ریشه کلمات یاری و یاوری و یارستن

ریشه اوستایی کلمه یاری و یاوری، اَوَرِ (کمک، یاری) و ریشۀ پهلوی آن اَیاریه یا خود همان یاری است. اما بر خلاف هیئت ظاهری یارستن (توانستن، نیرو داشتن و جرأت کردن) ربطی با واژۀ یاری و یاوری ندارد و از ترکیب اوستایی "ایرَ"= نیرو و زور و "استَ" (هستن، اَستن) ساخته شده است. لذا به نظر می رسد وجه اشتقاق فرهنگ معین از این کلمه که آن را ترکیبی از مصدر فرضی "یارِس" و پسوند "تن" به حساب آورده اشتباه بوده باشد.