مأخذ واژۀ سپهر

به قول نلدکه واژۀ پهلوی سپِهر مستقیماً از سنسکریت «سویتر» ۞ (مایل به سفیدی ، سفید) آمده و به قول گایگر کلمه ٔ افغانی «سپرا» ۞ (خاکستری رنگ) از آنجا ناشی است. (حاشیۀٔ برهان قاطع چ معین). ولی کلمۀ سنسکریتی سَبهره (آسمان اَبری) در این راه آلترناتیو درست به نظر می رسد:

واژۀ سپهر بر گرفته از سَبهره سنسکریت به معنی ابری و دارای ابر به نظر می رسد، لذا منظور از گردان سپهر می تواند ابرهای گردنده بوده باشد:

साभ्र adj. sAbhra (sa-abhra) cloudy

साभ्र adj. sAbhra having clouds

منشأ کلمۀ اسفر (جَو، فضا) در زبانهای اروپایی را نامعلوم می دانند، می تواند با واژۀ سپهر مربوط بوده باشد. جالب است که واژۀ ژرمنی آسمان sky (scuwo) را هم در اساس به معنی ابر می دانند.