همخوانی نام ایل باصری با پاسارگادی

مطابق احسان یوسفی. عشایر پارس. قشقایی، ۱۳۹۳: "ایل باصری ایلی فارسی زبان است. سنتاً قشلاق این ایل در مناطق شمالی لارستان و ییلاقشان در بلوک مرودشت، پاسارگاد و اقلید بوده‌است. نیاکان باصری‌ها گروهی از طایفهٔ پارس به نام طایفهٔ پازارگادیا یا پاسارگادیان خوانده می‌شدند که در قرون اولیه میلادی به نام کاریانیان (جنگاوران) شناخته می‌شدند. باصری معرب واژه پاساری به معنی اهل پاسارگاد است": پس-اری= پس-ارکادی= دارای گلۀ عالی.

पशु pazu m. cattle, आर्य Arya adj. honorable

अर्चति { अर्च् } arcati {arc} verb 1 brilliant

و در اوستا در رابطه با زرتشت و نوذریان (خاندان ویشتاسپ هخامنشی) از ایلی به نام هوگَوَ (دارای گله های خوب)/هووه و رهبرشان فرشوشتر (دارای عصای سلطنتی نو= نوذر) به عنوان پدر زن زرتشت سپیتمان (به تصور هرتسفلد همان سپیتاک سپیتمان پسر خوانده کوروش) سخن رفته است: در آبان یشت پارۀ ۹۸ آمده است: " از پی ستایش اناهیتا مزدیسنان برسم به دست گرفته در آیند. او را هووُیان (هوگوویان) بستودند و نوذریان ستایش کردند. هوویان (ثروتمندان) از او دارایی خواستند و نوذریان اسبهای تندرو. دیری نپایید که هوویان توانگر شدند و نوذریان نیز کامیاب گردیدند. ویشتاسپ در این کشورها از اسبهای تیز تک بر خوردار گردید".

اگر نام باصری/بساسیری متأخر باشد می توان آن را به صورت بِسی-سورو به ترکی به معنی گله پرور گرفت که در این صورت نیز ترادف آن با پاسارگادی در معنی دارای گله عالی تصادفی به نظر نمی رسد.