مطابقت گرگر ها با اسکیتان

هرودوت می گوید که اسکیتان با زنان آمازون (گرجی) ازدواج کردند و از آنها ملت دو زبانۀ سئورومات (ماساگتهای کنار رود سمور) پدید آمد. و در مقابل استرابون میگوید که زنان آمازون برای تولید مثل با مردان گرگریان (ارانیها) در می آمیختند. از اینجا معلوم میشود که گرگر ها همان اسکیتان/ایشکوزهای پرستندۀ الهۀ اجاق خانوادگی تابیتی در اران (جایگاه آتش اجاق خانوادگی) بوده اند. نامهای گرگر، اران، آلوان و آگوان جملگی به معنی منسوب به آتش (آذری) بوده اند، لذا انتساب نام گرگر به گالگائیها یعنی نیاکان اینگوش ها و چچن‌ها نظر درستی نیست. چون موسی خورنی مورخ ارمنی نام و نشان گرگریان را با ارانیها مرتبط می داند و می نویسد که زبان ادبی ارانیها زبان گرگریان است. گرگر ها که در زمان روادیان بازوی نظامی حکومتی بوده اند و هیچوقت در تاریخ، قفقازی زبان به شمار نرفته اند و زبانهای اینگوش و چچن هیچوقت زبان ادبی اران نبوده اند. زبان ترکی خزری و زبانهای ایرانی، زبانهای عمدۀ رایج در اران بوده اند.