یکشنبه، مهر ۱۸، ۱۳۸۹

درد دل نیما یوشیج

مي تراود مهتاب
مي تراود مهتاب
مي درخشد شبتاب

نيست يك دم شكند خواب به چشم كس و ليك

غم اين خفته چند

خواب در چشم ترم مي شكند

نگران با من ايستاده سحر

صبح مي خواهد از من

كز مبارك دم او آورم اين قوم به جان باخته را بلكه خبر

در جگر ليكن خاري

از ره اين سفرم مي شكند

نازك آراي تن ساق گلي

كه به جانش كشتم

و به جان دادمش آب

اي دريغا به برم مي شكند

دستها مي سايم

تا دري بگشايم

بر عبث مي پايم

كه به در كس آيد

در و ديوار به هم ريخته شان

بر سرم مي شكند

مي تراود مهتاب

مي درخشد شبتاب

مانده پاي ابله از راه دور

بر دم دهكده مردي تنها

كوله بارش بر دوش

دست او بر در مي گويد با خود

غم اين خفته چند

خواب در چشم ترم مي شكند

۲ نظر:

ایوب فارابی گفت...

سلام دوست من

شعرهای زیبائی را ثبت کردی سبک وبلاکو عوض میکنی؟

ناشناس گفت...

با درود بر ایوب
چند روزی صبر و حوصله به راهی دیگر رفته بود.