یکشنبه، خرداد ۰۹، ۱۳۹۵
مطابقت زیکرتو باستانی با هِشتری (هشترود)
در کتیبه های آشوری ناحیه بین میانه و مراغه به نام زیکرتو نامیده شده است که به صورت سیک-ارتی در زبان سانسکریت معنی دارای شغل بذر افشانی را می دهد. از آنجاییکه هِشتری معروف به محل کشت غلات دیمی است، این معنی در مورد آن مناسب می افتد و لذا خود نام محلی هشترود یعنی هِشتری را میشود بر گرفته از هَئِچَ-تری اوستایی یعنی محل دارندگان شغل پاشیدن دانه در مزارع دیمی گرفت: هئِچَ= پاشیدن دانه در مزارع دیمی، تری= نگهبانی و محافظت. جالب است که استاد پورداود نیز هَئِچَ (پاشیدن) اوستایی را که به نظر می رسد ریشه هشتری است، از ریشه سانسکریتی سیچ/سیک (پاشیدن) گرفته است که به نظر می رسد ریشه زیکرتو بوده باشد.
نام ناحیۀ هشترود در نزهة القلوب حمدالله مستوفی ذکر شده است و نام مرکز آن سراسکند/سراذکند (روستای محل چادرنشینان) نیز به صورت کولسره/کوره سره در نوشته های قدیمی ذکر است: ابن حوقل در مورد کوره سره (کولسره) میگوید: "قصری است با حصنی بزرگ که محوطه ای پهناور و روستایی بزرگ دارد و در آغاز هر ماه و نیز در اوقات معینی از سال بازارهایی در آنجا تشکیل میشود." یاقوت حموی در مورد کولسره میگوید: بین میانه و مراغه واقع است و گاهی صدهزار تا یک میلیون گوسفند در بازار آن معامله می شده است.
اشتراک در:
نظرات پیام (Atom)
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر