ریشۀ نام فرَوَهر (فرَوشی، فرَورتی)

در سانسکریت و اوستایی پرَ-وَشی/فر-وَشی و پرَ-وَرتی/فرَ-وَرتی به معانی نعمت و میل و انگیزه پیشین هستند. بنابراین صورت پهلوی فَر-وهَر خود در واقع به معنی بهره و نعمت پیشین است. بنا به ویکیپدیا فروهر یا صورت اوستائی آن فَروَشی یا در فارسی باستان فَرورتی و در پهلوی فَروَهر و در فارسی فروهر یکی از نیروهای باطنی است که به عقیدهٔ مزدیسنان پیش از پدید آمدن موجودات، وجود داشته و پس از مرگ و نابودی آنها، به عالم بالا رفته و پایدار می‌ماند. این نیروی معنوی را که می‌توان جوهر حیات نامید، فناپذیری و زوالی نیست.