کلمه کار یا کر در زبان پارسی کهن به معنی مردم جنگاور و جنگجو است.بنابراین کرکویه به معنی کوی جنگاوران است. سروده حک شده هم که آنجا را سردار باستانی ایران گرشاسپ مربوط می سازد گواه این نظر است:
آتش این مکان را به کیخسرو و گرشاسب نسبت میدهند.اصل این بنا مربوط به دوران هخامنشی است که تا قرن هفتم هجری نیز به حیات خود ادامه داده است
این بنای مقدس جزو چهار آتشکده مهم ایران بوده و موبدان آن نیز جایگاه خاص و ویژه ای را دارا بودند بطوریکه در تاریخ آمده فردوسی جهت نگارش شاهنامه و تحقیقات خود نزد موبد این آتشکده آمده است. معماری بنا به صورت یک چهار طاقی چسبیده به هم است که روی هر کدام شاخ گاو بزرگی بوده و از دیگر مشخصه های معماری آن آجرهای بزرگ ساسانی است
خانه های پیرامون آن مربوط به دوره قاجاریه است و زیبا ترین آنها اتاق گچ بری است
سروده حک شده در این آتشکده بدین معنی بوده:
افروخته بادا روشنایی
تابنده بادا هوش گرشاسب
از جوش رسته است
نوش کن می را نوش
یار در آغوش گیر
به نیکی و آفرین گوش دار
تا میتوانی نیکی کن
که پلشتی ها نابود شدنی اند
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر