اتیمولوژی فندک (وَندک)

برخی ریشۀ مکر و حیله برای فندک/بندک قائل شده اند ولی بهتر است آن با کلمهٔ اوستایی وَندَکِ (از ریشهٔ وید: سود جستن) به معنی فراهم کننده (فند، وسیله) سنجیده شود. پس می توان در مجموع آن را ترکیب اوستایی وَند-دَغ یعنی وسیلهٔ سوزاندن در نظر گرفت. به نظر می رسد کلمهٔ فنّ به معنی راه حلّ مشکل با واژهٔ فارسی فند (وسیله، راه حلّ) مرتبط و معرّب از فارسی با‌شد. فنّ در عربی در اصل به معنی گونه و نوع بوده است:

दाह m. dAha(dagha) heat

दाह m. dAha(dagha) glowing