نامهای کهن باول و مامطیر در نوشتار جغرافی نویسان کهن اسلامی در رابطه با هم بیانگر آنند که نام ایرانی کهن این شهر بئو-آو-ال (شهر منسوب به پرندگان آبزی) بوده است که در عهد اعراب به مامطیر (مأوا و مأمن طیر) ترجمه شده بوده است. ظاهراً اعراب، سپاه وهریز مازندرانی را در یمن ابابیل یعنی بابلیها می نامیده اند.
۳ نظر:
یعنی پرنده های ابابیل از بابل مازندران رفتن سر ابرهه سنگ انداختن؟؟
از نام وهریز که در عرب به معنی سنگ ریزه بوده و نام شهر وی بابل داستان اساطیری مرغان ابابیل را ساخته اند. این نام به معنی پرندگان (پرنده) از عهد شکست حبشی ها توسط ایرانیان و یمنی ها وارد زبان عربی شده است.
نام وهریز به صورت فرز در عربی به صورت فرز به معنی نشانه رفتن است و یادآور نشانه گیری وی پیشانی مسروق فرمانروای حبشی یمن توسط وهرزاست. نام بابل (بئو-آب-ال) می تواند به معنی منسوب به باشندگان آب (دریانوردان ایرانی) باشد.
ارسال یک نظر