منظور از سرزمین چخره (چرخ) همان کپادوکیه است

پارتها به مناسبت سرزمین خاستگاهی خود در شمال دریای سیاه فلات ایران را طبق اوستا به نام خونیرث یعنی سرزمین ارابه های درخشان خوانده اند ولی طبق فرگرد اول وندیداد سرزمین محدودی در اطراف ایران نیز به نام سرزمین چخره (چرخ) خوانده میشده است و طبق نیبرگ اوستا شناس سوئدی محل آن در شمال غرب متصرفات ایرانیان بوده است. لذا میشود آن را با کپادوکیه سنجید که محل سکونت کیمریان بوده که این ها نیز از شمال دریای سیاه آمدگان بوده اند و توگدامهٔ کیمری رهبر آنان در اوستا به نام اغریرثَ (دارای ارابهٔ پیشتاز) آمده است. خود نامهای کهن این سرزمین یعنی کپادوکیه و کته پتوکه را به صورت کَپَ-دِهیوکیه و کتَ- پَت-اوکَ می توان به معنی سرزمین ارابه و محل اتاق راه (ارابه) شمرد.

در تأیید این نظر گفتنی است که فرد اول وندیداد سرزمین چخره را سرزمین پهلوانان گرونده اشه و مرده سوز ذکر کرده است و نام کیمری/گیمری نزد گرجیها به معنی پهلوان بوده است.