از توضیح دوست عزیزم یدالله رضوانی که آغشت را نیایشگاه خود قرار داده و نام آنجا را به سبب پر آبی آن به معنی آب گشت می داند، من هم در قبول همین مفهوم به نتیجه دیگری رسیدم. آن اینکه اصل آن آوشت یعنی محل پُر آب بوده است که با تبدیل "و" به "غ" تبدیل به آغشت شده است. تبدیل "و" به "غ" در کلمه مرو= مرغ دیده میشود. جزء شت هم به احتمال زیاد از ریشۀ شئیتَ اوستایی به معنی فراوانی است یا به احتمال کم تر از ریشۀ شیتی اوستایی به معنی جا است.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر