چهارشنبه، شهریور ۰۹، ۱۳۹۰

ریشهً سانسکریتی و اوستایی کلمه کاسه

کلمه کاسه در زبان فارسی و عربی ریشهً اوستایی و سانسکریتی دارد و از واژه کاچه به معنی شیشه، آبگینه، آیینه، لیوان، جام و کریستال اخذ شده است. این واژه چنانکه در کلمه پهلوی کاسوک (کاسه پشت، لاکپشت) دیده میشود، به همین صورت کاسه در ایران پیش از اسلام رایج بوده است.به احتمال زیاد اعراب نام کاسه را از تجار هندی فرا گرفته بوده اند. آرامی های شبه عرب جام شراب را مانمن و سومریان و اکدیان جام را بور و خود اعراب کاسه و جام را ناجود و قدح می گفته اند.

۴ نظر:

ناشناس گفت...

با درود
در گویش قدیم مشهد به کاسه تاس می گفتند؛ ریشه وازه تاس راچه می دانید؟

Mofrad گفت...

تاس صورتی از همان کاچه سانسکریت و کاسه فارسی است. چه تبدیل "ت" به "ک" و "چ" به "س" در زبانهای ایرانی اتفاق افتاده است. نظیر کادوسی که به طالشی و تکئش که به کیش تبدیل شده است و چ به واسطه ش به س تبدیل شده است. نظیر تبدیل چترنگ به شترنگ.

ناشناس گفت...

با درود
آیا این تبدیل چ به س و ش را در ارتباط با ورود عربها به ایران می دانید یا حرکت عادی زبان بوده است؟

Mofrad گفت...

تبدیل ش به س جریان عادی زبانهای هندوایرانی بوده است. مثلاَ فرسته/فرشته و غیره. در سانسکریت نمونه ها زیادند.