ریشه نام اسلوون و اسلاواک

نظر به معنی هندواروپایی اسلاو یعنی نجیب و محترم و نیز این گفته رومیان که وندها (ونتها یعنی مردمِ فروشیِ زیبا) اسلوونی نیز نامیده می شوند معلوم میگردد که این مردمان در عهد باستان به عنوان دارنده برده های زیبا (اسلاوهای زیبا) معروف بوده اند. در اساطیر اسکیتی از این مردمان تحت نام ائوکات (دارندگان خانمان زیبا) به عنوان رعایای لیپوکسائیس (به اسلاوی و اسکیتی یعنی پادشاه زیبا یا پادشاه ملت زیبا) اسم برده شده است. بعید نیست که کلمه اُروپا (ایو-روپا) از ریشه سکایی هئو- روپه (زیبا شکل) اخذ شده باشد و مراد اصلی از آن همین مردم باستانی منظور باشند. لابد تعمیم این نام به اروپای مرکزی و غربی از سکاها (اسکیتان) به یونانیان رسیده است. هرودوت در جایی در همان سمت از مردمی به نام آندروفاق نام می برد و آنرا به معنی مردمخوار میگیرد، در حالی که این نام نیمه یونانی و نیمه ژرمنی یا نیمه لاتینی بوده و معنی بردگان زیبا را می دهد. کلمه اسلاو یعنی نام عمومی ملل اسلاو ریشه در کلمه اسکلاو (جام آیینی= اسکیت) دارد و از ریشه اسلوون و اسلاواک (به معنی برده شریف و نجیب و زیبا) جداست .

در رابطه با نام سرزمین فینیقیه که در اساطیر یونانی در رابطه با نام الهه و سرزمین اروپا می آید گفتنی است، لابد این نام در اینجا ریشه لاتینی به معنی سرزمین زیبایان دارد و مراد از آن همانا سرزمین وندها (آندروفاقها) در خود اروپا بوده است.