نتایج سالها تحقیق در نامهای باستانی نیاکان قومی کُرد

از آن جایی که بُزکوهی و مار توتم قبایل سکایی و کیمری/سئوروماتی (مار پرستان) بوده است، لذا نام مادهای بوسین و کردوخی و سکا معنی مربوط به توتم بزکوهی (توتم قبایل سکایی) را می دهند. پس اینان گروههایی از همان قوم سلم (مار دوست) و تور (بزکوهی دوست) بوده اند. خود کلمه کُرد در سانسکریت به معنی جهنده نشانگر همین توتم بزکوهی است. نامهای کیمری، شکاک، سوران و یزیدی (در هیئت ازی-یزتی) را می توان به معنی منسوبین به توتم مار (شاه مار، شاماران) گرفت. نام مادهای بودین (کُردان بادینی)، در مفهوم به سگ دوست یادآور نام کوتیها (دارندگان توتم سگ) است. در سمت شاهین دژ در نواحی کوهستانی دور افتاده، تیره ای از مردم کُرد زاخورانلو/زعفرانلو زندگی می کنند که صورتی از نامهایشان در زبان سانسکریت معنی سگ را میدهد. مطابق منابع کهن بابلی شهر خارخار (دیواندره) در جلو کشور کوتیان قرار داشته است:

सखुर sakhura adj. with the claws or having claws. शिवारि zivAri m. dog

خود نام مادها، ساگارتیها، گورانها مترادف با هم به معنی انجمنی یادآور نام لولوبی (به اکدی یعنی مردم انجمنی) است. سر انجام نام مادهای ستروخاتی (بلند سخن گویندگان) یاد آور نام زازاک ها (محکم سخن گویندگان) اعقاب کیمریان کپادوکیه است.