احتمال معرب بودن کلمۀ سِنّ (در معنی قدمت)

کلمۀ سِنّ به معنی قدمت بر گرفته از سَنَ سنسکریت به معنی قدمت و کهنگی به نظر می رسد. واژۀ سِنّ در عربی و دیگر زبانهای سامی در اساس به دندان است که در عربی آن را با سَنَ (قدمت) که در زبانهای هندوایرانی سابقه داشته، ربط داده اند.

.सन adj. sana old, समा f. samA year, हायनी f. hAyanI (sayani) year

به نظر می رسد این معنی سَنَ (قدمت) بوده که سبب شده زال و زروان (دارنده قدمت و پیری) با سِن پهلوی، سَئنه اوستایی، سیِنه سنسکریت (عقاب، سیمرغ) ربط داده شوند. یعنی احتمال دارد کلمۀ پهلوی سال نه از تلخیص سَرِذَ اوستایی (سَرِ-ذَ، تقسیم قدمت) به معنی سال بلکه از ریشۀ جزء اول آن یعنی سَرِ/ زَرَ (زال، پیر) بوده و جایگزین سَنَ گردیده است.

old (adj.)

---------

The usual PIE root is *sen- (see senior (adj.)). A few Indo-European languages distinguish words for "old" (vs. young) from words for "old" (vs. new), and some have separate words for aged persons as opposed to old things. Latin senex was used of aged living things, mostly persons, while vetus (literally "having many years") was used of inanimate things. Greek geraios was used mostly of humans; Greek palaios was used mostly of things, of persons only in a derogatory sense. Greek also had arkhaios, literally "belonging to the beginning," which parallels French ancien, used mostly with reference to things "of former times." (https://www.etymonline.com/word/old).