مطابقت نامهای سیساک، سکاسنه، سیونیک

این هر سه که نامهای مردمی باستانی در سمت قره باغ آمده است، معانی همراه دارندگان سگان (سهه-ساک)، اهدا کنندۀ سگان و منسوبین به سگ را می دهند. مطابق استرابون سوغات مردم آلبانی به اسکندر دو سگ بود که شیر درنده را مغلوب می کردند. به نظر می رسد قشقایی ها که نامشان به صورت کا-سگایی معنی سگپرست می دهد از اعقاب این مردم بوده اند که به همراه بیاتها از اران به فارس کوچ کرده اند. هنوز سگان شیروش بر گبه های قشقایی نقش می بندند.

کلمه سکا/شکا از سویی معنی بزکوهی و از سوی دیگر معنی سگ را می داده است. در صورت اول سکاسنیان از سکاها و در صورت دوم مربوط کوتیان و کاسپیان سگپرست بوده اند. کیمری ها سه توتم خود سگ/شیر-بزکوهی و مار را در توتم خیمریای خود یکی کرده بوده اند. نظر به اینکه منابع بیزانسی در این سمت از نامهای کادیشیان (کادوسیان، مار پرستان) و تموریان (آهنگران، کنگرلو ها) و جای دیگر از کردوکها (کردها، مارپرستان سکایی) و تموریان یاد می کنند، لذا معلوم می‌شود سکاسنیان از سکاها بوده اند.