نامهای پهلوی جغد یعنی شوغذه و چائوکه به ترتیب به صورت شو-غَو-دا و شائو-گه معانی شب صدای غرّا کننده و مرغ شبانگاه هستند.
نام سرزمین سُغد به صورت سَئوکَ-دا به معنی سرزمین سود دهنده است. استاد پورداود کشور سوهی (پرسود) در اوستا و کتاب پهلوی را نام کشور شرقی و ارزهی (کشور سمت غروب یا سرزمین بزکوهی) را نام کشورغربی شمرده است. مهرداد بهار جای آنها را بر اساس نسخه دیگر بندهشن بر عکس آورده است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر