(جهانگیر)میشناختند و بس، همین طور داماد و پسر خوانده اش سپیتاک بردیه حاکم بلخ و هندوستان را نه بدین نام رسمی خود بلکه به دو نام برمایون و زرتشت که خیلی هم دیر بیاد این زرتشت افتادند،وقتی که در هند چندین فرقه پیشرفته و بزرگ دینی و اخلاقی و فلسفی به نامهای گوتمه بودا، گوتمه مهاویرا،گوتمه نیایه، گوتمه شوارا پیشتر به نام وی بنا شده بود. حتی آن وقت هم که در اواخر اشکانیان به یاد این گئوماته زرتشت(سرود دان زرین تن)که مالیاتها ملل تحت سلطه هخامنشیان بخشیده و برده را آزاد،و و با اصلاحات اجتماعیش زمین به رعایا می بخشید و بتان بت پرستان ساقط میکرد،افتادند که چیز زیادی از سرنوشت و نام و نشان وی نمی دانستند. نگاه کنید به یسناها که این زرتشت صوفی منش و حاتم بخش از درد کمی اموال و بردگانش گلایه میکند
.