ریشۀ نامهای گوران و گبر

گوران کُردی به معنی نوعی آواز می تواند همان گائو-رئه-ان اوستایی باشد یعنی سرودهای با شکوه. گائو در نام گائوماته (دانای سرودهای دینی) به معنی سرود است. نام مغ را در هیئت مه-گائو می توان دارای سرودهای دینی بزرگ و شگفت (افد-ستا) معنی کرد. واژۀ گَبر (گائو-رئو، دارای سرودهای با شکوه) نیز از این ریشه می نماید. عربها ضد این معنی یعنی گنگ (عجم) را به سبب عامه فهم نبودن سرودهای اوستایی، به مغان اطلاق کرده اند.

نام مردم گوران را می توان از ریشه گَور کردی (غار) به معنی دارندگان خانه های سنگی و غارنشین هم گرفت چه این معنی کر-ما-شان و ساگارتیان در معنی دارنده خانه های سنگی و غارنشین هم هست. بر این اساس نام لولوبی ها (اسلاف ساگارتیان، گورانها) از ریشه لوله (کنام و غار) به معنی غارنشین میگردد.

با توجه به گور کُردی و گورو سانسکریت به معنی بزرگ، نام گوران به معنی بزرگان می تواند بر گرفته از ترجمه نام زاکروتی مادهای نیرومند کتیبه های آشوری باشد که در نقشه های بطلیوسی به صورت ساگارتی و زاگروس نام قبیله و کوه منطقه کرماشان (کر-میثین، منطقه خانه های سنگی، یا مردم خانه سنگی= ساگارتی) ذکر شده اند.शक्र zakra adj. strong . गुरुguru adj. great