یکشنبه، بهمن ۱۳، ۱۳۸۷

جغرافیای باستانی نواحی ماد مرکزی

نامهای باستانی مناطق بین استانهای کرمانشاهان و سمنان

ما در اینجا مطالب مربوطه در این باب را از تنها تاریخ معتبر ماد یعنی تاریخ ماد تألیف دیاکونوف، به ترجمه کریم کشاورز را نقل نموده و تبیین خود را در پایان ضمن متن بر آن می افزائیم: سارگون دوم پادشاه سفاک آشوری در سال 713 قبل از میلاد لشکرکشی به داخل ماد را آغاز کرد. مادها از سال 714 منتظر این حمله بودند و از آن بیم داشتند. بیمشان تنها سال 705 ریخت که در آن هنگام سارگون برده دار شکارگر مادها خود به دست فراسپ پادشاه کشورگشای سکایی (افراسیاب اول) در کنار دژکولومیان (تخت سلیمان) غافلگیر شده و به قتل رسید. بنا به اوستا، یشت نوزدهم زمانی که فراسیاب اول (فراسپ) فرمانروای تازی زئینی گو (زنگیاب، سارگون دوم) را به قتل رساند، دارای فر کیانی بود. به هر حال در گزارشهای سالنامه های سارگون ضمن شرح لشکرکشیهای وی اسامی کهن مناطق مختلفی قید شده اند که بسیاری از آنها قابل تعیین می باشند. ما در اینجا صرفا نامهای مذکور در همان گزارشهای سال 713 قبل از میلاد را مورد مداقه قرار می دهیم: بهانهً لشکرکشی سال 713 شورشی بود که در ناحیه کارالا (در یکی از دره های زاب کوچک، محتملا ناحیه سنقر کلیایی) وقوع یافت و ساکنان آنجا مردی را که دست نشانده آشوریان بودند طرد کردند. سارگون ساکنان کارالا را قلع و قمع کرده و 2200 تن از سران ایشان را امان داده و به حضور پذیرفت. از آنجا عازم ماد مرکزی و الیپی (کرمانشاهان) گشت. پس از ورود به الیپی دالتو (یا تالتو) پادشاه آنجا را بر سریر سلطنت وی مستقر ساخت. این عمل بدان سبب ضرورت یافت که پادشاه مزبور طرفدار آشور بود و اتباع وی و حتی بزرگان و اعیان نیز از این رهگذر از وی ناراضی بودند. لشکریان آشور از آنجا به داخل ماد رهسپار شدند. متن منبع ما در این مورد چنین میگوید. نظر به آغاز و انجام رفت لشکرکشی، مسیر این تهاجم بین کرمانشاهان (الیپی) و سمنان (سرزمین آریبی=عربهای شرقی) قرار داشته است:
"کشور سیگری سو (صحنه)، کشور بیت باعان (خانه خدا= معبد ایشتار کنگاور)، ایالت ماد که در مرز الیپی است (ناحیه همدان)، کشور ...، کشور آپساخوتی (دارای گردنده سخت گذر=آدراپانای خبر ایزیدور خاراکسی، اسد آباد)، کشور پارنوآتی (نوبران)، کشور اوتیرنا (=جایگاه بزرگ، بیوران)، دهکده دیریستانو (=صومعه ، رازگان)، کشور...، کشور اوریاکی (که بعداً اوپیته فرزند دایائوکو آن را تسخیر نمود، و در ناحیه رودکها قرار داشته، همان خرقان)، کشورریمانوتی (رباط کریم)، ایالت کشور اوپورئی (چشمهً با شکوه=رغه، ری) کشور اویا دائوئه (ایوانکی)، کشور بوستیس (پلشت)، کشور آگازی (علی القاعده همان اوالی، آبعلی) کشور آمباندا (دماوند)، کشور دانانو (=جایگاه بالایی/ فرازکوه، فیروزکوه)، ایالات دوردست در مرزهای کشور آریبی مشرق (یهودیان سمت سمنان که از عهد حمورابی بدین ناحیه کوچیده بودند)، ایالت مادهای مقتدر که یوغ خدای اشور را فرو افکندند و مانند دزدان به کوهها و بیابانها روی آوردند، من هیزم شعله ور به تمام دهکده های ایشان افکندم و سراسر سرزمین ایشان را به تلهای ویران و فراموش شده مبدل ساختم." بیشترین نامهای عمومی مناطق ماد بزرگ و میانی و مراکز آنها را در گزارشهای لشکرکشی سالنامه های تیگلت پیلسر پادشاه آشوری می توان پیدا نمود که متن آنها با توضیحات الحاقی اش از سوی ما در تعلیقات فصل دوم تاریخ ماد، صفحات 508 و509 از این قرار است:

"تعیین مسیر و محل لشکرکشی های تیگلت پیلسر به خاک ماد بسیار دشوار است. ما چهار روایت اصلی در بارهً نواحیی که وی در نوردیده بوده، در دست داریم. در سالنامه ها مذکور است که لشکرکشی اول (744 ق.م) اختصاص به [نامورو در دره دیاله (یا پارسوا= ناحیه کناری)] و بیت زاتی (شازند)، بیت آبدادانا (بیجار)، بیت کاپسی (وفس) و بیت تازاکی (تویسرکان) داشته است. در سالنامه های مزبور ضمناً برخی جنگهایی را که در سرزمینهای پارسوا که پایتخت آن نیکور (ننور) بوده و بیت زاتی (شازند) و تا حدی آبدادانا (بیجار) و بیت سانگی (سنندج) و بیت کاپسی (وفس) و دیگر آرنزیاش (انجرود)، کیشه سو (همدان)، ارازیاش (اردلان)، سومورزو (سنقر) و بین همبان (طاق بستان) وقوع یافته بوده بر می شمرند. و از آن پس فهرست کلی از حکام که سر به اطاعت نهاده بودند، میدهند که درست محفوظ نمانده است. ظاهراً شرحی که در لوح سنگی اول نمرود آمده نیز مربوط به همین لشکرکشی می باشد: بیت همبان (طاق بستان)، سومورزو (سنقر)، بیت باروآ (بهاره)، بیت زوآلزاش (دلیجان)، بیت ماتی (محلات)، توپلیاش (تفرش)، تیل تارانزای (کلاترزان)، پارسوا، بیت کیپ سی تا شهر زاکروتی (بوئین زهرا) و مادهای نیرومند. لشکرکشی دوم (737 ق.م)، طبق مندرجات سالنامه ها به بیت سانگی (سنه، سنندج)، بیت تازاکی (تویسرکان)، مادها، بیت زوآلزاشو (دلیجان) و بیت ماتی (محلات) تخصیص داده شده بوده است. و جداگانه نام نقاط مسکونی زیر آورده شده است: ناحیه ای که مرکز آن بیت ایشتار (کنگاور) بوده، بیت کاپسی (وفس)، شهر تادی روتا (سهرورد) و نیروتاکتا (تاکستان)، سیبور (ساوجبلاغ)... آریاما (رامند)، خروسی (خلجستان)، ساکسوکنو (ساوه)، کارزیبرا (گازران)، بیت ساگبات (قم)، سیلخازی (سیالک)، تیل آشوری (یکی از تپه های باستانی مجاور سیالک کاشان). دومین لوح سنگی نمرود یکجا امکنه زیر را بر میشمرد: بیت همبان، بیت سومورزو، بیت باروآ (بهاره)، بیت زوآلزاش، بیت ماتی، توپلیاش (تفرش)، بیت تارانزای، پارسوا، بیت کاپسین و نقطه مسکونی زاکروتی (بوئین زهرا) که ظاهراً مربوط به لشکرکشی اول بوده است. و بیت ایشتار (کنگاور) و نیشای (نهاوند) و گیزین کی سی (قزوین)، نقطه مسکونی سیبور، اورننا (=کوهپایه، کرج)، نیپاریا (=منازل زیر زمینی، تهران) و کشورهای بوستوس (پلشت)، آریارمی (ورامین، حالا تصور می‍کنم آریارمی یا همان آریا اوروه مطابق تپه گیان نهاوند است)، خروسنی (خوار)، روآ (ری، قبل از کویر نمک)، اوشکاکان (مشکان)، شیکراکی (جوشقان) و تیل آشوری یا دژ بابلیان (کاشان). ضمناً در کتیبه مصراً اظهار شده که همهً این نواحی جزو قلمرو آشور بوده و حکامی و جانشینانی از طرف آن کشور در آنجا مستقر بوده اند. کتیبه ای از بر لوح گلین از نمرود به تاریخ 728 ق.م باقی است که اطلاعات دقیقتر ولی کلی به ما میدهد. فهرست آن کتیبه چنین است: نامرو (دره دیاله)، بیت سانگی تویی (سنندج)، بیت همبان (طاق بستان)، سومورزو (سنقر)، باروآ (بهاره)، بیت زوالزاش (دلیجان)، بیت ماتی (محلات)، توپلیاش (تفرش)، تارانزای (کلاترزان)، پارسوا، بیت زاتی (زرند)، بیت آبدادانی، بیت سانگی، بیت تازاکی (تویسرکان)، بیت ایشتار (کنگاور)، زاکروتی (بوئین زهرا). کتیبهً مزبور ضمناً به خصوص تصریح می کند که نواحی یاد شده که تقریباً همه مربوط به لشکرکشی اول بوده جزو ایالات آشور شده بوده اند. و بعد بلافاصله اسامی ذیل آمده است: گیزینی کی سی (قزوین)، نیشا (نهاوند)، سیبور (ساوجبلاغ). اوریمزان (فیروز آباد)، رعوسان (ری)، نیپاریا (تهران)، پوستوس (پلشت)، آریارمی (ورامین، حالا تصور می‍کنم آریارمی یا همان آریا اوروه مطابق تپه گیان نهاوند است)، خروسی (خوار، گرمسار)، ساکسوکنو (ساوه)، آراکتو (اراک)، کارزیبرا (گازران)، گوکی ننانا (کوشکک)، بیت ساگبات (قم)، سیلخازی یا دژ بابلیان (سیالک)، روآ (ری، قبل از کویر نمک)، اوشکاکانا (مشکان)، شیکراکی (جوشقان) و سرزمین طلا (منظور منطقه ای در نواحی کویری انار خیز جنوبی؟).

در منابع کهن بین النهرین در رابطه با لشکرکشی بابلیها و آشوریها همچنین از شهرها و نواحی زیر هم یاد شده است: اورکیش (شهر پایینی، الکوت)، ناوار (سرزمین الهه کاسی کوهستان شمالی، حوضهً دره دیاله)، خارسی (کارس منابع یونانی، کرمانشاهان)، کیماش (بلوک کماسی کردستان)، خومورتی (توز خورماتو)، خوخونوری (باوه نور)، گانخار (قصبهً گهواره بین کرمانشاه و سرپل ذهاب)، آل شوسین (قصر شیرین)، دیمات ان لی لیا (ده مندلی)، خامازی (خفاجه)، کوک کوما (کمیجان)، رمدانی (رزن)، خارخوبارا (خدابنده)، کیلامباته (کبوتر آهنگ)، اوریانگو (انگوران)، زابشالی (حوضهً زاب سفلی)، داگارا (دیاله)، هابهی (بلوک بهی سقز)، کیروری (کفری کردستان عراق)، سیمره (حوضه رود سیروان)، اولمانیا (حلوان)، آداعوش (قلعه دیزه)، خارگا (خانقین)، خارماسا (خورمال)، گیلزان (طبق قاعده تبدیل گ به و، ب همان قصبه بارزان)، بادتیریکان (خارخار، دیوان دره)، کارزیابکو (بعقوبه).

در لشکرکشی سارگون دوم آشوری حدود سال 715 پیش از میلاد از سوی آشور به سمت کردستان و زنجان و میانه که به مقصد نبرد با اوراتو صورت گرفته است از قلاع و قصبات زیر یاد شده است: سوریگاش (سقز)، آپپاتار (آبدادانا، بیجار)، کیت پات (تکاب) کیشّلو (کوشکین)، کیندائو (زنجان)، آنزاری (انجرود)، بیت باگای (قیدار)، شوآن داخول (شیخ طبق)، دوردوکان (ترکمان)، سوکا (سبز)، میسو (میانه)، بالا (بادلو)، آبی تیکنا (آچاچی) و سرانجام دژ پانزیش که بین میانه و زنجان قرار داشته با قصبه آغ کند مطابقت دارد. در لشکرکشیهای سارگون دوم آشوری به ماد از سیگریس در ناحیه رودکها (سجاس)، بیت خیرمامی (فرمیهن)، اومارگی (آورزمان)، مالی (ملایر) نیز نام برده شده است. ناحیه رودکها (شانارته) شامل دره قزل اوزن (گیزیل بوندا، رودک علیا) و دره خررود/قره چای (راماتئا، رودک سفلی) بوده است.

۱۲ نظر:

ناشناس گفت...

استاد گرامی، با سلام
با تشکر از شما به خاطر زحماتی که در شناسایی شهرها و مکان های باستانی حکومت ماد، متحمل می شوید، سئوالی برایم پیش آمده بود که دوست داشتم اگر امکان داشته باشد جواب آن را بدهید.
شما در مطلب «نام کهن گلپایگان، قزوین و قروه»، شهر «بیت کاپسی» را شهر قزوین کنونی دانسته اید اما در مطلب «جغرافیای باستانی نواحی ماد مرکزی» آن را به «وفس» نسبت داده اید؟
با تشکر

ناشناس گفت...

با سپاس
درست است. نگارنده گزین کسی (در اصل قزوین) را گلپایگان به حساب آورده بودم و قزوین را با بیت کاپسی مطابق می یافتم که خطا بود. تازه متوجه شدم گلپایگان با دژ کولمان منابع آشوری مطابقت دارد که مکانش در مجاورت الیمائید و همدان نشان داده شده است . پیداست تلفظ این نام به شکل گلمان همان مفهوم گلپایگان را بدست می دهد.

ناشناس گفت...

مطلب جالب و بدیعی بود
کاش دلایل دقیق و مستند خود را برای هر کدام از نامگذاری ها ذکر می کردید تا باور آن برای ما سریعتر و راحتتر باشد.موفق باشید

ناشناس گفت...

اگر مطلب را با جزئیات و به روش استدلالی بیان میکردم به جای یک مقاله کوتاه یک کتاب تحقیقی میشد. چون به خاطر نحوه تفکر غیر دینی از حریم امام به سوی غرب رانده شدم اینجا نیز تحقیقاتی مغایر چهارچوب کلیسا باشد اردنگی میخورد؛ لذا با وقتی بعد از کار برای تحقیق می ماند؛ به ناچار فعلا به همین نحوه ادامه میدهم.مسیر راهها و تبدیل لغات زبانهای کهن ایرانی و نحوه تلخیص آنها و معادلها و ترادفها معیار را معیار قرار داده ام.اگر نواحی به خصوصی را مد نظر دارید با کمال رضایت توضیح خواهم داد.

ناشناس گفت...

آقای مفرد كهلان با درود دوباره
ممنون از توضیحاتی که در پاسخ پرسش بنده در مورد وفس دادید، راستش من قصد داشتم مطلبی در مورد تعیین بیت کاپسی به عنوان

وفس را در وبلاگ خودم (روستای وفس) درج نمایم؛ اما بهتر دیدم این نامگذاری همراه با توضیحاتی نیز باشد، لذا اگر برای شما امکانپذیر

است لطفا دلایل خود را بیان نمایید در ضمن شما قبلا در مورد معنی لغت وفس گفته بودید:«به وضوح حرف "و" به معنی وه یعنی خوب و

کلمه فس تلخیص کلمه اوستایی فش (فشو یعنی رمه) می باشد. در مجموع یعنی دارای رمه های خوب».(وفسی‌ها، روستای خود را

وُوس vows تلفظ می‌کنند). آیا نام بیت کاپسی هم معنی خاصی دارد؟

با سپاس فراوان

ناشناس گفت...

کلمه وفس را میشود هم به معنی چشمه خوب و نیز به معنی چهارپایان خوب گرفت. نام کاپسی را می توان ترکیبی از کا (خا= خوب) و پسو (دامها)گرفت. اگر این مطابقت که از روی نقشه جغرافیایی لشکرکشیهای آشوریان صورت گرفته درست باشد، که به احتمال بالای 90درصد همینطور هم هست، معنی دوم برای وفس (ووس)برای آن درست است. بومیان کهن این دیار تاتها یعنی رعایای کوهستانی باید اعقاب لولوبیان باشند که نامشان به همین معنی است.

ناشناس گفت...

درود
چند نام خاص در محدوده وفس وجود دارد که هیئت آنها به لغت «سلوکیان» بسیار نزدیک است، آیا می توان این لغات را یونانی دانست؟
لغت های سِلاکو (selāku) و سَرکولّی (sarkulli) اسامی دو منطقه در وفس و لغت اِسکِلّی (eskelli) که نام یکی از ارتفاعات وفس می باشد.
با عرض پوزش از مزاحمت های چند باره

ناشناس گفت...

نام کوه و محلات با آوردن معادل لاتینی آنها از هم تشخیص داده نمیشوند. به هر حال اسکلی به صورت اسقیلی به معنی پیاز دشتی است. سلاکو به ترکی به صورت سله کی به معنی جای بافتن سبد و به فارسی به معنی حل سیلابی است.سرکولی را می توان به معنی کوی مقدم و یا کنار حوض گرفت.

ناشناس گفت...

بی دقتی شد محل سیلابی

ناشناس گفت...

با درود

نام ایرانی بومی دژ بابلیان سیلخازی بوده است (تاریخ ماد حواشی فصل سوم، شماره 152)که همان سیالک یا سیلک کاشان است که در نزدیکی کارکاسی (کاشان کنونی)قرار داشته و دارد. همدان همان دژ کیشه سو است که تو در تو بوده است و دژ معروف دیگر خارخار همان دیوان دره کردستان است. بدون اطلاع از جای اینها شناسایی مکانهای جغرافیایی ماد برایم غیر ممکن بود.

با سپاس جواد مفرد کهلان

Mohsen گفت...

با سلام.

میشه لطف کنید و اسم باستانی شهر ابهر واقع در ابهر رود را در دوره قبل و آغاز پادشاهی مادها برایم بفرستید. آیا بیت سگبات اسم آن منطقه بوده است یا آندیا؟
و دین مردم آن منطقه در آن دوران چه بوده؟

ممنون از شما

Mofrad گفت...

بیت سانگی بوتی (شینگه-بوته= محل بوته) همان تاکستان است. آندیا نام کل منطقه بوده است.