نقد کوتاهی بر مقالهً تحقیقی "ماه در نامهای جغرافیایی ایران"

دکتر شمس الدین نجمی استاد دانشگاه کرمان در این مقاله تعداد 105نام جغرافیایی مرکب از نام ماه (یا مشابهه نام ماه) را در عرصه جغرافیایی گسترده ایران ردیابی کرده و در آنها کلمه ماه (یا متشابهات آن) را جملگی به طور مشترک به معنی ماه (کره ماه) گرفته است. در حالی کلمه اینان را ریشه یکسان همگانی نیست و خود کلمه ماه در ترکیب اینها که عمدتاً به صورت پیشوند در نام اسامی جغرافیایی دیده میشوند در اصل مه (به معنی بزرگ) در حالت صفت بوده که برای نشان دادن بزرگی این شهرها و نواحی به کار میرفته است و یا مای بوده که به معنی شهر و میهن و ولایت بوده است. آلترناتیوهای ممکن دیگر که استعمال محدوتری داشته اند همانا ماه (مئذیه= میانی)، مزو (شراب)، ماس (ماهی)، مِه (بخار هوا)، مه (ما، حرف نفی)، ماه (ماد، به زبانهای سامی شهر و کشور)، مایا (ثروتمند)، ماغ (میغ، گودی)، مام (زادگاه، سرزمین) و سر انجام ماه (ماس، ماونگهه، به معنی کره ماه) است که وی از این میان صرفاً بدین آلترناتیو ضعیف در باب جغرافیای تاریخی روی آورده و این ریشه را بر روی همه این نامها عمومیت داده است. قبل از وی این نامها را با نام سرزمین باستانی ماد (سرزمین شراب، میانی) سنجیده اند که به نوبه خود چندان قابل توجه نیست.