معنی ایرانی نام پسران کی اپیوه

چهار پسر اوپیته/اوپیس که بعد از تبعید دایائوکو (کیقباد) توسط آشوریان به هامات سوریه با پدرشان از گروگانی رؤسا (ویتی ریسا) به سمت شاپاردا (در قسمت علیای دره قزل اوزن) و پارتوکا (سرزمین کنار چشمه، کاشان) رفته و در فعالیت سیاسی کردند، در اوستا به صورت کی اوس (کاووس، پادشاه سرزمین چشمه زاری)، کی آرش (پادشاه دلیر یا خرس مانند)، کی پیسین (شاه آراسته) و کی بیرشن (دو بار دلیر، یا خرس وار) ذکر شده اند. کی اوس (پادشاه سرزمین کنار چشمه) همان خشثریتی فرمانروای کارکاشی (کاشان) است که سرانجام آشوریان (دیوان دژ بهمن) به رهبری رئیس رئیسان شانابوشو را به دنبال تعقیب خود به شهر آمل مازندران کشید و شکست شان داد (مطابق اساطیر هفتخوان رستم و قهرمانیهای گرشاسب در کنار دریای فراخکرت). دیاکونوف حدس میزند مامیتی آرشو (خرس دلیر) هم از احفاد دایائوکو (کیقباد) بوده است. بر این اساس کی بیرشن و کی آرش به ترتیب با منوچهر (=مموچهر به بلوچی، از تبار خرس) و برادر و سردار قهرمانش آرش (اِرِخشَ، خرس) مطابق میگردند. لذا دلیلی نمی ماند که متحد دیگر خشتریتی یعنی دوساننی (در هئیت دوسَ- نی، ملبس) را مطابق برادر دیگر وی یعنی کی پیسین (شاه آراسته) ندانیم.