وَنگها پَرَ= چوجه تیغی (و خفاش؟)

وَنگها پَر اوستا در معنی در پوست خود جمع شونده مطابق ژوژک (پنهان شونده، جوجه تیغی) است؛ ولی وَنگها پَرَ (در معنی محتمل پرندۀ نیک) که در کتاب اوستایی وندیداد نوعی سگ ترسو به شمار رفته که مطابق گزارش پهلوی وندیداد شبها به مقابله با اهریمن مشغول است، از سوی دیگر قابل مقایسه است شَپَک پَرّ (شوپر آذری، شپ پره، خفاش). به هر صورت به نظر می رسد در وندیداد ونگهاپر (در معنی پرنده نیک) متصف به دوژک (بد) با ژوژک (جیوگ-زفک= دراز پوزه یگ گوز-ک= پنهان شونده، جوجه تیغی) مشتبه شده است. نام فارسی شبکور برای خفاش (شپک پرّ) در اصل شبکار به نظر می رسد. جوجه تیغی نیز بیشتر شبانه به دنبال غذا می رود.