معانی لفظی گاو اساطیری مقدس ایرانیان

در کتب پهلوی نامهای سروو و سر سئوک و هذیوش برای این گاو اساطیری ایرانیان ذکر شده است که به ترتیب شاخدار و پیشانی سفید و با هوش می باشند. کلّاً در فلات ایران و نزد آریائیان آریاورته (خراسان و ماورائ النهر) مقدس بوده است. طبق اساطیر کتب پهلوی آتشهای مقدس در هنگام مهاجرت آریائیان بر پشت آن حمل شده است

نام هدیوش به صورت هَد-یئوش در اوستا معنی کشته شونده پاک و مقدس (به برداشتی همان گاو قربانی) را میدهد. و وهجرگاه هم به صورت وه-گر-گاه (زمان نیایش خوب) یاد آور عید قربان آیین مهری است.