معنی تجریش (تجرشت قدیمی)

این کلمه مرکب است از تجر (تچر،کاخ و قصر) و شت (شئیتی اوستایی یعنی محل، جا) یعنی در مجموع آن به معنی روستای محل قصر و کاخ حاکم و فرد ثروتمند محلی بوده است.اما اگر جزء دوم را بر گرفته از شیته پهلوی به معنی توده سنگ بگیریم در این صورت تجریش (تجرشت) به معنی محل قصر سنگی خواهد بود. از این میان با توجه به نامهای آلاشت (محل عقاب)و ترشیت (ترشیز= محل پشتی) شت در معنی اوستایی شئیتی (شیئیتی، جا و مکان) مصداق درستتری دارد.

راوندی مورخ تاریخ در شرح سلطنت طغرل سلجوقی کاخ تجرشت را به عنوان قصر بیرونی آورده است: «آنگاه سلطان از تبریز به سوی ری رفت تا زفاف به دار الملک باشد. اندک مایه رنج بر وی مستولی شد، به قصران بیرونی، به در ری به دیه طجرشت ( تجریش ) از جهت خنکی هوا نزول فرمود، چه حرارت هوا بغایت بود ( به سال ۴۵۵ ق). جالب اینجاست که طغرل در همان تجریش وفات یافت و جنازه اش برای دفن به ری منتقل شد.