دوشنبه، بهمن ۰۲، ۱۳۹۱
شهر مراغه به عنوان ماتوستانا (محل کتابخانه)
نام شهر مراغه در جغرافیای بطلمیوسی که بر روی نقشه های کهن دیده میشود، ماتوستانا یعنی محل کتابخانه است. یعنی اینجا در عهد اشکانی شهر محل نگهداری کتب اوستایی و پهلوی مغان بوده است. چنانکه حتی در قرن سوم هجری نیز بدین شهرت اشتهار داشته است و مورخین و تقویم نویسان معروفی چون حسن بن علی همدانی و موسی بن عیسی الکسروی از کتابهای اوستایی و پهلوی آنجا بهره می گرفته اند. مطابق کتاب پهلوی دینکرد محل نگهداری اوستای عهد اشکانی و ساسانی قصبه ای به نام "شی چی کان" (محل قضاوتگاه) در آذربایجان در سمت کوه سهند بوده است که مطابق روستای چیکان (قضاوتگاه) حالیه در جوار جنوب شرقی شهر مراغه و زادگاه نگارنده است. چه نگارنده به عنوان شاگرد کلاس ششم ابتدایی شاهد بودم در سال 1348 از زیر بنای جدید مسجد این روستا دو مُهر بررگ اوستایی و پهلوی بیرون آورده شد که بر قاعده های آنها حروف اوستایی از جمله حروف "اَ" و "ش" اوستایی حک شده بود. چند روز بعد بنّای مسجد آن را با ملات به پی مسجد افکند. این دو مهر اوستایی نشانگر این بودند که مسجد و غارهای زیر آن جای نگهداری اوستای کهن در عهد اشکانی و ساسانی بوده اند.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
۲ نظر:
من برای این عرایضم هیچ سندی ندارم ارایه دهم . اما آنچه برای من مسلم شده است .اشو زرتشت مدت ده سال گوشه گیری اختیار کرد و به رسد ستارگان پرداخت و زیگ زرتشتی را نوشت اشو زرتشت چاهی حفر کرده و از درون چاه سوراخ هایی به نیرون حفر کرده بود و به صورت اوریب یا کج در فواصل مختلف و از این سوراخ ها شب هنگام ستاره ها را رسد می کرده است این گونه گردش ماه و ستارگان را ثبت و تنظیم می کرده است .
آنچه به یقین برای من مسلم شد مکان آن چاه رسد خانه ی مراغه بوده است که بعد ها خواجه نصیر طوسی رسد خانه اش را درست روی همان چاه کزایی اشو زرتشت بنا کرده است
ببخشید رسد را با سین نوشتم پیری است و هزار عیب
ارسال یک نظر