ریشه کلمه گرامی

در سانسکریت گرایاس یعنی عزیزتر. بر این اساس واژۀ فارسی-پهلوی گرامی در اساس باید گَر- همه / اَمه -ی بوده باشد یعنی عزیزتر و با وقارتر از همه. یکی از معانی گَر در اوستا وقار و سنگینی و بزرگ واری است.