یک سند پهلوی/اوستایی که نشان میدهد منظور از دیوان، آشوریان بوده اند

مطابق بند پنج از درِ ششمِ کتاب زند وهومن یسن: "دروج شیذاسپان کرسیاک (کلیسایی) ارومیایی یک صد گونه، یک هزار گونه و ده هزار گونه باشند. درفش سرخ دارند و پیشرفت ایشان بسیار، به این دیه های ایران که من اورمزد بیافریدم بتازند تا کنار اروند رود (دجله) تا دوان پایتخت آشورستان، این دوان با داوری سخت پایتخت آشورستان است که مردم آشور بدانجا باشند و در آنجا نشیمن گزیده اند، کسانی آن را پناهگاه دیوان گویند."

به نظر می رسد دلیل اینکه پایتخت آشوریان (نینوا) در اینجا دیوان خوانده شده است این است که نام دیو معادل با خدای بزرگ آشور (آشّور) گرفته شده و نینوا یا شهر آشور به عنوان شهر منسوب دیو (آشّور) معرفی گردیده است. در شاهنامه از دیوان مازندران عهد کیکاوس و دیوان دژ بهمن که توسط کیخسرو نابود گردیده اند آشوریان هستند که به ترتیب با خشثریتی در زیر حصار شهر آمل جنگ کرده شکست خورده اند و در نینوا و شهر آشور توسط کیاخسار (هوخشتره) کشتار شده اند.

مطابقت معبد ونابک/آذرنوش با مزار شریف

در شاهنامه معبد آذرنوش بلخ محل قتل موبد موبدان عهد گشتاسپ یعنی زرتشت سپیتمان و همراهان به شمار آمده است. و در بند هشتم کتاب پهلوی شهرستانهای ایران نام شهر ونابک (یا نوازک) که در سمت بلخ بامیک قرار داشته با شهر دارای آتشکده ونابک (دوستدار خدا) یعنی مزار شریف حالیه مطابقت دارد. نام همین آتشکده در شاهنامه نوش آذر (انوش آذر= آتش جاودانی) یاد شده است. لذا به نظر می رسد نام ونابک (دوستدار خدا) که تعلق آن به ایزد مهر را نشان می دهد بعداً با نام امام علی (علی ولی الله) جایگزین شده است.

مهرداد بهار در کتاب پژوهشی در اساطیر ایران هیئت ونابگ را برای نام شهر مذکور و معبد آن ثبت کرده و از روی گزیده های زادسپرم میگوید که آن بوم هیربدان بود. الهامه مفتاح در جغرافیای تاریخی بلخ و جیحون صفحۀ 77 می گوید که ادگار بلوشه نام ونابگ/نوازک را نین بگ خوانده و گنبد ترجمه کرده است و بارتولد در تذکرۀ جغرافیای تاریخی ایران صفحۀ 66 میگوید که پیشتر در جای مزار شریف قصبۀ خیبر قرار داشته است (می دانیم که این نام با امام علی مربوط است). پس معلوم میشود که مردم بلخ مقبرۀ امام علی را در محل گنبدی در روستای خیبر در حوالی بلخ یافته و آنجا را مزار شریف نامیده اند. لابد این همان معبدی نوش آذر بوده است که پیشتر محل قتل زرتشت و موبدان همراه وی به شمار می رفته است. کتاب پهلوی شهرستانهای ایران میگوید که "در بلخ بامیان سپنداته (گائوماته زرتشت) پسر ویشتاسپ (در واقع منظور سپنداته برادر مگابرن ویشتاسپ کیانی/مادی، نه سپندانه/داریوش پسر ویشتاسپ نوذری/هخامنشی) شهر ونابگ/نین بک (گنبد) را بنا نهاد و در آنجا آتش با شکوه وهران را برقرار کرد و نیزه خود را در آنجا نصب نمود." نامهای خیبر و نین بگ را به سانسکریت به صورت خَی-پرو و نینیه-بگ می توان به معنی محل آتشکده و محل گنبد خدایگانی محفوظ و پنهانی و درونی گرفت.

آیا کُردان زعفرانلو/شقاقی اعقاب کوتیان باستانی هستند؟

نظر به مسکن زعفرانلوها (زاخورانی ها) در حدود شاهین دژ که در عهد باستان مسکن کوتیان (مردم دارای توتم سگ) بوده است، می توان به این دو نام ترکیبی زَئُوَ-ران-لو (منسوبین به سگ جنگی) و سه-کاک (سگ دوست) قائل شد و مراد از مادهای بودین (مادهای سگ دوست) را اسلاف همین مردم دانست.

نام اتحادیه قبایل این کُردان در عهد صفوی یعنی چم-شه-گزک را میشود به معنی دارندگان رفتار سگان جنگی گرفت که از لحاظ معنی با همان زَئُوَران-لو و از لحاظ شکل با شقاقی (شه-کاکی/سه-کاکی) مطابق میگردد.

سندی تاریخی و لغوی برای حل تناقض شجره نامه پادشاهان هخامنشی

به نظر می رسد دلیل اینکه کتیبه های هخامنشی در فهرست سلسله پادشاهان هخامنشی را جایی از "کوروش، کمبوجیه، کوروش، چیش پیش و هخامنش" سخن می رانند و جای دیگر داریوش در سلسله خود، خویشتن را نهمین شاه از خانواده هخامشی بر می شمارد و اینکه هرودوت از شجره داریوش از داریوش، ویشتاسپ، آرشام، آریارمن، چیش پیش دوم، کوروش اول، کمبوجیه اول، چیش پیش اول و هخامنش نام می برد، دلیل است این است که خود همین کوروش اول (پدر چیش پیش دوم) هم ملقب به هخامنش (دوست منش) و فریدون (فری-ایتی-ون= دوست منش) بوده است. چون نام پسر وی آرّوکو (نجیب) که به گروگان پیش آشوربانیپال (شاه هاماوران/همیران اساطیری) فرستاده شده بوده است همان است که در روایات ملی تحت نام ایرج (نجیب) پسر فریدون (هخامنش) ذکر شده است.

رابطه نام ژوپیتر لوستیوس با کلمۀ عید و ماه کامل

گفته میشود ژوپیتر در نقش خدای آسمان، همان ژوپیتر لوستیوس یا آورندهٔ روشنایی بود و ایامی که ماه در آسمان کامل بود، یعنی ایام ایدِس [روزهای مقدس و متبرک در تقویم رم باستان]، به او اختصاص داشت.

آیا نام آراتتا به معنی سرزمین مردم متعلق به توتم شیر بوده است؟

نام سرزمین باستانی آراتتا/ارتته به صورت آرَ-اتته در اکدی به معنی متعلق به شیردرنده است و شیر سمبل اینانا الهۀ آراتتا و مرکب ایشکور ایزد آراتتا بوده است و نیز نظر به ارتباط نام پارس و شیراز و هریوَ (هرات، آریانا) با نام شیر و وجود نقش دو شیر در کنار الهۀ درفش شهداد این موضوع قابل توجه میگردد.

متون سومری در ضمن اشاره می کنند که مردم آراتتا همچنین ایشکور (ایزد کوهستانی رعد) را می پرستند و فرمانروای ایشان اِن-سوهکیر-انا یا انسوکش دانا نامیده میشود. در متون سومری ایشکور، گاونر درخشانی است که بر توفان سوار میشود و بر شیری می نشیند و یک باد غرنده و سرور فراوانی است و غله ایجاد می کند. بعدها استرابون می گوید که گرمانیهای دلیر از خدایان آرس/مارش (بهرام) را می پرستند و چون اسب ندارند خرها را برای وی قربانی می نمایند.

Från Tors mytologiska bockar har egentligen menats fruktansvärda hästar

Här har bockar (goats) syftats på got (sanskrit ghota=häst) eftersom hans slaviska motsvarigheten Perun också har häst. Man kan tolka hans getter (gots/hästar) dvs. Tanngnjost och Tanngrisner till "den med gnistrande tänder" respektive "den med förskräckliga tänder"

ریشۀ مادی داستان اصلی و کرم

نام اسلی/اصلی به صورت اَ-زئیری/ازلی در زبانهای ایران قدیم به معنی زرین، یادآور زارینا/زرینیا ملکه اساطیری معروف سکاهای سمت قفقاز و نام کَرَم به صورت سانسکریتی کرَمَ (نیرومند) یاد آور ستریانگایوس (سرود خوان نیرومند) است. به ویژه این‍که در سانس‍کریت اَس-لی پیوسته به آرزو (معشوق) و کَ-رَم (دوستدار عشق، عاشق) معنی می دهند: کتسیاس طبیب و مورخ یونانی داستان غنایی مرد مادی به نام ستریانگایوس (سرود خوان نیرومند) را نقل کرده اند که دل به ملکهً سکاها به نام زرینیا (زرین) بست و چون ناکام ماند دست به خودکشی زد. در ویکیپدیا هم بدون ربط دادن اصلی و کرم با ملکه زرینیا/زارینا و ستریانگایوس ایشان را از مادها و سکاها حدس زده اند:

" فرض محتملتر

عقیده رایج این است که اساس داستان و وقوع آن به دوران پیش از میلاد مربوط است. چون قهرمانان اصلی یعنی آسلی و کرم از شاهزاده‌ گان بوده و نیای هر کدام حاکم منطقه‌ای از شمال و شمال‌شرقی ایران بودند و بخاطر سرنوشت اندوهبار و همچنین به سبب منزلت اجتماعی خاندان «کرم »و «آسلی» در حافظهٔ تاریخ ثبت و باقی‌مانده‌اند. گزینهٔ مناسب برای این حادثه سرگذشت شاهزادگان ماد برای «کرم» و اسکیت‌های اشکودا که احتمالا چادرنشین بوده و به اراضی جمهوری آذربایجان و گنجه به راحتی دسترسی داشته‌ اند، از نیاکان «آسلی» باشند."

Vad betyder namnen svensk, dansk och german?

Enligt wikipedia: ”Exakt vad ordet germaner betyder är oklart”

Bilder av kannan från Chertomlik visar Asken Yggdrasil

Med utgång punkten göta (gödning av hästarna) betyder göt/got hästavlare eftersom från skythernas arimaspier (de med lugna hästar) menades gepidiska goter (de som har tröga hästar). Då finska namnet till Sverige dvs. Ruotsi (häst skötarnas land, russ) har ursprungligen hört till Götland:

घोट ghoTa m. horse.

Skytherna nämndes ryssar och gepidiska goter/götar vid namn traspier (häst skötare) och arimaspier (de med tröga hästar). De hade ett gemensamt namn dvs. russ på germanska som betydde häst och häst skötare. Det låter att från häst skötarna i Chertomliks kanna (från 4:e århundradet f.kr) menades götar som befunnit sig i söder om guld vaktande gripar (samer, gripen Tjas olmajis folk). Tjas olmaji visas som örnen Tjasse/Hräsvelg (likslukaren) på toppen av asken Yggdrasil. I nordiska myter har de örnskepnade Tjasse och Tjatse varit naturligtvis lapparnas Tjas olmai (vattenmannen) och Tjatse ienne (vattenmodern). Herodotos säger att griper skyddar heliga gulden ovanför enögda arimaspier i nordliga delar av skythernas land. Enögde syftar på arimaspiernas/götarnas gud Oden.

Asken var ägnat till ljusgudar (asar) bland annat Oden. Trädet -och hästen Yggdrasil (den fruktansvärda hästen)/Sleipner (häpnadsväckande) påminner väl förutom Oden, danernas namn (de fruktansvärda och häpnadsväckande). Tuppen Gullinkambe (den med gyllene kam) var en symbol för underjordiska gudinnan Nerthus/Freja eftersom keltiska underjordiska gudinnan kallades "gudinna till troll gruppen Danus folk" som de kunde komma till fågel skepnad. Eftersom både svan och hane (tuppen) betyder sjunga, kan man tänka sig att svan/tuppen har tecknat svenskar. Det låter att från svenska gudinnan Frejas falkhamn (fågelhamn) och svenska guden Frejs svin (egentligen svan) har egentligen menats Sverige och svenskar. Då har från herulerna (herre-olor-na= svan herre folket) menats svenskar. De kom tillbaka till Skandinavien efter en lång krigsresa till söder. Ekorren [Ratatosk (lydande gudinnan)] tillsammans med en fågel har varit symboler för keltiska gudinnan Medb. Två lejons huvud på understa delen av Chertomliks kanna visar den mytologiska hunden Garm (rivande) och draken Nidhögg (den fruktade bitaren) som har varit tecken på kimberer vilka de haft krigshundar som gjort motstånd mot romerska soldater. Då kommer den fråga fram: Finns det ett samband mellan namnet german och mytologiska hunden Garms namn? Det låter att Germanernas namn har härstammat från den här kimberernas mytologiska Garm (nuvarande tyska polishundar, German Shepherd Dogs). Ordet kimbe (utskjutande skarp kant) tyder att själva namnet kimber (=garm-män) betyder de som har hundar med skarpa tänder. Namnet german har spridit sig i Romarriket under krigen med kimberer och teutoner (=tyskar). Alemmani (ädelmän, swebi) är ett senare historiskt namn.

Tillägg

Ull[er]s namn har anknytning med olor (som på latin betyder svan) och Apollon: Sacred to Apollo are the swan (one legend says that Apollo flew on the back of a swan to the land of the Hyperboreans, he would spend the winter months among them. before Leto gave birth to Apollo, the island was encircled by a flock of swans, this is why the swan was sacred to him). Apollons moder, Leto (hustru) och Ulls moder Siv (hustru) är synonymer. Greker och romare helgade cypressen åt många gudar och gudinnor, bland dem Apollon och hans son Asklepios (romarnas Aesculapius). Det låter att namnet till slaviska guden Svantovit (svan-tuitio) har betytt "vakt svanen" på germanska språk. Han jämförs också med guden Apollon, men han har i stället en vit svan, en vit [bevingad]häst, och Sivs namn kommer i förhållande med honom i form shiva. Uller (den ljusa -och vita= svanen) är vinterlandets -och Idegran dalars gud och samma som Apollon har koppling med vargar och jakt. Kvädet i förhållande med Svanar (inte svinen) vid Asken Yggdrasil: Vägen förer gudarne till nornornas källa, som vattnar världsträdets sydliga rot, och hvaröfver Yggdra- sels nedre grenar utbreda evigt gröna bladmassor, skuggande den guldinfattade källan, där svanar simma, och hvars vatten ger hvitaste färg åt allt som det berör. (Viktor Rydberg) Det låter att från själva Asken Yggdrasil menas egentligen Skåne/Skandinavien (farliga flottornas land): Askträ har historiska anor inom skeppsbygge. Vikingarna kallades ibland av fransmän och tyskar för ”Ascomanni”, dvs ”de som seglar i skepp byggda av askträ”. Anglosaxare använde begreppet ”aesc” för att beskriva vikingarnas långskepp. Det var främst relingsbordet och dess främre, snidade och ornerade del, som var av ask. Skuldelevsskeppet hade de tre översta borden av ask.

معنی ترکی نام کوههای کَپَلزی و کیلگزی/چیلگَزی

در روستای چیکان (به معنی محل قضاوت و بررسی به زبانهای ایران قدیم) دو کوه به شکلهای استوانه ای و دارای قلل پیوسته از کوچک به بزرگ وجود دارد که مرز دفاعی طبیعی حومۀ شهر مراغه در سمت جنوب شرق به شمار می رفتند. اینها به شکل کَپَس-لی و چیل -گزی نامهایی متأخر از زبان ترکی به ترتیب به معنی محل تخته سنگ و محل سیر کبک می باشند. قله هموار کپلزی محل تخته سنگهای آهکی و کوه زنجیره ای کیلگزی محل تعقیب کبک در ایام پر برف زمستان بود.