ریشه بابلی اسطورهً عیسی مسیح

این مطلب را که در رابطه با اصل و منشأ یوشع و عیسی مسیح است در اینجا ضمیمه می نمایم چه این بحث در مقاله عیسی مسیح -که قبلاً نقل خواهد شد- از قلم افتاده است: مسلم به می رسد نام و نشان خدای بابلی معروف به نی نازو (شفابخش) برادر نین مادو (فرمانروای سرزمین، مردوک بابلیها) که در تورات با نامهای عیسو (منجی) و یوشع (منجی) فرزند نون (یعنی پسر نین لیل و انلیل یا ائا/انکی ماهی شکل) ظاهر میشود، اساس اساطیر خدایان/قهرمانان منجی در خاورمیانه، از آن جمله عیسی مسیح خداگونه بوده باشد. گرچه در باب عیسی مسیح خدای جوان میرای گیاهان و جهان زیرین یعنی تموز/آدونیس/بت اساف/ یوسف نیز در این نقش (هم در ترکیب شخصیت اساطیری خودش و هم در مقام پدر/ ناپدری) با وی شریک شده است. و ازهمین جا است که یوشع ابن نون از سبط یهودی بنیافرائیم(منسوب افرائیم یکی از دو پسر توراتی یوسف) به شمار رفته است که نامش مترادف با خود یوسف به معنی افزاینده و برکت دهنده است. نام پسر توراتی دیگر یوسف یعنی مناسه (فراموش شده) نیز یادآور موضوع ایزد جوان مرگ و جهان زیرین به شمار رفتن خود همین ایزد کنعانی/فنیقی است. به طوری که نویسندگان انجیل یا انجیلها که اساطیر خاورمیانه را خوب می شناخته اند در رابطه با عیسی مسیح و پدر یا نا پدریش یوسف نجار(در اصل تموز نضاری= یوسف زیبا) اسطورهً این خدای فینیقی/کنعانی را هم در نقش یوسف نجار و هم در نقش عیسی مسیح وارد کرده اند. از همینجا به خوبی آشکار است که مریم/ماریا(=قدیسه، باکره ) در اصل همان الههً عشق بابلی ایشتار/اینانا یعنی الههً باکره معشوق تموز/ آدنیس/ یوسف می باشد. اوثنیل(شیر خدا=اسدالله) جانشین توراتی یوشع ابن نون نیز یادآور خدای بابلی شیر اندام نین گیرسو از ایزدان جهان زیرین است که لابد با نین گیش زیدا(لفظاً یعنی نجار خوب) پسر نی نازو(عیسو/یوشع) یکی گرفته شده است. با کمی دقت معلوم میشود که در اسطوره عیسی مسیح انجیلها مقام پدر و پسری این دو خدای معروف بابلی با هم عوض گردیده است. جالب است که در شجره نامهً پادشاهان اساطیری سومری تموز(دوموزی/یوسف) چوپان/خدای جوان نباتات و جهان زیرین را که لیدیائیها آتیس (جوان زیبا) نامیده اند، فرزند اِن مِن گالانا یعنی سرور بزرگ پیر(یعنی انکی/ ائا) و پدر اِن سیپاد زیدانا (سرور چوپان واقعی است) آورده اند. در این شجره نامهً اساطیری حتی از اتانا (چوپان-خدای بابلی معروف اسطبل حیوانات) یاد گردیده است ، همان خدا پادشاه چوپانی که وی از اسطبلش به با عقاب به آسمان صعود میکند. وی فرزند مشدا(منجی) و پدر بِلاه(بلوح یعنی عقاب) است. نامهای منجی و پرنده و اسطبل محل زایش خدای جوان در باب عیسی مسیح اساطیری (منجی تدهین شده) و تاریخی یعنی یهودای جلیلی فرزند زیپورایی (پرنده) به وضوح دیده میشود. چه مطابق انجیل لوقا زایش عیسی مسیح در اسطبلی در بیت لحم( خانهً شیر درنده یا باز شکاری= خانهً نین گیرسو) صورت گرفته است. که در اینجا نیز ترتیب پدر و پسری معکوس است. نام مشدا(منجی) که در این جا به جای نام انکی خدای دانای زمین و آبهای ژرف آمده است به وضوح یاد آور نام مزدا(بسیار دانا) یعنی جزء دوم نام اهورامزدا(یعنی سرور بسیار دانا) است که نزد هندوان برهما یعنی خالق دانا نامیده شده است. نام بلاه(بلوح، عقاب) در اینجا قابل انطباق با زوج خدایان زیر زمینی سومری یعنی نین گیش زیدا (خدای نجاری با علامت مار شاخدار)/ نین گیرسو (خدای نیمه شیر و نیمه عقاب) است که تحت نام اولی پسر ایشوم (منجی)/نینازو (سرور شفابخش، منجی) به شمار رفته است. در اسطورهً اتانا از درگیری شدید این خدایان با هم، در شکل سمبولهای حیوانیشان یعنی مار و عقاب به طور مفصل صحبت شده است. خود نام و نشان اتانا (خدا-چوپان فانی و جوان به آسمان عروج کننده) کاملاً یاد آور آدونیس فینیقیها یعنی عیسی مسیح اساطیری انجیلها است. نام پدر تاریخی عیسی مسیح تاریخی (یهودای جلیلی) یعنی زیپورایی لفظاً به معنی پرنده است همان کبوتر اساطیری انجیلها که همراه ندای آسمانی "تو فرزند من هستی" ظاهر میشود . در خود اساطیر آدونیس خدای فینیقی/یونانی نام آدونیس به معنی سرور می باشد. می دانیم که آن در مقام خطاب به عیسی مسیح هم اطلاق میشده است. از پدر و مادر او تحت اسامی تئیاس(خدا)/ سنیراس(خدای چوب نجاری= نین گیش زیدا ) ومیره (در خت مقدس میرهه)/سمیرنه(الههً درخت ام مغیلان، بتان نائله و عّزای اعراب/ایشتار بابلی) یاد گردیده است. بی شک خود همین نام میره است که در انجلیها تبدیل به ماریا (قدیسه) و مریم(مادر مقدس) یعنی مادر عیسی مسیح اساطیری گردیده است.