ریشۀ هندوایرانی واژۀ سلحشور

در شجره نامه اولاد آدم در تورات که نام سِلا/شلاح/سلاح به عنوان فرزند آرپاکشاد (آرپوکسائیس، تهمورث زیناوند=مسلح) به شمار رفته است نه به معنی هندوایرانی آن یعنی مسلّح بلکه به معنی عبری آن صخره، پایان و استراحت گرفته شده است. لذا واژۀ سلحشور که تصور میشود مرکب از سلح عربی (سلاح) و شوریدن فارسی بوده باشد نظر به این کلمات سانسکریتی زیر واژه ای هندوایرانی است:

सेल sela n. a kind of weapon. शूर zUra (shUra) m. warrior for good.

ولی در اکدی کلمه ای به صورت سِلّو به معنی تیر و کمان آمده که می تواند ریشه واژۀ عربی سلاح بوده باشد. لذا احتمال دارد آن از زبانهای سامی وارد سانسکریت شده باشد:

sillu [GI.GUR.SAL.LA : ] [Art → Architecture]

MB,NB : 1) a basket especially fro bread and dates ; 2) qan sill : a kind of arrow (?) ; 3) OA,MA,MB,NA : an archivolt , an arch ; Variants : sellu