پیام نوروزی به آن رقیق القلب های وطنی که به مرگ ماهیان نوروزی اشک میریزند

من به عنوان دانشجوی آبیاری عهد استبداد عتیق و جدید مقدس برای طبیعت ایران ایده آل آینده چندی پیش طرحی ارائه دادم که برخی سایتها هم آن را انعکاس دادند و آن این بود که آب خلیج فارس را ازتنگه هرمز به ارتفاع 400 متری به داخل تونلی زیر زمینی به باتلاق جازموریان و کویر لوت برسانیم تا طبیعت نیمه جان جنوب شرق ایران را حیات تازه ببخشیم. آنهاییکه به مرگ ماهیان نوروزی ماتم میگیرند بزرگترین نیاز ملت بزرگ ایران یادشان نرود: در اولویت عاجل علاج قلب کویری و نیمه کویری مادر وطن و حتی درمان اقتصاد بیمار و روان اکثریت جامعه انسانی این وطن در عصر علم و تکنیک و هنر و دموکراسی ها نیاز به بازسازی دارد و رهایی انسانهای پای دار و سنگسار... در این راه کویر فرهنگ و سنت و سیاست استبدادی لباس تقدس بر تن کرده اهریمنی سر راه است و این امر به حق جای گریه و زاری فراوان دارد. دکتر هولاکویی گفت ما ملت دربو داغونی هستیم و من اضافه می کنم از مملکتی با طبیعتی در بوداغون و فرهنگ مغزکش. فکر میکنم آن روزی که اکثریت مردم بر این مصائب آگاه گردند. رنگ سرخ گلهای بهاریمان مفهوم واقعی خواهد داد. والا نه آن ماه محرم ماه ماست نه گریه و زاری منطق بی منطقی برای قربانیان ان ماه اساسا به ما مربوط است. خیلی ساده بگویم سر کارمان گذاشته اند....