چهارشنبه، آبان ۰۸، ۱۳۹۲

معنی نام کُهگیلویه و بویر احمد

معنی کُهگیلویه: کُه= کوه است. گی (درخت، گیاه)-لاویه (به سانسکریت و کُردی یعنی مربوط به لانه و مکان بیرونی) در مجموع یعنی کوهستان جنگلهای طبیعی است. نام لُری آن کر-ککو به کُردی به صورت کر کَکَو یعنی کوه درختان جنگلی است: کر= کوه سخت مرتفع. کَکَو= نوعی درخت جنگلی. گویا گیلویه یعنی درخت جنگلی در منطقه به زالزالک وحشی اطلاق میگردد.
نظر به معنی نام باستانی دیلمون یعنی سرزمین جنگلهای درختان دارای پوست سفید می توان آن را همان ناحیه جنگلی کهگیلویه به شمار آورد. نام قبیله پارسی باستانی دروسی در معنی محتمل مردم جنگلی نیز می تواند اشاره به مردم این منطقه باشد.
نام بویر احمد به صورت بئور همث یعنی همواره ده هزار نفر، یاد آور نام اتابکان هزاراسپی قدیم منطقه است.

۸ نظر:

ناشناس گفت...

با درود
چم چرداول را چه میدانید؟
آیا با اینکه سیمره همان سمیرا در زبان عربی است موافقید؟

Mofrad گفت...

فکر میکنم نام سیمره از نام منطقه سیموروم باستانی در این منطقه اخذ شده است و ربطی با سمیرای عربی ندارد. نام سیموروم شباهتی به نام سمیروم (محتملا یعنی جایگاه سرما)دارد.

Mofrad گفت...

نام چَرداول به صورت چَرتو-ایل به کُردی به معنی ایل جدا شده و فاصله گرفته است.

ناشناس گفت...

نام شهر بابل را از رودخانه ی باول یا بابل می دانند ولی برای آن چمی نمی نویسند.شما چه دیدگاهی دارید؟

Mofrad گفت...

بابل یا باول مرکب است از بئو (بودن)، آو (آب) و اِل (علامت نسبت). در مجموع یعنی دارای پرندگان آبی، این در واقع نام رودخانه آنجا بوده است. نام عربی مامطیر یعنی مسکن و مأوای پرندگان برای آن از ترجمه همین معنی عاید شده است. باول یا بابل به معنی دریانوردان بوده است؛ از اینجاست در قرآن از سپاه دریانورد وهریز دیلمی به عنوان پرندگان ابابیل (بابلها) یاد شده است که سپاه فیلسواران حبشی را شکست داده اند.

Mofrad گفت...

به معنی دریانوردان هم بوده است. هم از قلم افتاده بود.

ناشناس گفت...

پس نوشته ی اردشیر برزگر (تاریخ طبرستان) که مامطیر را به عنوان عربی شده ی مامیترا آورده فقط گمان شخصی وی بوده چون ،نه در جای دیگری دیدم ونه دلیل قانع کننده ای آورده است.

Mofrad گفت...

معمولاً اسمهای قدیمی شهرها در رابطه با هم و مترادف با هم هستند. باول و مامطیر که مترادف هم میشوند دلیلی بزرگی بر صحت نظر مأوای پرندگان آبی بودن آن ها می باشند. این تقریباَ یک فرمول در نامهای جغرافیایی قدیم شهرهای ایران است.