معنی تاق وسان (تاق بستان)

تاق وسان در زبانهای قدیمی ایران به معنی تاق محل نذر و نیاز یا تاق منسوب به بزرگ است. نقش برجسته های آن هم مربوط به نذر و نیاز و پذیرش آنها از سوی خدایان است. پس تاق وَس ستان (محل تاق نذر و نیاز) شکل درست نام تاق بستان است.

نظر مرسوم این است که آن را از واژۀ کُردی وَسان/وه سان (از کار افتادن، خسته شدن، این طور) و یا ترکیب وَ/وه (با، همراه، باز، گشاده، دارنده) و سان (سنگ سخت چاقو تیزکن) گرفته اند. در این صورت بدان به طور ساده تاق سه نگی می گفتند.

دوستمان مزدک اسنادی ارائه کردند که نام تاق بستان را تاق وسطام (گستهم، بسیار پهلوان) نشان میدهند که آن وسطام نام بانی آن تاقها و دایی خسروپرویز بوده است.