معنی نام بندر گناوه (جنابه)

در کتب جغرافیایی کهن نام این بندر را غالباً با توجه به شکل ظاهری آن به معنی دارای آب گند آورده اند که نامگذاریی منطقی به نظر نمی رسد. ولی در کتاب المسالک و الممالک استخری و صور الارض ابن حوقل از یک هور (خور، تالاب) در گناوه سخن به میان آمده که برای کشتیرانی خطرناک بوده است. لذا ترکیب نام گناوه/جنابه، جَن (زننده، کشنده) و آوه (آبه) بوده است. یعنی دارای آب کشنده یا دارای کشتیرانی کشنده و خطرناک. نام اسکاندیناوی در اروپا نیز به خاطر وجود سنگ زیر آبی کشتی شکن آبهای جنوب آن بدان داده شده است.

ترکیب سوگند را سئوک-وَنت گرفته اند یعنی دارای درخشندگی و شعله ور سازی که همچنین نام گوگرد بوده است. بنابر این جزء گند بر خلاف ظاهر آن در آن به کار نرفته است. خود گوگرد می تواند از وی-وَ-ارت اوستایی به معنی مادۀ درخشان اخذ شده باشد. جالب است بنا به استاد پورداود واژۀ جیوه هم به معنی جنبنده و روان در اوستا به کار رفته است.