معنی نام داهیا (تاهیا) که در منابع کهن چینی به عنوان نام بلخ آمده است

خود نامهای کهن بلخ یعنی بخذی باختریا و بهلیکه (بلهیکه) را می توان از هیآت سانسکریتی بهاک-ذی (محل درخشان)، بهاک-تریا (بسیار درخشان) و "بهالا/بهالّا" (درخشان، با شکوه و فرخنده و مطلوب) – "خه" (شهر) یعنی در مجموع به معنی شهر مقدس و درخشان گرفت. می دانیم که در عهد اسلامی به آن بلخ مشعشع (بلخ بامی) می گفته اند. لذا نام داهیای (تاهیای) آن در منابع چینی به همین معنی درخشان بوده است:

दाह m. dAha glowing

نظر به اینکه کلمۀ سنسکریتی دَئِو را به معنی درخشان گرفته اند لذا مترادف آن واژۀ بها-ک (بها-گ) می تواند مأخذ کلمۀ بَغ بوده باشد.