بودین: يعنى خوشبخت و غنی یعنی لران .این معنی در نام لران بختیاری زنده مانده است.
بوسین: يعنى دارندگان توتم بزکوهی همان کردوخیان هستند که گروهی از سکائیان کیمری بوده اند و در اوستا نامشان به صورت خاندان فریان یعنی دوست ایرانیان ذکر شده است. کلمه کیمری، سکا و کردوخ (=كَرد) هر سه به معنی دارندگان توتم بزکوهی هستند.به سبب اسکان آنها در قسمت علیای رود دجله کتب پهلوی و اوستا دجله را رود ارنگ یا رنگها یعنی رود بزکوهی [یا سیلابی] گفته اند.
مغ ها: مردم آذربایجان منظور هستند که تحت رهبری خاندان سپیتمه مغ داماد و پسر خوانده و ولیعهد آستیاگ و پسرانش مگابرن ویشتاسپ و زریادر زرتشت (سپیتاک بردیه) بوده اند.
آریزانتیان: یعنی نجبای حکومتی ماد شامل مردم نواحی ماد مرکزی یعنی استانهای تهران، کاشان، همدان و قزوین –زنجان کنونی بوده اند.
ستروخاتیان: یعنی خانه سفت و سنگی ها همان کرمانج ها (خانه سنگی ها یا همان ساگارتی ها=سنگ کن ها) بوده اند.
پارتاکانیان: یعنی مردم کنار رودخانه همان مردم کنار رودخانه زاینده رود اصفهان منظور می باشند.
حال بعد از چند سال بدین نظریات رسیده ام:
قبایل ماد شامل کدام گروههای قومی بوده اند؟
بودین: يعنى مردم مربوط به بوته در نام لُر (اعقاب کاسیان) زنده مانده است.
بوسین: يعنى دارندگان توتم بزکوهی همان کردوخیان هستند که گروهی از سکائیان کیمری بوده اند و در اوستا نامشان به صورت خاندان فریان یعنی دوست ایرانیان ذکر شده است. کلمه کیمری، سکا و کردوخ (=كَرد) هر سه به معنی دارندگان توتم بزکوهی هستند. به سبب اسکان آنها در قسمت علیای رود دجله کتب پهلوی و اوستا دجله را رود ارنگ یا رنگها یعنی رود بزکوهی [یا رود سیلابی] گفته اند.
مغ ها: این نام مطابق با نام لولوبیان است به معنی مردم غارنشین مردم آذربایجان و حوالی جنوبی و جنوب شرقی آن منظور هستند که نام شان در نام گورانهای باختران و آذربایجان (در مفهوم غارنشین) زنده است.
آریزانتیان: یعنی نجبای حکومتی ماد شامل مردم نواحی ماد مرکزی مطابق مردم الیبی (=نجبا، ماده) در سمت بین ری و کرمانشاهان بوداند.
ستروخاتیان: یعنی محکم سخنگویان یادآور کردان سورانی (سور-ری-ان ها= محکم سخنگویان کیمری) بوده اند.
پارتاکانیان: یعنی مردم کنار رودخانه همان مردم کنار رودخانه زاینده رود اصفهان منظور می باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر