The root of the name Britannia

The root of the name Britannia The name Britannia (Old French Bretaigne) is a Latinisation of the native Brittonic word for Great Britain, Pretanī, which also produced the Greek form Prettanike or Brettaniai. In the 2nd century, Roman Britannia came to be personified as a goddess, armed with a spear and shield and wearing a Corinthian helmet.

The root of the name Britannia occurs in Irish in the form of Birgita in recent times: Britannia can be identical to Birgitannia: "the land of strength or high godess" in Irish:

How does Britannia's name come from the name of the goddess Brigantia (Bridget, Brit):

Brigantia (Bridget) was a goddess in Celtic mythology (Gallo-Roman culture and Romano-British culture) known during Late Antiquity. The Celtic tribe of brigands are named after Brigantia.

She is associated with the Irish goddess Brigid, the goddess of wisdom, literature, music and crafts, and thus with Saint Bridget. Brigitte from Celtic (compare Gaelic brigh, Welsh bri "power"):

Power; Virtue

Meaning:Power; Virtue. Brigitte is a feminine name of French origin that means "power" or "virtue," making it an excellent option for your awe-inspiring little one. It is a variation of the Irish Bridget derived from the word brígh. And Britt (Brit) is a short form of Birgitta.

The image of Britannia (/brɪˈtæniə/) is the national personification of Britain as a helmeted female warrior holding a trident and shield. An image first used by the Romans in classical antiquity, the Latin Britannia was the name variously applied to the British Isles, Great Britain, and the Roman province of Britain during the Roman Empire. Typically depicted reclining or seated with spear and shield since appearing thus on Roman coins of the 2nd century AD, the classical national allegory was revived in the early modern period.[3] On coins of the pound sterling issued by Charles II of England, Scotland, and Ireland, Britannia appears with her shield bearing the Union Flag. To symbolise the Royal Navy's victories, Britannia's spear became the characteristic trident in 1797, and a helmet was added to the coinage in 1825.

By the 1st century BC, Britannia replaced Albion as the prevalent Latin name for the island of Great Britain. After the Roman conquest in 43 AD, Britannia came to refer to the Roman province that encompassed the southern two-thirds of the island (see Roman Britain). The remaining third of the island, known to the Romans as Caledonia, lay north of the River Forth in modern Scotland. It was intermittently but not permanently occupied by the Roman army. The name is a Latinisation of the native Brittonic word for Great Britain, Pretanī, which also produced the Greek form Prettanike or Brettaniai.

In the 2nd century, Roman Britannia came to be personified as a goddess, armed with a spear and shield and wearing a Corinthian helmet. When Roman Britain was divided into four provinces in 197 AD, two were called Britannia Superior (lit. 'Upper Britain') in the south and Britannia Inferior (lit. 'Lower Britain') to the north. The name Britannia long survived the end of Roman rule in Britain in the 5th century and yielded the name for the island in most European and various other languages, including the English Britain and the modern Welsh Prydain. In the 9th century the associated terms Bretwalda and Brytenwealda were applied to some Anglo-Saxon kings to assert a wider hegemony in Britain and hyperbolic inscriptions on coins and titles in charters often included the equivalent title rex Britanniae. However, when England was unified the title used was rex Angulsaxonum ('king of the Anglo-Saxons').

اتیمولوژی واژه پهلوی یَل

واژهٔ اوستائی ایر به معنی نیرو و زور طبق قاعدهٔ تبدیل حرف ر به ل منشأ واژهٔ پهلوی یَل به نظر می رسد و یَلدا (یَل-دا) در زبان‌های ایرانی معنی آفریده شدن ایزد یل (خورشید شکست ناپذیر) را می داده است.

معنی محتمل اتل متل توتوله

اتل متل. [اَ ت َ م َ ت َ] (اِ مرکب) بازی باشد کودکان را با جمله هائی مسجع که گویند در آن بازی. و آن جمله ها به اتل متل توته متل، آغاز شود:

شعر باقر به مثل هست چو آیات کلام شعر یاران دگر همچو اَتَل توته مَتَل.

و آنرا اَتَتل توتَل تَل نیز گفته اند.

این مصرع می تواند مرکب از دو واژهٔ ترکی و یک واژهٔ عربی باشد: به معنی شتابنده و جنبنده در بند میشود:

اَتل/آتیل: به پر (پرنده)

مَتل: به جُنب (جنبنده) متل. [ م َ] (ع مص) جنبانیدن. (منتهی الارب) (آنندراج) (از اقرب الموارد). جنبانیدن و حرکت دادن. (ناظم الاطباء).

توتل/توتوله: دستگیر/ در بند میشود.

در آذربایجان شعار شب یلدا مشابهتی با آن دارد:

آتیل ماتیل چرشنبه (در به پر و به جنب چهارشنبه سوری) بختیم آچیل چرشنبه (بختم باز شو در چهار شنبه سوری).

مطابقت دوریلو (دژ خدای ایلام) با دهلران

در زمان تیگلات پیلیسر سوم دولت مردمان کوهستانی که مابین عیلام و آشور زندگی می‌کردند، مطیع دولت آشور شدند و پس از آن این دو دولت با یکدیگر همسایه گردیدند. در این زمان بابل تحت تسلط آشور قرار داشت. دولت عیلام قصد داشت با مردم بابل که از اشغال کشورشان ناراضی بودند، متحد شود. سارگن دوم (دوران حکمرانی ۷۲۲–۷۰۵ پ. م) امپراتور آشور، همین که از این اتحاد آگاهی یافت، فرصت به متحدین نداد و به هر دو جناح حمله کرد، اما نتوانست در داخل عیلام پیشرفتی حاصل کند و جنگ بدون نتیجه برای هر دو طرف به پایان رسید و در معنی آشوریان شکست خوردند. این جنگ به جنگ دوریلو (به انگلیسی: Durilu) موسوم است.

Lucretia (“gain,” “profit,” “wealth”) who has become Lucia

Lucia is the same as Lucretia for three reasons:

1- She is from Italy.

2- She is a martyr, saint and important social figure.

3- The name Lucretia contains the name Lucia.

According to Roman tradition, Lucretia (/luːˈkriːʃə/ loo-KREE-shə, Classical Latin: [ɫʊˈkreːtia]; died c. 510 BC), anglicized as Lucrece, was a noblewoman in ancient Rome. Sextus Tarquinius (Tarquin) raped her. Her subsequent suicide precipitated a rebellion that overthrew the Roman monarchy and led to the transition of Roman government from a kingdom to a republic. After Tarquin raped Lucretia, flames of dissatisfaction were kindled over the tyrannical methods of Tarquin's father, Lucius Tarquinius Superbus, the last king of Rome. As a result, the prominent families instituted a republic, drove the extensive royal family of Tarquin from Rome, and successfully defended the republic against attempted Etruscan and Latin intervention.

There are no contemporary sources of Lucretia and Tarquin’s rape of her. Information regarding Lucretia, how and when Tarquin raped her, her suicide, and the consequence of this being the start of the Roman Republic come from the accounts of Roman historian Livy and Greco-Roman historian Dionysius of Halicarnassus approximately 500 years later. Secondary sources on the establishment of the republic reiterate the basic events of Lucretia's story, though accounts vary slightly between historians. The evidence points to the historical existence of a woman named Lucretia and an event that played a critical part in the downfall of the monarchy. However, specific details are debatable and vary depending on the writer. According to modern sources, Lucretia's narrative is considered a part of Roman mythohistory. Much like the rape of the Sabine women, Lucretia's story provides an explanation for historical change in Rome through a recounting of violence against women by men.

Lucia (who is inappropriately compared to Lucifer) refers to Lucretia:

Who is Lucia? According to church regulations Lucia was a Christian woman who lived in Sicily between c. 283-304 AD. She was born into a rich family and was promised to be married in a match arranged by her mother. However, Lucia had made a vow of chastity she had not told anyone about. She managed to persuade her mother to break the engagement, but her ex-fiancé was not happy with this. He felt cheated and reported Lucia to the Roman emperor Diocletian, who persecuted Christians as the faith of Christ was yet forbidden. Lucia was sentenced to become a prostitute at a brothel, but when they came to get her, they were not able to move her. Then they tried to burn her at a stake, but no flames could touch her. Eventually, a soldier pierced a lance trough her neck, of which she died on the 13th of December. For her death as a martyr, she was made a saint, and remains to this day the protective saint of Syracuse. She is also said to have pierced out her own eyes to give to an admirer, after which she was given new eyes by God. She is therefore sometimes depicted holding a tray with her eyes on them.

but then see Lucia is now approaching.

She brings, the good one, the light here,

she comes with a greeting about Christmas peace,

she comes with candles in her crown.

This is the first verse in the song Lucia – så mörk är natten (Lucia – How dark is the night), one of the songs that is sung during the Swedish celebration of Lucia. She comes early in the morning, accompanied by her trail of maids and star lads, to enter buildings and churches all over Sweden on the 13th of December every year.

The celebration of Lucia (Saint Lucy) is a most beloved tradition in Sweden and, together with advent, is part of the build-up for the Christmas celebrations. Lucia is the bringer of light in the darkest of hours, and her presence on the 13th of December is a mixture of traditions from before and after the Christianization of Scandinavia.

The Lussekatt (lussi cat) is believed to depict Lucia’s eyes, especially when the buns are placed on a plate. They would also represent the watchful eyes when Lusse is out and about. Photo: Scandinavian Archaeology. Copyright 2021.

Lucia as a modern celebration takes place mainly in the mornings but can occur throughout the day as well. Before Lucia arrives, everything is peaceful and quiet, yet with a sense of anticipation in the air. The light is dimmed, and everyone at the building awaiting Lucia has gathered in their designated collection hall. During the Lucia event, people can have a morning fika (a get-together with hot beverages and sweet breads), including glögg (sweet mulled wine) and lussekatter (a type of sweet bread spiced with saffron and raisins). Then, in the quiet and dark, singing voices arise and then lights will appear: Lucia is approaching. She is dressed in a white dress, as are her maidens and star lads. On her head she wearing a candlelit crown decorated with lingonberry sprigs and sometimes red ribbons. Her maidens have wreaths in the same manner but with no lights, and the star lads have white paper cones decorated with golden stars on their heads. Everyone is holding a lit candle in their hands, and Lucia and her maidens have a red ribbon tied around their waists.

They sing Christmas songs and brighten up the mood for everyone attending. It is truly a magical moment.

Det är Lucretia som har blivit Lucia

Lucia är samma person som Lucretia av tre anledningar:

1- Hon är från Italien.

2- Hon är en martyrdöd, helgon och viktig social figur.

3- Namnet Lucretia innehåller namnet Lucia.

Lucretia (“gain,” “profit,” “wealth”), död 510 f.Kr., var enligt traditionen en förnäm romersk adelsdam gift med Lucius Tarquinius Collatinus, kusin till Roms siste kung, Tarquinius Superbus.

Lucretia var känd för sin ovanliga skönhet och sin kyskhet. Dessa egenskaper upphetsade den unge Sextus Tarquinius, kung Tarquinius Superbus yngste son, och en natt våldtog han Lucretia i hennes makes frånvaro. Hon berättade sedan vad som hänt för sin make, innan hon tog sitt liv genom att sticka en kniv i sitt hjärta.

Händelsen utlöste en revolt genom Lucius Junius Brutus, där Tarquinius Superbus störtades och kungamakten avskaffades (år 509 f.Kr.) och republiken bildades.

Berättelsen om Lucretia har givit motiv till ett stort antal konstverk och ligger bland annat till grund för William Shakespeares episka dikt Lucretias våldtäkt.

Lucia (som olämpligt jämförts med Lucifer) syftar på Lucretia:

Lucia (latin för ’den lysande’, ’ljusbärerskan’), född cirka 283 i Syrakusa, Sicilien, död 304 i Syrakusa,var jungfru och sedermera martyr och helgon. Hon vördas inom Romersk-katolska, med festdag den 13 december.

Den unga kristna jungfrun Lucia led troligen martyrdöden under kejsar Diocletianus förföljelse. Hon avbildas i den kristna konsten med ett svärd eller en dolk och ett sår i halsen. Hon kan också hålla två ögon på ett fat, vilken åsyftar legenden att hon före sin död rev ut sina ögon och sände dem till sin trolovade. Guds moder gav henne dock ett par nya och ännu vackrare ögon. Som attribut har hon därutöver en palmkvist och en oljelampa eller ett ljus i handen.

Enligt kyrkliga brättelser föddes Lucia i en rik familj i Syrakusa på Sicilien, under romartiden, cirka 283 e.Kr. Hon var dotter till en grekisk mor vid namn Eutychia och en romersk patricier. Hennes far dog emellertid när hon var fem år gammal och hon blev uppfostrad av sin mor.

Redan som liten skall hon ha avlagt kyskhetslöfte, något som var kontroversiellt eftersom kristendomen ännu inte blivit accepterad. När hon blev äldre lovade modern bort henne. Hon lyckades försena förlovningen och bad till Gud att han skulle hjälpa henne. Då blev hennes mor sjuk i blödarsjuka som ingen lyckades bota. Lucia övertalade därför modern att vallfärda till Catania och helgonet Agatas grav. När de kom fram skall Agata ha uppenbarat sig för Lucia och sagt "Varför ber du mig om något du själv kan ge din moder? Din tro har botat henne!" Modern blev frisk, och lovade Lucia att inte gifta bort henne till någon man. Hemgiften skänkte hon istället till behövande på Sicilien. Friaren kände sig kränkt och angav henne för ståthållaren till kejsar Diocletianus, som förföljde de kristna. Lucia blev arresterad och torterad men förlorade inte sin tro på Gud. Hon dömdes till att bli glädjeflicka på en bordell. Hon uppges då ha sagt att då hon inte gav sig frivilligt skulle hennes kyskhet vara dubbelt värd. När hon skulle åka genom staden till bordellen efter ett spann oxar, frös spannet fast i marken och gick inte att rubba. De hällde då kokande olja på henne men hon blev inte skadad. I sin desperation körde någon ett svärd genom halsen på henne men inte heller då dog hon. Hon levde ända tills någon kom för att ge henne den sista smörjelsen.

A new research about the meaning of Frank and Alemanni (German) according to Norse myths

Frank: Frey (god of friendship)+PIE root *ang-/*ank- "to bend": Those who are dependent on God Frey. Because Frey's abode has been Elvheim (France and Germany), and Elves/Alver (all-ver, all-man) and Alemani (all-man) and German are synonyms.

*ger- [man]

Proto-Indo-European root meaning "to gather [man]."

According to Snorre's Edda, there are light elves (ljósálfar) who live in the sky and are fairer than the sun (fair-haired Alemanni and Franks), and dark elves (døkkálfar) who live down in the earth and are blacker than pitch. Later in the same work, Svartálfaheimr and svartálfar are spoken of in a way that makes it likely that Snorri means by black elves, the black-haired Franks and Alemanni. If the name Frank have meant "the free men" they could be called Frimen not Frank.

According to historical sources, the Franks shared a special dedication to the worship of Yngvi, synonym to Frey, whose cult can still be discerned in the time of Clovis.

Etymology of Frey/Frigg

The theonyms Frigg (Old Norse), Frīja (Old High German), Frīg (Old English), Frīa (Old Frisian), and Frī (Old Saxon) are cognates (linguistic siblings from the same origin). They stem from the Proto-Germanic feminine noun *Frijjō, which emerged as a substantivized form of the adjective *frijaz ('free') via Holtzmann's law. In a clan-based societal system, the meaning 'free' arose from the meaning 'related'. The name is indeed etymologically close to the Sanskrit priyā and the Avestan fryā ('own, dear, beloved'), all ultimately descending from the Proto-Indo-European stem *priH-o-, denoting 'one's own, beloved'. The Proto-Germanic verb *frijōnan ('to love'), as well as the nouns *frijōndz ('friend') and *frijađwō ('friendship, peace'), are also related. Current opinion about the name Frank:

c. 1300, "free, liberal, generous;" 1540s, "outspoken," from Old French franc "free (not servile); without hindrance, exempt from; sincere, genuine, open, gracious, generous; worthy, noble, illustrious" (12c.), from Medieval Latin francus "free, at liberty, exempt from service," as a noun, "a freeman, a Frank" (see Frank).

Frank, literally, free; the freedom may be in regard to one's own opinions, which is the same as openness, or in regard to things belonging to others, where the freedom may go so far as to be unpleasant, or it may disregard conventional ideas as to reticence. Hence, while openness is consistent with timidity, frankness implies some degree of boldness. [Century Dictionary]

A generalization of the tribal name; the connection is that Franks, as the conquering class, alone had the status of freemen in a world that knew only free, captive, or slave. For sense connection of "being one of the nation" and "free," compare Latin liber "free," from the same root as German Leute "nation, people" (see liberal (adj.)) and Slavic "free" words (Old Church Slavonic svobodi, Polish swobodny, Serbo-Croatian slobodan) which are cognates of the first element in English sibling "brother, sister" (in Old English used more generally: "relative, kinsman"). For the later sense development, compare ingenuity.

In the name of Frej-worshipping Swedes, the name Sven has also been interpreted as young (yngve) kinsman.

Current opinion about the name Alemanni:

name of a Germanic tribe or confederation from the Elbe River region that in late Roman times settled along the upper Rhine in Alsace and part of Switzerland, from Proto-Germanic *Alamanniz, probably meaning "all-man" (see all + man (n.)) and likely denoting a coalition or alliance of tribes rather than a single group.

The world map of the Nordic myths

Jotunheim, Jotunhem or Giant Home is in Norse mythology the world of giants and other evil powers, located beyond Asgard and Middle-earth.

An interpretation of the world of giants:

Between Asgard and Jotunheim flows the river Ifinger (Vimur, Danube), which separates the worlds of Midgard (central Europe) and Jotunheim (the mighty Roman Empire). Beyond Elivågor ("the storm-whipped waves", Gulf Stream) is the castle Utgård (Vinland/Venland = side land, America). Asgard is Scandinavia itself.

Similarities between Idavallen and Gladsheim with the mountains of Ida and Greece.

In Norse mythology, Idavallen is a beautiful plain in Asgard (actually in Jotunheim):

Before Asgard was built, the gods met on Idavallen to decide the fate of people and the state of things. When Asgard was completed, Idavallen was inside the wall that surrounded the abode of the gods, and after Ragnarök, the surviving gods met on Idavallen. Some of them are Vale and Vidar who take over Odin's chores and Thor's sons Mode and Magne who have with them the hammer Mjolnir. Gladsheim (Gladsheimr, "the joyful world", Graceful Land) is, according to the Edda poem Grímnismál, the name of the area in Asgard where Valhalla (Colosseum) is located. But according to Gylfaginning ("the great elusive bay") in Snorri's Edda, Gladsheim is a court that the gods had erected on Idavallen in the middle of Asgard. This was their first work since Asgard had been built, writes Snorri Sturlasson. The court was completely as if of gold through and through. There were twelve high seats for the gods, in addition to the seat of the All-Father, which was the highest of them all. In addition to the court, a temple was also built for the goddesses.

Mount Ida, Crete, Greece:

Crete's Mount Ida is the highest peak of the island, sacred to the goddess Rhea, and there is the legendary Idaian Cave (Ἰδαίον ἅντρον), where the child Zeus was hidden from his father Cronus. It is one of a number of caves that are believed to have been the birthplace or hiding place of Zeus.

Nifelhem/Nilfheim:

Nifelhem or Nivelhem (Old Icelandic Niflheim, "the fog-shrouded world") is the name of a mythological ice kingdom in the north. Metaphorically, it is also used as the name of the underground realm of the dead (Africa), also called Niflhel. (in the map is misspelled Nilfheim, which is not entirely wrong in this case).

Den nordiska myternas världskarta

Jotunheim, Jotunhem eller Jättehem är i nordisk mytologi jättarnas och de andra onda makternas värld, beläget bortom Asgård och Midgård.

En tolkning av jättarnas värld:

Mellan Asgård och Jotunheim flyter floden Ifingr (Vimur, Donau) som åtskiljer världarna Midgård (central Europa) och Jotunheim (den mäktiga Romarriket). Bortom Elivågor (“de stormpiskade vågorna”, Golfström) finns borgen Utgård (Vinland/Venland= sidland, Amerika). Asgård är själva Skandinavien.

Likheter mellan Idavallen och Gladsheim med bergen Ida och Grekland.

Idavallen är i nordisk mytologi en vacker slätt i Asgård (egentligen i Jotunheim):

Innan Asgård hade byggts möttes gudarna på Idavallen för att avgöra människornas öden och sakernas tillstånd. När Asgård var färdigställt låg Idavallen innanför muren som omgärdade gudarnas boning och efter Ragnarök möts de överlevande gudarna på Idavallen. Några av dem är Vale och Vidar som tar över Odens sysslor och Tors söner Mode och Magne som med sig har hammaren Mjölner. Gladsheim (Glaðsheimr, ”den glädjefulla världen”, Graciös land) är enligt eddadikten Grímnismál namnet på den nejd i Asgård där Valhall (Colosseum) är belägen. Men enligt Gylfaginning ("den stora gäckande viken") i Snorres Edda är Gladsheim ett hov som gudarna lät uppföra på Idavallen i Asgårds mitt. Detta var deras första verk sedan Asgård hade byggts, skriver Snorre Sturlasson. Hovet var helt och hållet som av guld alltigenom. Där fanns tolv högsäten åt gudarna, förutom Allfaders[a] eget högsäte, som var det yppersta av de alla. Vid sidan om hovet byggdes också en harg åt gudinnorna.

Berget Ida, Kreta i Grekland:

Kretas berg Ida är öns högsta topp, heligt för gudinnan Rhea, och där ligger den legendariska Idaiska-grottan (Ἰδαίον ἅντρον), där barnet Zeus gömdes för sin far Cronus. Det är en av ett antal grottor som tros ha varit Zeus födelseplats eller gömställe.

Nifelhem/Nilfheim:

Nifelhem eller Nivelhem (fornisländska Niflheim, ”den dimhöljda världen”) är i nordisk mytologi namnet på ett mytologiskt isrike i norr. Metaforiskt används det även som namn på det underjordiska dödsriket (Afrika), även kallat Niflhel. (i kartan är felstavat på Nilfheim, vilket inte är helt fel i detta fall).

De berömda europeiska floderna i nordiska myter

Floden Vadgelmer kan vara Volga:

Vadgelmer eller Vadgelme (fornvästnordiska Vaðgelmir) är en underjordisk älv i nordisk mytologi. Den ligger vid Nastrand (Nástrǫnd, “likstranden”) i den nordligaste delen av dödsriket Hel. Namnet betyder “den som ljudligt brusar fram över vadställena”, av vað, “vadställe” och gelmir, “en som larmar och ryter”. Innebörden är väl att inte ens älvens vadställen är lätta att passera. Älven nämns vid namn endast i Reginsmál 4, men är troligen samma flod som också omtalas i Vǫluspá 39 och där sägs vara en straffort för menedare, mördare och förförare.

Mytlogiska floden Vimur ("skummande, brusande") som Tor/Herakles vadar i, kan vara ett namn till Donau (brusande floden).

Gränsälven Vimur är, enligt Snorre Sturlasson, "den största av floder". Endast med yttersta nöd lyckades Tor bärga livhanken då han en gång tog sig för att vada över denna flod.

Vimur nämns också i Ulf Uggasons Húsdrápa, där den verkar vara en gränsflod mellan människornas (central européers) värld och jättarnas (romarnas).

Namnet Ifing betyder också troligen "häftigt framrusande", och ungefär samma betydelse ligger också i namnet Vimur.

Mytiska floden Slid (farlig) kan vara floden Don

दून adj. dUna distressed

दून adj. dUna burnt

Slid (Slíð eller Slíðr: "farlig") är en av underjordens floder i nordisk mytologi. Enligt Grímnismál 28 rinner floden upp i Hvergelmir (”den brusande kitteln”), flyter genom Midgård (Gårdarycket) och faller slutligen ner i Hel. Floden nämns i en stympad strof i Vǫluspá 36:

En å faller östanfrån

i etterdalar

med svärd och dolkar,

Slid heter den.

Á fellur austan

um eitrdala

söxum ok sverðum,

Slíðr heitir sú.

Gjǫll: "den gälla, larmande" kan vara det mytologiska namnen till Dnepr:

धेनी f. dheni river

पर adj. para exceeding

Mytologiska floder kerlaugar (badkar) som guden Tur badar i påminer väl om Herakles pelare.

Floden Leipt kan vara Elbe (i varianten alba, av latin aʹlbus 'vit')

Leipt (fornvästnordiska Leiptr; ”blixt, ljungeld”), även försvenskat Leipter, är en ”lysande” (ljós) älv i nordisk mytologi. Älven omtalas i Grímnismál 26–28, de så kallade ”flodtulorna”, där den sägs ha sitt upphov i Hvergelmir i Nifelheims mitt. Därefter rinner den genom Midgård för att slutligen falla ned till Hel.

Vergelmer påminer om Golfström:

Vergelmer, Gylfaginning och Elivågor är olika delar Golfström:

Vergelmer eller Hvergelmer (”den brusande kitteln”), även Hvergelme, isländska: Hvergelmir, är i nordisk mytologi en källa mitt i Nifelheim belägen under den tredje roten av världsträdet Yggdrasil. Det är den källa eller brunn som ger världsträdet vatten. Alla andra vattendrag härstammar från Vergelmer. Från hjorten Eiktyrners horn flyter en stor ström ända ned i Vergelmer och därifrån utströmmar tolv floder. I Vergelmer ligger draken Nidhögg och gnager på Yggdrasils rot. Enligt vissa uttolkare bör Vergelmer vara identisk med Urdarbrunnen.

Elivågor (fornvästnordiska: Élivágar, ”de stormpiskade vågorna”, av él, ”oväder”, och vágar, ”vågor”) är enligt Snorre Sturlasson i Gylfaginning "den stora gäckande viken" en kollektiv benämning på flera älvar som har sin upprinnelse i Hvergelmir och flyter genom Nifelheim (Niflheimr) i underjorden. Men i Skáldskaparmál 17 tycks Elivågor vara namnet på endast en flod som utgör gränsen mellan Jotunheim (Jǫtunheimr) och Asgård (Ásgarðr). Elivågor nämns också på två ställen i den poetiska Eddan, men exakt vad som här avses med begreppet är oklart.[3] I Hymiskviða sägs att jätten Hymer (Hymir) bodde ”öster om Elivågor vid himlens ände” (at himinsenda). Här syftar begreppet troligen på det nordliga ishavet, som ligger ytterst mot himlens rand.

I Poetiska Eddan, Grimnesmal räknas många vattendrag i Asgård upp...:

Sid och Vid,

Säkin och Äkin,

Sval och Gunntro,

Fjorm och Fimbultul,

Rin och Rennande,

Gipul och Gopul,

Gomul och Geirvimul,

kring gudars helgedom de gå;

Tyn och Vin,

Toll och Holl,

Grad och Gunntorin.

Vidare heter en Vina,

Vegsvinn en annan,

den tredje Tjodnuma;

Nyt och Not,

Nonn och Ronn,

Slid och Rid,

Sylg och Ylg,

Vid och Van,

Vond och Strond,

Gjoll och Leipt,

de löpa människor nära

och härifrån falla till Hel.

Kormt och Ormt

och Kerlaugar två,

över vilka Tor skall vada,

varje dag,

då att döma han går

vid Yggdrasils ask,

ty då brinner asarnes

bro i låga

och heta bli heliga vattnen.

...och andra platser:

Om de mytiska alverna och Elivågor

Mytiska alverna (alferna) har varit alemanner (tyskar):

Alver i nordisk mytologi är indelade i två huvudgrupper: ljusalverna (Ljósálfar), som är strålande och ljusare än solen, och de mörka. Tomtar (Dökkálfar), som sägs vara mörkare än tonhöjd. Bosatta i Alfheim under guden Freyrs styre, alver avbildas som vackra, långa och smala halvgudar. De framställs ofta som moraliskt ambivalenta, ibland ingriper de i mänskliga angelägenheter för att antingen orsaka eller bota sjukdomar. Enligt myter var de också skickliga metallarbetare.

Alver i varianten all-ver (all-man) syftar på alemanner:

Alemanni

namn på en germansk stam eller konfederation från regionen Elbefloden som under sen romartid slog sig ner längs övre Rhen i Alsace och en del av Schweiz, från proto-germansk *Alamanniz, som troligen betyder "allmänniska" (se alla + man (n .)) och betecknar troligen en koalition eller allians av stammar snarare än en enda grupp.

Mytiska Elivågor är Golfström

Elivågor (fornvästnordiska: Élivágar, ”de stormpiskade vågorna”, av él, ”oväder”, och vágar, ”vågor”) är enligt Snorre Sturlasson i Gylfaginning "den stora gäckande viken" en kollektiv benämning på flera älvar som har sin upprinnelse i Hvergelmir och flyter genom Nifelheim (Niflheimr) i underjorden. Men i Skáldskaparmál 17 tycks Elivågor vara namnet på endast en flod som utgör gränsen mellan Jotunheim (Jǫtunheimr) och Asgård (Ásgarðr). Elivågor nämns också på två ställen i den poetiska Eddan, men exakt vad som här avses med begreppet är oklart.[3] I Hymiskviða sägs att jätten Hymer (Hymir) bodde ”öster om Elivågor vid himlens ände” (at himinsenda). Här syftar begreppet troligen på det nordliga ishavet, som ligger ytterst mot himlens rand

معانی پَهلَوی و سامی شب یلدا

نام شب یَلدا در معنی شب کنار تولد کوتاه ترین روز سال نو (تجسم طفولیت روز و ایزد نور و خورشید) و سنن آن بر خلاف ظاهر آن صرفاً سامی نیست. هم ایرانی است، هم سامی، کلاً خاورمیانه ای است و جشن شب یلدا به روش ایرانی آن در سنت سامیان جایی ندارد. گرچه میلاد مسیح را با مقارن قرار دادن شب یَلدا با ایام زادن شدن عیسی مسیح بدین مفهوم منظور کرده اند. وجود سه مغ شرقی در داستان تولد عیسی هم گواهی می دهد که طولانی ترین شب سال (یلدا) هنگام تقسیم سال و تولد ایزد خورشید شکست ناپذیر (ایزد جنگاور مهر ایرانیان) بوده است. این تقسیم سال را ایرانیان عهد هخامنشی و اشکانی از تقویم مصری و ایزد هوروس آنان اقتباس کرده و آن را به ایزد جنگاور مهر خود اختصاص داده بوده اند.

در وجه اشتقاق منطقی ایرانی یلدا آن در درجهٔ اول به معنی یال (یار) -دا (تقسیم) یعنی تقسیم سال بوده یعنی شب درازی که بین سال در حال سپری شدن و روز کوتاه سال نو است.

در درجهٔ دوم از آن معنی یَل (قهرمان) و دا (زاده شدن) یعنی زاده شدن ایزد یَل (خورشید شکست ناپذیر رومیان، در اساس ایزد نَبردهٔ مهر ایرانیان) عاید میشده است:

در مورد شب یلدای مصریان باستان که آن را دوازده روز جشن می گرفته اند می دانسته اند که شب یلدا تقسیم سال به کوتاه ترین روز و بلندترین شب سال است و این به اوستایی میشده است یار (سال)- دا (تقسیم) و هیئت پهلوی و سکایی آن طبق قاعدۀ قابل تبدیل بودن حرف ر به ل میشد یَل-دا. یَل (سال) که به صورت ییل از سکاها به ترکان رسیده است و یار اوستایی با year انگلیسی و ییل ترکی هم ریشه است. خود اعراب و آسوریها شبی به نام یلدا ندارند، ایرانیها آن را بدیشان منتسب می کنند. انتساب شب یلدا به تولد خورشید شکست ناپذیر (ایزد مهر) در عهد حکومت رومیها صورت گرفته است و یلدای سامی (تولد) جایی برای توجیه پیدا کرده است. چنانکه گفته شد در پیش خود ملل سامی عنوان شب یلدا مصطلح نیست و آن نظیر انتساب واژۀ دوگلو (دو حبه) به دوغولوی ترکی (منسوب به زادن) است که ایرانیها اصرار دارند ترکی است ولی در ترکی دوقلو مصطلح نیست، بلکه ائکیز (دو تایی) گفته میشود.

گفته میشود در حدود ۴۰۰۰ سال پیش در مصر باستان جشن «باز زاییده شدن خورشید»، مصادف با شب چله، برگزار می‌شده است. مصریان در این هنگام از سال به مدت ۱۲ روز، به نشانهٔ ۱۲ ماه سال خورشیدی، به جشن و پای‌کوبی می‌پرداختند و پیروزی نور بر تاریکی را گرامی می‌داشتند. همچنین از ۱۲ برگ نخل برای تزیین مکان برگزاری جشن استفاده می‌کردند که نشانهٔ پایان سال و آغاز سال نو بوده است.

در روم و یونان قدیم نیز، اولین روز زمستان روز بزرگداشت خداوند خورشید بوده است و آن را تولد خورشید شکست ناپذیر، ناتالیس سول انویکتوس، می‌نامیدند که از ریشهٔ کلمهٔ ناتال که در بالا اشاره شد برگرفته شده ‌است و معنی آن، میلاد و تولد (یَر-دا، یلدا) است. نام ایزد آریائیان سکایی خورشید یعنی گویتو سورو ("جیوتی[س]-سورو"، خورشید جنگاور) منشأ نام خورشید شکست ناپذیر (مهر) نزد ایرانیان و یونیان و رومیان به نظر می رسد. ایزد مهری که در اوستا ایزد روشنایی و ملقب به سورَ (به معانی خورشید و جنگاور) است.

سابقه شب چله (یلدا) نزد ایرانیان: زمستان به دو چله کوچک و بزرگ تقسیم می شود. چله بزرگ از اول دی ماه تا ١۰ بهمن ماه را در بر می گیرد و از ١۰ بهمن به بعد را چله کوچک می گویند. یلدا، شب نخست چله بزرگ است. شب یلدا یا «شب چله» شب اول زمستان و درازترین شب سال است و فردای آن با دمیدن خورشید، روزها طولانی تر شده و تابش نور، افزونی می یابد. این بود که ایرانیان باستان، آخر پاییز و اول زمستان را شب زایش مهر یا زایش خورشید می خواندند و برای آن جشن بزرگی بر پا می کردند. در زمان ابوریحان بیرونی به دی ماه، «خور ماه» (خورشید ماه) نیز می گفتند که نخستین روز آن خرم روز (روز شادمانی خورشید) نام داشت و ماهی بود که آیین های بسیاری در آن برگزار می شد. از آن جا که خرم روز، نخستین روز دی ماه، بلندترین شب سال را پشت سر دارد پیوند آن با خورشید، معنایی ژرف می یابد. از پس بلندترین شب سال که یلدا نامیده می شود خورشید از نو زاده می شود و طبیعت دوباره آهنگ زندگی ساز می کند و خرمی جهان را فرا می گیرد. به عبارتی دیگرخورشید در حرکت سالانه خود، در آخر پاییز به پایین ترین نقطه افق جنوب شرقی می رسد که موجب کوتاه شدن طول روز و افزایش زمان تاریکی شب می شود. اما از آغاز زمستان یا انقلاب زمستانی، خورشید دگر باره به سوی شمال شرقی بازمی گردد که نتیجه آن افزایش روشنایی روز و کاهش شب است. به عبارت دیگر، در شش ماهه آغاز تابستان تا آغاز زمستان، در هر شبانه روز خورشید اندکی پایین تر از محل پیشین خود در افق طلوع می کند تا در نهایت در آغاز زمستان به پایین ترین حد جنوبی خود با فاصله ٥/٢۳ درجه از شرق یا نقطه اعتدالین برسد. از این روز به بعد، مسیر جا به جایی های طلوع خورشید معکوس شده و مجددا به سوی بالا و نقطه انقلاب تابستانی باز می گردد. آغاز بازگشت خورشید به سوی شمال شرقی و افزایش طول روز، در اندیشه و باورهای مردم باستان به عنوان زمان زایش یا تولد دیگرباره خورشید دانسته می شد و آن را گرامی و فرخنده می داشتند.

در مسحیت جشن میلاد خورشید شکست ناپذیر در ٢٥ دسامبر آگاهانه به عنوان نقطه عطف برگشت از تاریکی فزاینده به روشنایی فزاینده به عنوان جشن میلاد مسیح انتخاب شده است. بدین ترتیب سنت مهم میتراپرستی رو به افول رقیب مسیحیت از این سنت مهم بُرّا، خلع سلاح شده است.

در مجموع به نظر می رسد مصریهای باستان یلدا را به تولد هیچ خدایی حتی هوروس ربط نمی داده اند و آن را صرفاَ به معنی تقسیم سال در نظر می گرفته اند و این تقسیم سال به پهلوی میشد یل-دا و این همچنین معنی زاده شدن یل می داده است. ولی در شب یلدا صحبت از هیچ خدایی و تولد آن (جز تولد عیسی مسیح در نزدیکی آن) نیست ولی می دانیم که به سنت مصری کهن تقسیم سال و به حداکثر شب رسیده اند. سنت رومی انتساب شب یلدا به ایزد شکست ناپذیر (مهر) هم در خود ایران جایگاهی در فرهنگ و ادبیات قدیم پیدا نکرده است.

و شب چله اشاره به کشیدگی و درازی شب یلدا است:

चिर adj. chira (chila) long [time]

به طور خلاصه:

شب یَل- دا (شب زاده شدن ایزد یَل) به لغت پهلوی در نظر گرفته میشده که به صورت یَلدا در آمده است. چون یَل و نبرده القاب ایزد مهر یا همان خورشید جنگاور سکاها (خویتو سوروس) و خورشید شکست ناپذیر sol invictos رومیان بوده که شب یلدا شب زاده شدن این ایزد به شمار می رفته است. چون روز بعد از شب یلدا کوتاهترین روز سال (تجسم طفولیت خورشید) بوده است. یول ژرمنها به معنی جشن هم مناسبتی با این جشن تولد ایزد خورشید شکست ناپذیر داشته است که مسیحیت آنها را مصادره به مطلوب کرده است.

شب یلدا پیش تر از آنکه شب تولد ایزد خورشید جنگاور به حساب بیاید در مصر باستان منسوب به خدای خورشید هوروس بوده است و مصریان آنرا شبیه نوروز بابلی و ایرانی دوازده روز جشن میگرفته اند.

به نظر می رسد انتخاب خرداد/خورداد روز (در معنی روز آفرینش خورشید) به عنوان زاد روز زرتشت از سنن مهرپرستی گرفته شده است. در سنن کلیسایی نیز روز اورینس Oriens (طلوع خورشید) در ۲۱ دسامبر معادل یلدا و خورداد روز است. نام هوروس خدای خورشید مصريان در نزد ایرانیان با واژه های هور و خور (خورشید، مهر) معادل گرفته شده است.

منابع عمده:

١- مقالهٔ مهر، استاد هاشم رضی

-٢ -فرهنگ لغات سنسکریت نائینی و آنلاین

۳- گاهشماری و جشن‌های ایران باستان، هاشم رضی.

معانی نام قوم سکا (تور) The meanings of the name of the Saka tribe (Tur)

چنانکه از شکل مرکب توتم سکایی شیمیریای یونانی (شیر-بزکوهی-مار)/کوروشا (بزکوهی-سگبالدار) بر می آید این نام در نزد گروههای سکایی به معانی سگ درندهٔ بالدار (سیمرغ)، بزکوهی و مار گرفته میشده است. در نزد آسیانی ها، سکاهای بلوچستان، آن به معنی سگبالدار (سیمرغ) توتم بوده و نام بلوچ (بسلوچ) یادگار آن است. سکاییان قره باغ (ارتساخ) هم سگ را تقدیس می کرده اند. برخی سکاهای بالکان (نیاکان بوسنی ها و غیره) دارندهٔ توتم بزکوهی بوده اند. نام تور سکاها علاوه بر معانی پهلوان و غرنده در قفقاز به معنی بزکوهی (سمبل ایزد تور اسکاندیناوی) بوده است. سرانجام سکاهای کردستان و نیاکان صربها و نیاکان دربیکی تاجیکان مار را به عنوان توتم خویش داشته اند. بنا به هردوت الههٔ مادر سکاها به شکل نیمه زن و نیمه اژدها تصور میشده است. نام سکا را بیشتر به معانی روان و گردنده و تیر انداز گرفته اند. ولی نام خدا-نیای اساطیری اوستایی ایشان تور (ایزد نیرومند رعد و برق) آن را با واژه های سکایی شاخ- (جهیدن برق) و سَکَ- (روان رفتن) مرتبط می سازد که از ایشان به ترکان رسیده اند. چون از سوی دیگر نام سکا لفظاً می تواند به معنی سنسکریتی آن جهندهٔ نیرومند باشد که هم مطابق نیا-ایزد تور سکاها و نیز همخوان صفت سه حیوان توتمی سکاها یعنی شیر، بزکوهی و مار است:

Śāka (शाक).-kaḥ, Power, strength, energy. jump

तुर adj. tura powerful, strong

तूरा ind. tUrA hastily

نام سکاییان کردستان یعنی کُرد نیز به معنی جهنده اشاره به توتمهای مار و بزکوهی ایشان بوده است:

कूर्द m. kUrda jump

نام های توتمی نیاکان کُردان

محمد عباسی در مقدمهٔ شرفنامهٔ امیر شرف خان بدلیسی به نقل از محمد امین زکی در کُرد و کُردستان می آورد: "بنا به اسناد آشوری در تمام سدهٔ سیزده پیش از میلاد، در ناحیهٔ کردستان حادثه ای رخ نداده است، مگر ظهور قومی به نامهای پاپهی و کورتی".

و این نامها اشاره به توتم سکایی-سرمتی مار آنان (شاماران، شهماران) دارند, همچنین نامهای سوران و کُرمانج ایشان در این رابطه به نظر می رسند: पापाहि m. pApAhi snake

कूर्द m. kUrda jump (jumping snake)

सुरा f. surA snake

कूर्म m. kUrma name of a serpent

بعدها منابع آشوری و اوستایی در کردستان از آنان تحت نام پسران ساخو (از تبار مار) و پسران دلیر ویسه (منسوب به افعی) و تئوژیه (از تبار مار) در سرچشمهٔ رود رنگها (دجله) یاد کرده اند:

स m. sa snake

विष m.,n. viSa poison

तायते{ताय्} verb 1 tAyate[tAy] protect, father

शय m. shaya (zhaya) snake

به نظر می رسد نامهای تاجیک (تا-اجیک) و تازی (تا-ازی، نام مردم عرب بنی طی، بنوحیه، اولاد مار) و سکا (در هیئت سا-کا) نیز به معنی از تبار مار باشند.

تور به عنوان نیای قبیله ای و ایزد رعد سکاها (ایندرهٔ هندوان، بهرام ایرانیان):

تور به معنی پهلوان در اسطورهٔ سکایی نقل شده از سوی هرودوت تحت نام یونانی هراکلس (پهلوان معروف) آمده است همان اسطوره ای که در شاهنامه به رستم داستان رستم و سهراب اختصاص داده شده است:

احتمال زیاد دارد نامهای هراکلس یونانیها (پهلوان معروف) در نزد سکاها، سورابهی (پهلوان معروف، سهراب) و تور (پهلوان) بوده است. چون گم شدن اسب هراکلس در سرزمین سکاها و در جستجوی آن ازدواج وی با الهۀ نیمه زن و نیمه مار آنجا و یادگار نهادن ابزار پهلوانی برای فرزندان آتی شبیه اسطورۀ رستم و سهراب می باشد.

सुरभि adj. surabhi famous

शूर m. sUra hero

आभा f. AbhA splendor

आभा f. AbhA glamour

तुर adj. tura strong

نام تور که در شاهنامه نام نیای اساطیری سکاها (تورانیان) است به همین شکل به اساطیر اسکاندیناوی راه یافته و جانشین پرون اسلاوها و توناراز ژرمن ها شده است.

منابع عمده:

١- تاریخ ماد دیاکونوف، ترجمهٔ کریم کشاورز.

٢- شرفنامهٔ امیر شرف خان بدلیسی.

٣- فرهنگ لغات سنسکریت نائینی و آنلاین.

تور به عنوان نیای قبیله ای و ایزد رعد سکاها (ایندرهٔ هندوان، بهرام ایرانیان)

تور به معنی پهلوان در اسطورهٔ سکایی نقل شده از سوی هرودوت تحت نام یونانی هراکلس (پهلوان معروف) آمده است همان اسطوره ای که در شاهنامه به رستم داستان رستم و سهراب اختصاص داده شده است:

احتمال زیاد دارد نامهای هراکلس یونانیها (پهلوان معروف) در نزد سکاها، سورابهی (پهلوان معروف، سهراب) و تور (پهلوان) بوده است. چون گم شدن اسب هراکلس در سرزمین سکاها و در جستجوی آن ازدواج وی با الهۀ نیمه زن و نیمه مار آنجا و یادگار نهادن ابزار پهلوانی برای فرزندان آتی شبیه اسطورۀ رستم و سهراب می باشد.

सुरभि adj. surabhi famous

शूर m. sUra hero

आभा f. AbhA splendor

आभा f. AbhA glamour

तुर adj. tura strong

نام تور که در شاهنامه نام نیای اساطیری سکاها (تورانیان) است به همین شکل به اساطیر اسکاندیناوی راه یافته و جانشین پرون اسلاوها و توناراز ژرمن ها شده است.

معنی سرو تاج در شاهنامه

سرو تاج (شاخ تاج) می تواند نشانگر تاج مخصوص بعضی شاهان و ملکه های ساسانی باشد که تاجی بوده که دو شاخ قوچ به نشانهٔ ساسان (قوچ وحشی) بر آن نصب شده بوده است:

معنی ساسان

نام ساسان به معنی منسوب به بزکوهی در تاج شاپور دوم و بهرام دوم ساسانی انعکاس یافته است، همان قوچ وحشی/بزکوهی آئینی که حامی اردشیر بابکان به شمار رفته است:

शश m. sasa antelope

ریچارد فرای و دیگران هم از جنبۀ خدایگانی ساسان در نزد سکاها و هندوان سخن رانده اند. به قول شاهنامه ساسان و ساسانیان از سمت هند دو باره به ایران بر گشتند. منابع چینی و رومی نیز ساسانیان را به سکاییان دربیکی/دری به سکا-راکه های (سکاییان/پارسیان گرامی دارنده قوچ وحشی) ربط داده اند که به هندوستان رفته بودند (علی اکبر مظاهری، جادۀ ابریشم ۱و۲). نام طایفۀ بازرنگی پارس که قبیله نیای مادری اردشیر شمرده شده است. یعنی منسوب به بازرنگ. اگر جزء رنگ آن را به معنی بزکوهی بگیریم جزء باز آن را هم می توان با پاس (نگهبانی) سنجید. یعنی بر این اساس بازرنگی یعنی قبیلۀ منسوب به بزکوهی نگهبانی کننده. نام ساسان هم در نوشته ای به معنی ایزد نگهبانی کننده آمده است: بر طبق نوشته های جناب تورج دریایی، فیلیپ ژینیو نیز معتقد است ساسان احتمالا در سراسر آسیا در حکم ایزد نگهبان مشهور بوده و او را برای دفع جادو به یاری می خواندند.

مؤید این نظر مهری است که بخشی از آنرا چنین خوانده اند: ((ساسان، همان ساسانی که ایزد است و نگهبان)).

معنی نامهای هِتیتیه و فریقیه

نام هِتیتیه به معنی سرزمین گرم و خورشیدی به نظر می رسد. در مقابل نام فریقیه (سرزمین سرما) مترادف نام کهن آنجا یعنی ایسوه می باشد. در نقطه مقابل ایسوه، در شرق سرزمین آسوه وجود داشته است که مترادف با آسیای صغیر و آناتولی به معنی سرزمین سمت بر آمدن نور بوده است:

हेति f. heti ray of the sun

ice (n.)

Old English is "ice, piece of ice" (also the name of the Anglo-Saxon rune for -i-), from Proto-Germanic *is- "ice" (source also of Old Norse iss, Old Frisian is, Dutch ijs, German Eis), of uncertain origin; possible relatives are Avestan aexa- "frost, ice," isu- "frosty, icy;" Afghan asai "frost." Slang meaning "diamonds" is attested from 1906.

Det låter att svenskarnas namn också kommer från Freys kult

Det låter att svenskarnas namn också kommer från Frejs kult:

1- Sven (yngling) i namnet svensk visar Frejs dynasti dvs, Ynglingar (Yngve Frejs folkstam).

2- Namnet svear har också anknytning med Frej/Frigg (älskade, vän) och vanerna (vännerna):

Enligt Otto von Friesen är svear ett adjektiv med betydelsen «de besläktade» alltså «släkten, fränderna (egentligen "de älskade"), stam förvanterna».

Det verkar som gamla sol-eld dyrkan (Ulls kult) och Nerthus/Friggsdyrkan har blivits undan trängd av Frejsdyrkan. Frejs boning dvs, Alfheim syftar på Elbe flodens område.

Namnet sven, som betyder yngling, är ett nytt begrepp om svenskarnas namn. Den gamla betydelsen av det förknippades med sol och eld guden (Ull).

نام های توتمی نیاکان کُردان

محمد عباسی در مقدمهٔ شرفنامهٔ امیر شرف خان بدلیسی به نقل از محمد امین زکی در کُرد و کُردستان می آورد: "بنا به اسناد آشوری در تمام سدهٔ سیزده پیش از میلاد، در ناحیهٔ کردستان حادثه ای رخ نداده است، مگر ظهور قومی به نامهای پاپهی و کورتی".

و این نامها اشاره به توتم سکایی-سرمتی مار آنان (شاماران، شهماران) دارند, همچنین نامهای سوران و کُرمانج ایشان در این رابطه به نظر می رسند:

पापाहि m. pApAhi snake

कूर्द m. kUrda jump (jumping snake)

सुरा f. surA snake

कूर्म m. kUrma name of a serpent

بعدها منابع آشوری و اوستایی در کردستان از آنان تحت نام پسران ساخو (از تبار مار) و پسران دلیر ویسه (منسوب به افعی) و تئوژیه (از تبار مار) در سرچشمهٔ رود رنگها (دجله) یاد کرده اند:

स m. sa snake

विष m.,n. viSa poison

तायते{ताय्} verb 1 tAyate[tAy] protect, father

शय m. shaya (zhaya) snake

به نظر می رسد نامهای تاجیک (تا-اجیک) و تازی (تا-ازی، نام مردم عرب بنی طی، بنوحیه، اولاد مار) و سکا (سا-کا) نیز به معنی از تبار مار باشند.

En forskning om Asken Yggdrasil

Det troddes att Asken Yggdrsils ort varit hedniska Uppsala templet och dess rötter hade spridit sig till sjön Mälaren i mindre skala, eftersom betydelserna om Yggdrasils rötter passar väl med detta område:

Asken Yggdrasil. Norr om Lidingö (ledingö som det kunde tolkas på härskande gudars plats) har legat ett berömt bebyggt området undernamnet Askrike. Askrikefjärden skiljer detta från Lidingö. Naturligtvis kunde Askrike benämnas Askgård, och det här namnet själv kunde lätt resultera i Asgårdens namn.

I nordvästra och väst och söder om Lidingö ligger fjärdarna Stora Värtan och Lilla Värtan. Deras namn och läge påminner väl om nornorna särskilt Verdandi.

Ormingelandet, som ligger sydöst om Lidingö, med avståndet Halvkakssundets bredd, visar sig vara platsen (ståndet) för den mytiska orm-draken Nidhögg(nedhuggande).

Edsviken och Brunnsvikensom ligger i väster om fjärdarna Stora Värtan och Lilla Värtan, är väl jämförbara med Vishetens källa. Asken Yggdrasil har haft minst två olika betydelser: 1- "Den skräckinjagande hästens ask träd" eftersom på bilder av Chertomlyks vas står en bevingade förskräcklig häst under världsträdet.

Man har trott att denna förskräcklige häst har varit Odens häst eftersom götarnas namn har betytt häst/hästskötare och deras högste god har varit den enögde guden Oden.

2- Hos själva svearna har Yggdrasil haft betydelsen "idegran trädet husstolpe" som syftar på sol-eld-skog guden Ull; han som haft idegran dalarna för sin boning och Asken i betydelsen glödande kol syftar på honom. Då Ask (Ull) som nordbornas stamfader har varit guden Ull; och stammoder på dem har varit Embla, som påminner väl finska- och samiska guden Jumala/Jubmel.

Ull som svearnas forntida högste gud har haft koppling med germanska Phol och grekiska Apollo (Apollon):

Enligt de grekiska gamla myterna reste Apollon med sina vita svanar om vintrarna till landet Hyperborea som sades ligga norr om Europa. Där lyste solen i [egentligen i somrarna] dygnet runt och människorna levde ett ovanligt lugnt och långt liv. Han älskade folket där och de dyrkade honom som sin främste gud.

Enligt grekerna Hyperborea var ett fantastiskt rike av evig vår beläget längst i norr bortom nordanvindens hem. Dess folk var en välsignad, långlivad ras oberörd av krig, hårt slit och ålderdomens och sjukdomens härjningar.

Hyperborea beskrevs vanligtvis som ett kontinentbundet land gränsat i norr av den stora, jordomslutande floden Okeanos (Oceanus), och i söder topparna av de legendariska Rhipaion (Rhipaean, blåsigt) bergen.

Dess huvudsakliga flod var Eridanos (tidig bränd) vars stränder var kantade av bärnstensgråtande poppelträd och dess vatten hem till flockar av vita svanar. Välsignad med evig vår producerade landet två skördar spannmål per år, men det mesta av landsbygden var vild och täckt av vackra skogar - den så kallade "Apollons trädgård".

I den här berättelsen påminner namnet svan väl om germanska namnet s(u)wen (sun, solen) och namnet svensk Och de här tre namnen har blivit kombinerats.

Den inhemska nordiska Apollon har varit Ull (phol, bål) som grekerna har jämställt honom med sina Apollon. Deras namn dvs., Phol (Ull) och Apollo (Apollon) låter det att de har haft samma rot.

I denna sägelse är det även intressant att hyperboréerna har dyrkat honom som sin främste gud. Ljus och skog guden Phol (bål) i Merseburgbesvärjelserna som jämförts med Apollo är identisk även med sol och -eld -skog guden Ull. Själva Hyperborea (övernordliga landet) är en korrekt översättning av Norr-avige (den aviga Norden, Norge) som av det även har menats hela Skandinavien.

Stockholm betyder skärgård

Själva Stockholm betyder skärgård:

Stock:

1-stam, timmerstock, balk, stolpe, bjälke, syll

2-samling, besättning, mängd, uppsättning

holm (holme):

holme är en liten, vanligen obebodd ö. Holmar återfinns bland annat i skärgårdar. Ordet används även i en vidare betydelse för små uppstickande bergknallar ute på fält (åkerholme) eller för fast mark omgärdat av en mosse eller sankmark.

I så fall kan mytiska trädet Yggdrasill (Ygg-dra-syll) betyda "skräckinjagande träd/trädstam" och det syftar också på Stockholmsområdet.

استکهلم به معنای مجمع الجزایر است:

استک:

1-

تنه، کنده، تیر، پست، تیر، بال

2-مجموعه، خدمه، مقدار،

هولم:

هولم یک جزیره کوچک و معمولا خالی از سکنه است. جزایر را می توان از جمله در مجمع الجزایر یافت. این کلمه همچنین در معنای وسیع‌تری برای برون‌زدگی‌های سنگی کوچک بیرون زده در مزرعه (åkerholme) یا برای زمین‌های جامد احاطه شده توسط باتلاق استفاده می‌شود.

در این صورت، درخت افسانه‌ای Yggdrasill (Ygg-dra-syll) می‌تواند به معنای "تنه درخت/درخت وحشتناک" باشد و همچنین به منطقه استکهلم اشاره دارد.

معنی نامهای کهن اردبیل

نام اردبیل در کتیبهٔ اورارتویی یازیلیق سراب به صورت روتومانی آمده است که می توان آن را به صورت ریتو-مانی به معنی محل ثروت دانست. خود نامهای اَرت وَت و اَرد ویل را هم میشود به همین معنی دژ دارای ثروت گرفت. نام اساطیری دژ بهمن (وهو-من) اردبیل هم به همین معنی خانهٔ ثروت است:

ऋत n. Rta wealth

वन n. vana (mana) abode

ऋत n. [a]Rta wealth

वल m. vala (vila) enclosure

معنی ایبری و سیبری

ایبری در زبانهای سامی هیبر/هیپر در یونانی به معنی سرزمین کناری است. چون که ایرانیان ایبریای قفقاز را پریکانیا یعنی سرزمین کناری می نامیده اند.

سیبری به زبان مغولی به معنی جنگل انبوه است چون که نام سیبری در اوستا به صورت وئوروبرشتی (سرزمین بیشه های وسیع) آمده است.

Betydelsen av Van och Vån i nordiska mytologin

Vaner betyder kärleksgudar och asar betyder ljusgudar:

Man har tolkat van som glänsande eller mörk men med tanke på existensen av kärleksgudinnan Freja och kärleksguden Frej i centrum av dem, verkar van betyda kärlek och vänskap.

वनस् n. vanas desire

वनति{वन्} verb 1 vanati[van] love[erotic]

वनति{वन्} verb 1 vanati[van] wish[erotic]

वनति{वन्} verb 1 vanati[van] desire[erotic]

वनति{वन्} verb 1 vanati[van] like[erotic]

Frey/Friend: Old English freond "one attached to another by feelings of personal regard and preference," from Proto-Germanic *frijōjands "lover, friend" (source also of Old Norse frændi, Old Danish frynt, Old Frisian friund, Dutch vriend, Middle High German friunt, German Freund, Gothic frijonds "friend"), from PIE *priy-ont-, "loving," present-participle form of root *pri-(fri) "to love."

Det låter att svenskarnas namn också kommer från Frejs kult:

1- Sven (yngling) i namnet svensk visar Frejs dynasti dvs, Ynglingar (Yngve Frejs folkstam).

2- Namnet svear har också anknytning med Frej/Frigg (älskade, vän) och vanerna (vännerna):

Enligt Otto von Friesen är svear ett adjektiv med betydelsen «de besläktade» alltså «släkten, fränderna (egentligen "de älskade"), stam förvanterna».

Det verkar som gamla sol-eld dyrkan (Ulls kult) och Nerthus/Friggsdyrkan har blivits undan trängd av Frejsdyrkan. Frejs boning dvs, Alfheim syftar på Elbe flodens område.

Namnet sven, som betyder yngling, är ett nytt begrepp om svenskarnas namn. Den gamla betydelsen av det förknippades med sol och eld guden (Ull).

Om namnet asar:

ओष adj. oSa shining

*aus-

Proto-Indo-European root meaning "to shine," especially of the dawn. It forms all or part of: austral; Australia; Austria; Austro-; Aurora; east; Easter; eastern; eo-; Ostrogoth.

It is the hypothetical source of/evidence for its existence is provided by: Sanskrit usah "dawn;" Greek ēōs "dawn;" Latin Aurora "goddess of dawn," auster "south wind;" Lithuanian aušra "dawn;" Old English east "east."

Asiens namn har också anknytning med aus (ljus) och det betyder "landet av solljusets uppgång". Därför kommer mindre Asiens namn hos greker i form Anatolien som betyder "landet av solljusets uppgång"

Området av floden Vån i nordiska mytologi är Helsingfors området:

Helsingfors betyder egentligen hel-synke-fors (nersjunken-fors) som en översättning av Vandafloden:

Mytiska floden vån (vånna, vånda) är floden Vanda i Helsingfors:

Det finns en by som heter Vanda nära flodens källa, i det område som nu tillhör staden Riihimäki. Enligt en teori kommer namnet från de finska orden vanan taka, där vana betyder en flodbädd och så betyder Vanda (möjligen ursprungligen "Vanantaa") en plats bakom en flodbädd.

I så fall syftar namnet Vån på floden vanda (van-ta) i Helsingfors området och det är mytiska Fenrisulvens gap:

Vån (fornvästnordiska Ván, Vón eller Vǫ́n) är en älv i nordisk mytologi. Den nämns i en av flodtulorna i Grímnismál, där den sägs rinna genom människornas värld för att därefter falla ned till Hel (Hel-synke). Enligt Snorre Sturlasson har älven sin upprinnelse i Fenrisulvens gap. Orsaken skulle vara att ulven inte kunde stänga munnen sedan gudarna hade bundit den.

معنی واژهٔ فوژای

معنی واژهٔ فوژای:

(مکمله و اصلاحیه ای بر گفتار احمدرضا قائم مقامی)

فوژای چند بار در تفسیر عبدالله انصاری که مرحوم آیت‌الله‌زادهٔ شیرازی چاپ کرده به کار رفته و در نسخه‌های تازه‌یافته از این تفسیر نیز که به دست آقای دکتر کریمی‌نیاست شواهدی دارد. در این شواهد فوژای در ترجمهٔ معاذ و استعاذه و همراه با افعال جستن و خواستن به کار رفته است، مانند:

فریاد خواه به خدای و فوژای جوی که او شنوای (شنوایی) است دانا، در ترجمهٔ "فاستعذ بالله انه سمیع علیم".

نوح گفت فوژای می‌خواهم به تو و فریاد ...، در ترجمهٔ "انی اعوذ بک ..."

موسی گفت: من فریاد می‌خواهم و فوژای و زنهار به خداوند خویش، در ترجمهٔ "و قال موسی انی عُذتُ بربی"

معنای فعل "نجات و پیروزی و رستگاری" است.

فوز. [ف َ] (بوز) فیروزی یافتن به نیکی و خیر. || رَستن. (منتهی الارب) (از اقرب الموارد). || (اِمص) نجات و رهائی.

در کلمه ٔ چاه پوز به معنی برآورنده و بیرون کننده از چاه یعنی قلابی که چیز افتاده در چاه را بیرون آرد معنی بیرون کردن و بر آوردن دارد. (دهخدا) - سفینه ٔ فوز؛ کشتی نجات:

نه چو کنعان کو ز کبر و ناشناخت از کُه ِ عاصم سفینه ٔ فوز ساخت.

مولوی.

- فوزنایافته؛ نارستگار. ناکام:

فوزنایافته شدم مانده نجح نایافته شدم مغمور.

مسعودسعد.

متن کتیبهٔ هخامنشی جزیرهٔ خارک

رسول بشاش ترجمه موقت این کتیبه را چنین پیشنهاد داده است: "(این) سرزمین خشک و بی‌آبی بود شادی و آسایش را آوردم."

ولی نظر به اینکه این کتیبه به مناسبت ایجاد یک چاه در زمین سنگلاخی جزیرهٔ خارک نوشته شده است قسمت آخر اشاره به کندن چاه آب است.

بنابراین متن کتیبه چنین میگردد:

"(این) سرزمین خشک و بی‌آبی بود این چاه آب را کندم."

احتمال زیاد دارد دریانوردان یا ساکنان خارک از حاکم هخامنشی سواحل خلیج فارس خواسته اند که چاه آبی برایشان بکند و او چاه آب را ساخته و کتیبه زده و به جای ذکر نام خویش بالای کتیبه نقش تاج حکّ کرده است.

معنی نام جزیرهٔ خارک:

نام جزایر خارک و خارکو برگرفته از واژهٔ هارَکَ (خارَکَ) به معنی محل رشتهٔ مروارید به نظر می رسد. در گذشته این جزایر به مروارید خود معروف بوده اند. پلینی بزرگ نام جزیرهٔ خارک را به صورت آراکیا (هاراکیا، خاراکیا) یعنی جای رشتهٔ مروارید آورده است:

हारक m. hAraka (khAraka) string of pearls

معنی کلدانی

رقیه بهزادی در کتاب قومهای کهن صفحهٔ ٣٣٩ می نویسد: "موجه ترین شرح اصل و مبدأ کلدانی این است که آن به ساکنان باستانی اور یا هور اطلاق میشد و خَلدی معادل دقیق کلمهٔ هور است که نام خالص «خدای ماه‌» بود و کلدانی به معنی ماه پرست است."

نام مردم کلدانی هم که در مرزهای جنوب غربی ایبریا زندگی می کردند به معنای ماه پرستان بوده است چون هیتی ها این کلدانیان سفید پونتیک را کاشکو (ماه پرستان) می نامیدند و استرابون از پرستش ایزد ماه در سمت ایبری سخن می راند.

क्लेदन् m. kledan moon

در زبان گرجی این مردم آرمازیون (منسوبین به خدای ماه) خوانده میشدند و یونانیها آنها را با آمازونهای میان سئوروماتها مشتبه شده اند.

The name of Georgia, which means beautiful land, is a synonym of its ancient name Iberia:

इभ m. ibha family

ri: glory

Chaldean's meaning:

Ruqiyeh Behzadi writes in the book "Old Peoples" on page 339: "The most reasonable explanation of the origin of Chaldean is that it was referred to the ancient inhabitants of Ur or Hor, and Khaldi is the exact equivalent of the word Hor, which was the pure name of "Moon God" and Chaldean means is a moon worshiper.

The name of the Chaldean people who lived in the southwestern borders of Iberia also meant moon worshipers because the Hittites called these white Pontic Chaldeans, Kashko (moon worshipers) and Strabo speaks of worshiping the moon god on the border of Iberian. कलेदन m. Kledan Moon

In the Georgian language, these people were called Armazion (belonging to the moon god) and the Greeks have made mistake them with the Amazons among the Sauromates.

سنت سکایی رستم شاهنامه

سکا به معنی قوچ وحشی و بزکوهی حیوان توتمی سکاییان بوده و رستم دارای این سنت نشان می دهد:

خان دوم از هفت خان رستم، خان تشنگی است. رستم و رخش هر چه راه می‌سپرند آب نمی‌یابند و از تشنگی جان به لب می‌شوند.

در آن سخت‌ترین دم، غُرمی (قوچ وحشی) از برابر رستم می‌گذرد. رستم می‌داند که آن غرم به کنار آبی خواهد رفت. بی نا و نفس، از پی او روان می‌شود، تا به چشمه‌ای می‌رسد. رستم و رخش هر دو آب می‌نوشند و جان تازه می‌یابند. پس رستم به آن غرم دعا می‌کند:

بر آن غُرم‌بَر، آفرین کرد چند

که از چرخ گردان مبادَت گزند

گیا بر در و دشت تو سبز باد

مباد از تو هرگز دل یوز شاد

تو را هر که یازَد به تیر و کمان شکسته‌کمان باد و تیره‌گمان.

رستم هفت‌خوان مازندران از آماردان بوده است که بنا به خارس میتیلنی از سکاها بوده اند. سیستان بعداً سرزمین سکاها شد. نام آن آماردی که آشوریان (دیوان ماژندران) را در پای حصار شهر آمل شکست داد، آترادات بوده و رستم (پهلوان) از جمله القاب وی است.

معنی نام شهر گناوه

گفته میشود گناوه (جنابه، جناور) شهری بوده‌است بسیار قدیمی و کهنه در ولایت ارجان در فارس قدیم. اولین کسی که توصیفی از خود شهر به دست می‌دهد مقدسی است او می‌نویسد «بازارها در کوچه‌ها قرار دارند و مسجد جامع در مرکز آبادی است. آب آشامیدنی از چاه‌های آغشته به نمک و آب‌انبارها (گُرابه ها) تأمین می‌شود.»

بنا به نظر برخی جغرافی نویسان قدیم از جمله ابن بلخی و حمدالله مستوفی نام آن به معنی محل آب گَنده است. این معنی با توجه به نام رودخانهٔ دره گچی آن برای آن مناسبت دارد.

کنکاشی در باب واژهٔ گناوه و جناب.

ظاهراً معنی نامساعد گندابه برای گناوه مالمت بار بوده و نامناسب به نظر می رسد. ولی واژهٔ سنسکریتی گُناوهه به معنی دارای کیفیت مناسب که با گینا/گُنا در زبانهای ژرمن به معنی مساعد بودن و با پسوند فارسی گین پیوند دارد، واژهٔ جناب را هم بدین معنی معرّب نشان می دهد بر این اساس نام بندر گناوه (جنابه) نیز به معنی بندر مساعد و مناسب و ارجمند بوده است. در مطابقت نام بهرام جنابی (گناوه ای) با بهرام ورجاوند هم، همین مفهوم اراده شده است:

गुणावह adj. guNAvaha having the proper qualities

गुण m. guNa quality

गुण m. guNa merit

Georgia's Amazons have been Armazions (moon god worshippers)

The name Amazon (fine women) was applied to the Sauromatian women and to the ancient natives of Georgia among the Greeks. In the case of Georgians, its origin was Armazion, which means worshipers of the moon god, which is confused with Amazon.

आराम m. ArAma delight

आराम m. ArAma pleasure ground

जनि f. jani (zen, zon) woman

आम adj. Ama fine

जनि f. jani (zen, zon) woman

गौर gaura adj. beautiful.

गौर gaura adj. white.

गौर gaura adj. brilliant.

जाया jAyA f. woman.

गय gaya m. family.

Gorgeous: beautiful; very attractive.

The texts of the original myths envisioned the homeland of the Amazons at the periphery of the then-known world. Various claims to the exact place ranged from provinces in Asia Minor (Lycia, Caria, etc.) to the steppes around the Black Sea, or even Libya (Libyan Amazon). However, authors most frequently referred to Pontus in northern Anatolia, on the southern shores of the Black Sea, as the independent Amazon kingdom where the Amazon queen resided at her capital Themiscyra, on the banks of the Thermodon river.

Gargarenses, (Greek: Γαργαρείς Gargareis) were an all-male tribe in Caucasus. They copulated with the Amazons annually in order to keep both tribes reproductive. The Amazons kept the female children, raising them as warriors, and gave the males to the Gargareans. Armazi: Supreme deity in ancient Kartli (Iberia). According to tradition, the cult of Armazi (deity of the moon) was introduced in the third century BCE by King Parnavaz, who erected a large bronze statue of a warrior of gilded copper, clad in a gold coat of mail with a gold helmet on his head; one eye was a ruby, the other an emerald. To the right of Armazi stood another smaller gold idol by the name of Gazi, and to the left, a silver idol called Gaim. The statue of Armazi existed until the spread of Christianity in the fourth century CE. Armazi is also the name of an ancient fortress near Mtskheta. Archeological digs uncovered monuments of antique architecture and a bilingual stele with Greek and Aramaic inscriptions from second century CE.

Giorgi Melikishvili proposed the identification of Armazi as a local variant of Arma, the god of the moon in Hittite mythology. This is in keeping with Ivane Javakhishvili's argument of a pre-Christian Georgian moon cult, which fused with the Christian St. George (Tetri Giorgi), Georgia's patron saint since the Middle Ages.

Starabo speaks of moon god worship in Iberia (Gorgia).

So Armazi's and St. George' names was connected with the name of moon god and Georgia (nice), and the moon is a symbol of beauty.

The name Parikania, which the Iranian gave to the Iberia in the Caucasus, means land of beautiful women (Amazon) and also means the land beside (Iberia).

Om triaden Oden, Tor och Frigg (Freja)

Man har sagt om denna bild att det är en framställning av Oden, Tor och Frej på bonaden från Skog i Hälsingland. 1000-talets slut eller omkring 1100.

Det har varit felbedömning om Tredje person som tolkats till guden Frej. Hon ser ut att vara gudinnan Frigg (Freja).

De berömda nordiska gudatiderna:

Oden, Vile (Frej) och Ve (Ull)

Oden, Höner (herre, Frej) och Lodur (flammans gud, Ull)

Oden, Tor, Frigg (Frej)

Oden ger Ande – Andedräkt

Höner ger Viljan till

Lodur ger Livssaft och livlig färg – Blod.

Likheter mellan myter av de dödade nordiska gudarna Ull ("glans") och Balder ("den lysande")

Om Ull:

Saxo omnämner en man kallad Ollerus, en latiniserad form av namnet Ull, som för en tid ersatte Oden som ledare i "Bysantium", efter att denne landsförvisats på grund av att ha våldtagit ruthenernas konungadotter Rinda (Rind). Han styrde sedan i Odens namn i tio år tills gudarna beslöt att ta tillbaka den egentlige Oden och varvid Ull fördrevs till Sverige och sedermera dödades av danerna ("dödarna", "bågskyttarna"). Enligt Saxo skall han ha varit så trollkunnig att han ristat trollrunor på ett visst ben, varvid han på detta kunde färdas över havet som på ett fartyg, lika kvickt som om han hade rott det.

I Norge dyrkades förr en gud kallad Ullinn som med största sannolikhet är identisk med Ull.

धानुष्क m. dhAnuSka bowman

Om Balder:

Balder sades vara bäst av asarna. Det var omöjligt att säga något ont om honom. Han var vacker, ljus, god, vis och omtyckt, men hans domar ägde inte bestånd. De andra gudarna brukade säga, att så länge de hade kvar Balder, kunde det inte gå alltför illa för dem. Därför blev de mycket rädda, när han började drömma mardrömmar om att han skulle bli mördad. Och trots alla deras ansträngningar blev det också så till slut av sin blinde bågskytta bror Höder ("den krigiske", Hænir) och Loke ("lockande", Lodur). Efter Ragnarök skall dock Balder komma tillbaka från dödsriket tillsammans med sin bror Höder för att styra den nya världen.

हन m. hana slaughter

معنی تاجر کَیروی نام

همین مه که با میوه و بوی بود

ورا پهلوی نام کَیروی بود

در شاهنامه‌، در داستان بهرام گور، در سبب تحریم خمر در عهد او می‌گوید که "مردی مه"، که بایست صاحب زمینها یا دیه‌هایی باشد، از ناگهان در مجلس میخواری بهرام حاضر می‌شود و برای او شتروارها میوه‌ها و گلها می‌آورد و خود نیز به میخواری مشغول می‌شود و در این کار افراط می‌کند و می‌گوید که هیچ این در من اثر نمی‌کند. اما در راه بازگشت به ده مست می‌شود و در جایی به خواب می‌رود. زاغ دو چشم او را بیرون می‌آورد و سپاهیان بهرام او را مرده می‌یابند.

نام کَیروی به چه معنی است؟

نظر به واژه های سنسکریتی کیراته و کیریته (تاجر) و شغل کَیروی در روایت فوق این واژه می تواند به معنی تاجر باشد. شهری به نام کیری در خراسان قدیم هم می تواند معنی منسوب به تاجر را بدهد و واژهٔ معرب قیراط و کراتیون یونانی هم با آن مرتبط به نظر می رسند.

किराट m. kirATa merchant

किरीट m. kiriTa merchant

کِرِتَ در اوستایی از مصدر کَر/کِر به معنی فراهم کردن و پایه گذاشتن و ساختن است.

لذا واژهٔ کرایهٔ فارسی و کَر سنسکریت به معنی باج راه با کَیری مرتبط می نمایند:

कर m. kara tax (مالیات، باج راه)

क्रयण n. krayaNa buying

Likheter mellan Frigg ("den älskade") och Siv (“sjögudinnan”) och deras barn

Frigg är Asgårds härskarinna och de kvinnliga gudarnas drottning. Hennes hem heter Fensalarna, som betyder ”sumpsalarna”. Hon är gift med Oden och hennes pappa heter Fjorgynn (Njord, jordens gud). Hon är moderskapets beskyddare och mamma till Balder, Höder och Hermod. Siv, som möjligtvis betyder ”fru”, eller ”Saivo” (sjögudinnan på samiska), är Tors fru. Hon är mor till Ull, Mode och Trud. Siv är, likt Frigg, en äktenskapsgudinna. Hon beskrivs som fagrast av alla gudinnor och är tyst och tillbakadragen.

Balder (fornnorska/fornisländska Baldr, isländska Baldur), vilket betyder "den lysande" är en gud i nordisk mytologi. Son till Oden och Frigg, make till Nanna och far till Forsete ("Forseti"). Balder bodde i Bredablick:

Bredablick (isländska: Breiðablik, ”den vida omkring glänsande”) var i nordisk mytologi guden Balders boning.

Då är Balder "den lysande" och sol- ljus- eld guden Ull "glänsande" identiska och Trud (mäktig) har varit Höder ("den krigiske") och Hermod "modig riddare" har varit Mode (modig).

Fensalarna (”sumpsalarna”) som enligt Snorre har varit ”mycket förnämligt", har jämförts med gudinnan Nerthus ö. Det är troligt att från dem har menats lidingö (Lady's/leadarinnans ö, gudinnans ö).

Frigg avbildad som en av de främsta gudarna tillsammans med Tor och Oden i Olaus Magnus Historia om de nordiska folken. Adam av Bremen benämner Frej under namnet Fricco (Frigg).

I så fall har ursprungliga Frej, Freja och Njord varit Frigg/Nerthus och Yngve (den heliga unga guden) har varit Ull/Balder som svenskarnas stamfader gud -och kung.

Mälarens namn betyder sjön av skärgård (Fensalarnas sjö):

Man tror att Mälarens namn kommer från fornsvenskans mal (grovt grus och stenar vid stränder) och betyder alltså ”Grussjön”, men Mälaren är inte berömd på dess grus utan med sin ofantliga öar och skär i Stockholms skärgård.

Skär som betyder klippa eller mindre klippö som höjer sig blott en liten bit över vattnet.

Men mal i betydelsen grovt stenar vid stränder och skär syftar tydligen på Mälarens skärgård (Stockholms skärgård). Då har man från Fensalarna menat Mälarens skärgård och öar i synnerhet Lidingö:

Stockholms skärgård med 30 000 öar, skär och klippor breder ut sig 80 kilometer öster om staden, in i Östersjön.

Stockholms skärgård har mellan Björkö-Arholma och Öja-Landsort befunnits ha något över 24 000 öar, holmar och skär[2] och täcker cirka 1 700 km² varav cirka 530 km² är land.[1] Det finns omkring 10 000 bofasta och 50 000 fritidshus i skärgården.[3] Bofast befolkning finns på alla större öar närmast kusten som har fast bro- eller färjeförbindelser med vägfärja som exempelvis Vaxholm, Ingarö, Värmdö, Yxlan, Blidö, Ljusterö och Väddö men också på många av de större öarna längre ut från kusten som exempelvis Ingmarsö, Möja, Runmarö, Nämdö, Ornö och Utö som trafikeras av passagerarfartyg med fastställda turlistor.

معنی واژهٔ فرسنگ (فرسخ):

فرسنگ به صورت فرَثَنگه در اوستایی به معنی گشادی و پهنی است. فرهنگ واژه های اوستا. ص. ٩۵٣. جلد دوم: प्रसङ्घ m. prasangha great multitude or number

Gudinnor Saga och Skade har också samisk ursprung

Saga är Sarraka och Skade är Juksakka (åks akka):

Om Saga och Skade:

I nordiska myter Saga (hon som ser, ser-akka) är en asynia som om henne berättas att hon och Oden i glädje dricker ur gylene kärl i hennes stora boning i Sökkvabäck (under backen) .

Skade (bågskytt) – skidgudinnan

När hon beger sig till gudarna för att kräva bot för detta får hon som förlikning en av gudarna som make. Om Skade säger Snorre: ”Hon färdas ofta på skidor och jagar djur med båge. Hon kallas skidgudinnan eller skiddisen”. Flera forskare har antagit att Skade från början varit en samisk gudinna.

Om Sarakka och Juksakka

Enligt gamla samiska myter bodde under kåtan flera kvinnliga väsen av vilka den mest dyrkade var den under eldstaden boende, Sar-akka, vars namn trolgen kommer av sarrat, fläka sönder senor till trådämnen. Hon hjäpte vid barnbörd och kalvning; hennes skål dracks som ett slag altaret sakrament och efter förlossningen åts "Sarakkagröt" till hennes ära ett vanligt nordiskt drag färöingarnas "nornagreytur". Under dörren bodde Uksakka "dörrgumman" som förändrade flickebarn till gosse barn i moderlifvet och ofta blandades tillsammans med Juks-akka "Båggumman", som skyddade barnen från att falla och stöta sig.

معنی ایرانی گَبر و علم جبر/جفر

به نظر می رسد واژهٔ گبر در خود زبانهای هندوایرانی با نام علم جبر/جفر (دانش پنهانی) و ترجمهٔ آن به عجم عربی (دارای دانش گنگ و مبهم) مرتبط است: نام علم جبر هم که نخستین بار محمد بن موسی خوارزمی مطرح کرده با نام علم جَفر (دانش پنهانی) و واژۀ اوستایی جَفرَ و گبهیرهٔ سنسکریت (ژرف و معمایی) پیوسته و معرّب از آن است:

गभीर adj. gabhira secret, deep, grave

در زبانهای سامی گبر را به معنی مَرد و جبر را به معنی شکسته بندی گرفته اند که مناسبت چندانی با محتوی آنها ندارند.

Gulveigs -och Mimers namn kommer från samiska myter

Namnet på Gul-veig kunde syfta på samernas [Giedde-gæsj] Galggo-[vig] (heliga fältkantens gumma) som troddes vara klok och man vände sig till i svår nöd och som bodde i utkanten av det fält på vilket kåtan stod.

Även kunde på samma roll havande Mimers namn -och myt komma från samiska ritualer eftersom guda namnet" Mailmen radien" betydde "världens rådare".

Både Gulveig och Mimer har varit bytte mellan vanerna och asarna. I så fall kan man gämföra vanernas namn svenskar och samer och asarnas med götar. Helt enkelt har vanernas namn (vänner) kopplats med Ptolemaos favonae (ren skötare, samer) och Firasoi (svenskar). Det har germanska gud -och gudinna namnen Frej (vän) och Freja (väninna) varit i bakgrunden till namnet vaner. Då har det mytiska kriget mellan vaner och asar syftat på konflikten mellan götar i söder och svenskar och under deras styrande samer i norr. Om Gullveig:

(Malin kim, Kulturminnet)

Gullveig är en mystisk och svårtolkad person i den nordiska mytologin. Hon omnämns endast i Völuspá (Valans spådom) i den poetiska Eddan, där hon förekommer i en gåtfull strof. Sierskan som utgör diktens berättarröst minns där ”den första fejden i världen, när man späckade Gullveig med spjut och brände henne i Högs hall”. Det framgår att att Gullveig blev ”trefalt bränd” och ”trefalt återfödd”. Diktens hänvisning till den första fejden i världen syftar på kriget mellan asar och vaner. Kriget utlöstes av att Gullveig, som tillhörde vanernas ätt, nästlade sig in bland asarna och skapade osämja. Asarna upptäckte vad som försiggick och försökte göra sig av med henne genom att spetsa henne med spjut och bränna henne på bål. Hon visade sig dock förbluffande motståndskraftig och återuppstod, som sierskan beskriver, inte mindre än tre gånger.

Under namnet Heid [Giedde, fältkantens gudinna] fortsatte hon sedan att verka som trollkvinna och spred fördärv med sin svartkonst. Vanerna, å sin sida, upprördes över asarnas behandling av Gullveig och krävde kompensation. När de båda gudaätterna möttes för att förhandla utbröt strid; det första kriget började rasa.

Om Mimer:

Mimer är en jätte i nordisk mytologi som bevakar Mimers brunn, vilken är vishetens källa belägen vid världsträdet Yggdrasils (ibland kallat just "Mimers träd") fot.[1] Trädet har tre rötter och Mimers brunn ligger under den rot som leder till Jotunheim — frostjättarnas värld. Den som drack ur Mimers brunn kunde se och höra allt som hade hänt och allt som skulle ske. Mimer, som drack varje dag, var därför mycket kunnig i vad som hände i världen. Oden offrade sitt ena, långtseende öga för att få del av Mimers visdom.

Enligt vissa källor var det dock genom munnen på den halshuggne jätten som Oden fick sin kunskap.

Efter kriget mellan gudasläktena vanerna och asarna bytte de vise män med varandra. Vanerna skickade Njord och Frej som gisslan medan asarna å sin sida skickade Mimer. Efter ett tag började vanerna misstänka att asarna hade svikit dem vid bytet av männen. Vanerna halshögg då Mimer och sände huvudet till asarna. Oden tog huvudet och smorde det med örter som hindrade det från att ruttna, kvad trollsånger över det och ställde genom sina hemliga konster så till, att det talade med honom och uppenbarade för honom många fördolda ting och gav råd då han behövde. Om detta har det berättats i Ynglingasagan.

معنی نام آن شی کائو

نام یا لقب حکیم باستانی ایرانی چین، آن شی کائو می تواند به معنی دارای حکمت (حکیم) باشد:

अंशिन् adj. anshi[n] having a share

कवि adj. kavi knowing

कवि m. kavi sage

معنی نام ماساگت

این نام به معنی ماهیخوار گرفته اند ولی بیشتر محتمل است آن به معنی منسوبین به گوزن (بُز بزرگ) در زبانهای هندواروپایی باشد که توتم آلانها و روکسولانها (ماساگتها) بوده است. مطابق آبایف آلانها گوزن بزرگ را یلن نامیده و او را مرکب ایزد خورشید می دانسته اند. آمیانوس مارسلینوس می گوید که نام ماساگتها، در عهد او آلان است:

masa: big

get: goat

معنی بالکان

بالکان در ترکی به معنی معدن عسل است:

نام سابق بالکان یعنی Haemus نیز به عسل اشاره دارد:

हैम adj. haima golden (honey)

داستانی در این باره:

در طول قرن نوزدهم، در جنوب شرقی اروپا در منطقه ای به نام بالکان یک سنت بود که خانم در مراسم عروسی هدایایی را با خود به خانه عروسی جدید خود می برد. سال 1843 بود که ساوا شوش ازدواج کرد و همسر جوکا نه تنها برای او عشق بلکه دو کندوی زنبور عسل و البته عشق به آنها آورد.

عسل بلغارستان بالکان محصولی باکیفیت است که از خالص و دم کرده گیاهان منحصر به فرد در مناطق کوهستانی بدون کشاورزی صنعتی، 100% عاری از آنتی بیوتیک و آفت کش ها جمع آوری شده است. هر یک از انواع این عسل ترکیبی چشمگیر با طعم غنی و طعم عالی است که به دلیل خواص غذایی و خواص دارویی آن بسیار ارزشمند است.

The meaning of the Balkans

Balkan in Turkish means mine of honey:

Balkan's former name ie, Haemus also refers to honey:

हैम adj. haima golden (honey)

A story about this:

During the 19th century, it was a tradition in south-eastern Europe in an area called the Balkans that the lady at a wedding would take gifts with her to her new wedding house. The year was 1843 when Sava Susa got married and the wife Joka brought not only love for him but also two beehives and of course love for them.

Bulgarian Balkans honey is a high quality product, collected from pure and infused with unique herbs in mountain areas without industrial agriculture, 100% free from antibiotics and pesticides. Each type of this honey is an impressive composition of rich flavor and excellent taste, highly valued for its nutritional properties and medicinal properties.

ترادف نسبی ویسپان فریا با پاندورای یونانیان

نام ویسپان فریا (فرنگیس، دوست همگان) شباهتی به نام پاندورا (هدیهٔ همگان) دارد

. اگر این ترادف نسبی تصادفی نباشد، در این صورت فرنگیس با پاندورا، و سیاوش (سیاورشن, دارای نیروی آسمانی برآورد کنندهٔ آرزوها) با زئوس (آسمانی) و کیخسرو با گراسئوس (فرخنده) فرزند زئوس و پاندورا مقایسه شده است:

सौव adj. sauva heavenly

वरेश adj. varesha able to grant wishes

عناوین منجیان استوت ارته (استوار دارندهٔ نجبا/ایرانیان)، یشوعا (منجی خدایگانی) و مهدی (رهبر خدایگانی) با نام و نشان کوروش (فریدون) در پیوند هستند: The titles of saviors Stout areta, Jesus and Mahdi originally belonged to Cyrus

هرودوت این روایتِ مهم را گزارش کرده است که "پارسیان پیش از آنکه بدین نام خوانده شوند، دو نام کهن‌ترِ دیگر داشته‌اند. یکی از این دو نامِ کهن «کِفِـن/ کِـفِـه/ سفه»(Kephen/ kephe/cephe) بود که یونانیان آنان را با این نام می‌شناختند؛ و دیگری نام «اَرتَـه» (Arta) بود که پارسیان از آن استفاده میکردند و خود را «اَرتَـه‌ای» (Artaioi) می‌نامیدند." نام کفه (سپه، سفه، اسفه) در معنی مرفه (مترادف کمبوجیه) یاد آور لقب خاندانیِ آسپیانیِ فریدون (کوروش) در کتب پهلوی و منجی غیر شیعی سفیانی است (که به علت شباهت به نام ابوسفیان رُل منفی گرفته است) و ارته مترادف با آریا به معنی پاک و نجیب است. بنابراین نام منجی زرتشتی استوت ارته در معنی استوار دارندهٔ پارسیان/ایرانیان در اصل متعلق به کوروش (فریدون) بوده است. نام آریزانتیان (قبیلهٔ آریایی) در درون اتحادیهٔ قبایل ماد متعلق به پارسها به نظر می رسد. در رابطه با منجی اُخروی به شمار آمدن فریدون (کوروش) گفتنی است: مطابق منابع یونانی در کاخ هخامنشیان تاک زرینی که بر کاجی زرین پیچیده بود، نگهداری میشد که سمبل پارس (خوشهٔ انگور) به نظر می رسد:

पर्ष m. parSa bundle, cluster of grapes

لذا منظور از درخت وَن یوت بیش (درخت رنج زدا) در کتب پهلوی که منجی جاودانی ایرانویج (ایران اصلی) به شمار رفته خود کوروش پارسی به نظر می رسد که در خواب آستیاگ به سان درخت تاک سایه افکن بر آسیا ظاهر میشود.

عنوان یشوعا و مهدی کوروش:

کوروش بزرگ در تمامی متون یهودی بدون استثناء مورد احترام قرار گرفته‌است. با حمله کوروش به بابل رابطه خاصی بین او و یهودیان شکل گرفت تا جایی که یهودیان او را یشوعا (منجی) خود خواندند. کوروش تنها غیریهودی (جنتیل) در کتاب مقدس است که لقب یشوعا (عیسی) به او اهدا شده‌است.

به ویژه اشعیای نبی (XLV 1)که مکرراً نام کوروش را می‌برد و او را یشوعا (منجی خدایگانی) و برگزیده یهوه می‌داند. وی دربارهٔ کوروش می‌گوید: وی شبان من است و تمام هدف‌های مرا به انجام خواهد رساند و دربارهٔ اورشلیم چنین می‌گوید: اورشلیم دوباره مسکون خواهد شد و دربارهٔ معبد چنین می‌گوید: بنیان تو استوار خواهد شد(X-LIV 28) خداوند به برگزیده‌اش کوروش چنین می‌گوید: دست راست تو را گرفتم تا ملل مختلف در برابر تو سر تعظیم فرود آورند و جامه‌ها را از تن شاهان برکنند دروازه‌ها را در برابر تو خواهم گشود، من پیشاپیش تو خواهم رفت و کوه‌ها را هموار خواهم کرد. درهای برنزی را شکسته قطعه قطعه خواهم کرد و میله‌های آهن را خواهم برید(XLV 1-2).

دربارهٔ نامیده شدن کوروش به عنوان یشوعا (منجی) گفتنی است که در هیچ جای متن عبرانی و یونانی تورات، کوروش مسیح خداوند (غسل تعمید یافته خداوند) نامیده نشده است. بلکه نجات دهنده (یشوعا) نامیده شده است. در یکی از ترجمه های فارسی، مترجم به عنوان متن توضیحی، کورش را مسیح خداوند نامید! در حالی که در ترجمه ی رسمی انگلیسی آکسفورد که ترجمه ای مستقیم از متن عبرانی و یونانی است واژهٔ YHWH’s instrument به معنی "وسیله و سببی از اسباب خداوند" (یشوعا، مهدی) نامیده شده است. و در ترجمه رسمی انتشارات عیلام به زبان فارسی که بر اساس ترجمهٔ مستقیم از عبری آرامی است نیز برای کورش از واژهٔ "«برگزیده» برای پیشبرد امور"، (مهدی) استفاده نموده است.

در باورهای شیعیان به پیروی از یاران موعود سئوشیانت استوت ارته زرتشتیان قائل به یاران مهدی موعود شده اند که نام و نشان شان همان نام و نشان افراد تاریخی مورد نظرشان در گذشته است.

The final stations of the Sauromat (Sarmat) tribes in the Balkan

Bilingual Scythian-Slavic tribes Sauromat (serpent worshiper)/Sarmat (mother lord), including Massagetes (Alans and Roxolans =royal Alans ancestors of Croats) and Yaziges (snake totem holders, Serbs) and Amazons (warrior women, Aorsi), the latter is aorsian in Hungary.

Matching aorsian with Amazons (aorpat, Those who lower the men)

आम m.n. Ama passing hard and unhealthy excretions

zoni (zaoni): women

औरसी f. aurasi (aorsi) legitimate daughter

Correspondence of Bosnians with ancient Bastarenes/Peucians

The names of the Bastarne (belonging to the goat/Ibex)/ Peucians (belonging to the goat/ibex)

Sakaians/ Scythians (belonging to the ibex)

seem to belong to the ancestors of the Bosnians (belonging to the goat/ibex):

बस्त m. basta goat

Iranian *arna- "offspring, tribe"

Scyth: Saka: antelope

Peuci or Peucini: (Persian bozini): those belonging to the goat

पशु m. pashu goat

bucca (male goat) Old English

Boisa (goat) in Scythian

Bos-ni: those belonging to the goat

In the third century, the Greek historian Dio Cassius (155–235 AD) stated that the "Bastarnae are properly classed as Scythians" and "members of the Scythian race".

The names Alan and Croat are synonyms for tie holders:

आलान n. AlAna tie

Croat: Cropat:

ग्रीव m. griva neck, पट्ट m. paTTa band

The names Sauromat, Yazig, and Sarb mean snake worshipers, and Sarmat means matriarch:

सर्प m. sarpa snake

सुरा f. surA (saura) snake, मत adj. mata believed

यशस् adj. yashas (yasa) respected

अग m. aga (azi-k) snake

सार m. sAra main point

mata: mother

Vad betyder vikinga tidens Kvänland och Bjarmaland?

Eftersom Kvänland har varit skridfinnars land kommer namnet då från ordet kava (kravla).

Bjarmaland som Vitahavets område kan betyda barmhärtiga landet.

سرانجام قبایل مادر سالار سئورومات (سرمت) The final stations of the Sauromat (Sarmat) tribes

قبایل دو زبانهٔ سکایی- اسلاوی سئورومات (مارپرست)/ سرمت (مادر سالار)، شامل ماساگتها (آلانها و روکسولانها= آلانهای پادشاهی، نیاکان کرواتها) و یازیگها (دارندگان توتم مار، صربها) و آمازونها (زنان جنگاور، ائورسی ها) بوده اند که این آخریها سرانجام در مجارستان ماندگار شدند:

Bilingual Scythian-Slavic tribes Sauromat (serpent worshiper)/Sarmat (mother lord), including Massagetes (Alans and Roxolans =royal Alans ancestors of Croats) and Yaziges (snake totem holders, Serbs) and Amazons (warrior women, Aorsi), the latter is aorsian in Hungary.

مطابقت ائورسی ها با آمازونها (ائورپت ها، مرد افکن ها):

Matching aorsian with Amazons (aorpat, Those who lower the men)

आम m.n. Ama passing hard and unhealthy excretions

zoni (zaoni): women

औरसी f. aurasi (aorsi) legitimate daughter

مطابقت بوسنی ها با باستارنه ها/پئوسیهای باستانی

نامهای باستارنه ها (منسوبین به بُز/ بزکوهی) / پئوسیها (منسوبین به بُز/ بزکوهی)/ سکاها (منسوبین به بزکوهی) متعلق به نیاکان بوسنی ها (منسوبین به بز/بزکوهی) به نظر می رستد: Correspondence of Bosnians with ancient Bastarenes/Peucians

The names of the Bastarne (belonging to the goat/Ibex)/ Peucians (belonging to the goat/ibex)

Sakaians/ Scythians (belonging to the ibex)

seem to belong to the ancestors of the Bosnians (belonging to the goat/ibex):

बस्त m. basta goat

Iranian *arna- "offspring, tribe"

Scyth: Saka: antelope

Peuci or Peucini: (Persian bozini): those belonging to the goat

पशु m. pashu goat

bucca (male goat) Old English

Boisa (goat) in Scythian

Bos-ni: those belonging to the goat

In the third century, the Greek historian Dio Cassius (155–235 AD) stated that the "Bastarnae are properly classed as Scythians" and "members of the Scythian race".

نامهای آلان و کروات مترادف هم به معنی دارندگان کراوات هستند: The names Alan and Croat are synonyms for tie holders:

आलान n. AlAna tie

Croat: Cropat:

ग्रीव m. griva neck, पट्ट m. paTTa band

نامهای سئورومات و یازیگ و صرب به معنی گرامی دارندگان مار هستند و سرمت به معنی مادر سالار است:

The names Sauromat, Yazig, and Sarb mean snake worshipers, and Sarmat means matriarch:

सर्प m. sarpa snake

सुरा f. surA (saura) snake, मत adj. mata believed

यशस् adj. yashas (yasa) respected

अग m. aga (azi-k) snake

सार m. sAra main point

mata: mother

Betydelser av namnen Thule, Baltikum och Ultima Thule

Ptolemaios ansåg att Ultima Thule låg vid den bebodda världens allra nordligaste gräns.

Thule och Ultima, Thule, "yttersta Thule", är ett begrepp inom grekisk och romersk mytologi som används för att beteckna ett landområde längst i norr eller väst. Idag antas det ha åsyftat Island eller den Skandinaviska halvön, men många alternativa tolkningar har förekommit under historien.

Efter som Tile (Ultima Thule) har haft liknande namn med Thule har man blivit tveksamt om dess (egentligen deras) plats:

Namnet Thule i varianten tuli betyder eld (bärn) på estniska. Då kan namnet Thule syfta på bärnstenens hem ort i Baltikum därför att det nämndes bärnstens huvud ort (Baltikum), Thule enligt Pytheas, men Ultima Thule (bortre ön) har varit Island:

Namnet Ultima Thule för Island kan ha andra betydelse än Thule som betyder eld/bärnstens land, därför att Tile-ile betyder ön i långt borta och änden av Jorden, vilket har koppling med betydelsen av dess adjektiv, Ultima (slutlig och final). Tydligen har Pytheas vilse letts i Storbritannien till Ultima Thule (Island) istället för Thule i Baltikum (bärnstens Land). Det litauiska ordet baltas (vit, ljus) antyder att litauiska och estniska namnen Baltikum och Thule har varit synonymer i betydelsen bärnstenslandet.

I detta förhållande har Tjalve varit eldguden Ull

Det finns bevis som talar för att Tjalve kan ha dyrkats av hedningar. På en sländtrissa från England, daterad till tusentalet, har man funnit en tydlig runinskription med texten: oþen.ok.einmtalr.ok.þalfa.þeir.ielba.þeruolflt.ok.kiriuesf. vilket har översatts och transkriberats till: Oden och Heimdall och Tjalva, dem hjälper dig, Úlfljótr. Dock så antyder formen "Þjálfa/Tjalva" att det är en feminin motsvarighet till namnet.

Enigt gutasagan Tjalve har varit i förhållande med elden:

”Gotland fann först en man som hette Tjelvar. Då var Gotland så förtrollat, att det om dagarna sjönk och om nätterna stod uppe. Men denna man bar först eld till landet och sedan sjönk det aldrig”. Så börjar den gamla Gutasagan, som nedtecknades någon gång på 1200-talet.

Tjalve kan tolkas Tjäle-ve (ismärken gud) och Thule-ve (helga eldens gud) som både syftar på eldguden Ull. Då har Ull varit eld-ljusguden i vikingatiden och Yggdrasils gud har varit Heimdall (av heim med betydelsen "värld" och dallr med betydelsen "blomstrande träd").

معنی نام سِنِمار

نام و عنوان این معمار اساطیری به اوستایی به صورت سناور به معنی دارندهٔ ریسمان و شاقول به عبارت دیگر همان معمار است:

سنمار. [ س ِ ن ِم ْ ما] (اِخ) معماری رومی که قصر خورنق را برای نعمان بن منذر بساخت. نعمان برای آنکه وی کاخی نظیر آن یا بهتر از آن برای دیگری نسازد، دستور داد تا او را از فراز کاخ بر زمین افکندند و «جزاء سنمار» (پاداش سنمار) از این رو در عرب مثل شده است. (فرهنگ فارسی معین). نام شخصی بود رومی که قصر خورنق را او ساخته است . و سنمار خورنق را چنان ساخته بود که در شبانروزی به چند رنگ مختلف میشد؛ صبح دم کبود بود و در نیم روز سفید مینمود و به وقت عصر زرد میشد. چون تمام گردید او را خلعتی فاخر و نعمتی وافر دادند. از آن بغایت خوش وقت شد و گفت: اگر میدانستم که ملک این چنین احسان میکند عمارتی به از این میساختم ، چنانکه آفتاب به هر طرف که سیر نماید آن قصر بدان جانب میل کند. نعمان به تصور آنکه مبادا برای دیگری از ملوک بهتر از این بسازد حکم فرمود تا او را بر بالای قصر برده بزیر انداختند. (برهان) (آنندراج). به ضرورت شعر به سکون و مخفف میم آمده است:

بخشش خورشید تام باشد از عمر

گر بکشندم بسان سنجر و سنمار.

(از لغت نامه اسدی).

مطابقت بوسنی ها با آمازونها Matching Bosnians with Amazons

قبایل دو زبانهٔ سکایی- اسلاوی سئورومات (مارپرست)/ سرمت (مادر سالار)، شامل ماساگتها (آلانها و روکسولانها، نیاکان کرواتها) و یازیگها (دارندگان توتم مار، صربها) و آمازونها (زنان جنگاور، ائورسی ها) بوده اند که این آخری مطابق بوسنی ها (زنان خطرناک و جنگاور) به نظر می رسد:

भय n. bhaya (bho) dangerous

जनी f. jani (zani) woman

आम m.n. Ama passing hard and unhealthy excretions

zoni (zaoni): women

औरसी f. aurasi (aorsi) legitimate daughter

Matching Bosnians with Amazons

Bilingual Scythian-Slavic tribes Sauromat (serpent worshiper)/Sermat (mother lord), including Massagtes (Alans and Roxolans, ancestors of Croats) and Yazigs (snake totem holders, Serbs) and Amazons (warrior women, Aorsi), the latter according to Bosnians (dangerous and warrior women) looks like:

भय n. bhaya (bho) Dangerous

जनी f. jani (zani) woman

आम m.n. Ama passing hard and unhealthy excretions

zoni (zaoni): women

औरसी f. aurasi (aorsi) legitimate daughter

ینتسایی نام سکایی اویغورها یا روکسولانها

ینتسایی های منابع چینی که در استپها جایگزین آلانها شدند به لغت سکایی و سنسکریت مترادف نام ایغور ها (خجسته ها) و روکسولانها (آلانهای درخشان) به نظر می رسد:

जन m. jana (yana) people

तिष्य m. tiSya auspicious

نامهای تخت جمشید (جمشید دارای وَر=باغ) و وَرِنه (شهر فریدون=کوروش) و پاسارگاد و پارسه جملگی به باغ انگور اشاره دارند

مطابق منابع یونانی در کاخ هخامنشیان تاک زرینی که بر کاجی زرین پیچیده بود، نگهداری میشد که سمبل پارس (خوشهٔ انگور) به نظر می رسد:

वेल n. vela (vara) garden

नाय m. nAya leader

वरण m. varaNa any tree

परिसर् f. parisar grape

kad (gad): seat of the throne

पर्ष m. parSa bundle, cluster of grapes

منظور از درخت وَن یوت بیش (درخت رنج زدا) در کتب پهلوی که منجی جاودانی ایرانویج به شمار رفته خود کوروش پارسی به نظر می رسد که در خواب آستیاگ به سان درخت تاک سایه افکن بر آسیا ظاهر میشود.

De forntida nordiska stammarna

Nordiska folkstammar hos Ptolemaios:

Ptolemaios nämner svenskar, samer och finländare i tur och ordning under namnen firasoi (eldgud dyrkarna), fauonai (fä-unnai, renskötarna) och finnoi (finländarna, sumpmarkfolket).

De andra nordiska folkstammarna hos Ptolemaios:

Om chaideinoi och levoni:

Enligt Ptolemaios bodde de i nordväst och central av Skandinavien. De har varit norrmän och finnvedingar (smålänningar): Chaideinoi: de som bor på taket av Jorden.

छाद n. chAda tak

Chaideinoi har fått även namnen hill-evioner, avioner, hyperbore'er och adogiter.

Hill-evioni (avioni): de som är i aviga sidan av berget.

Hyperbore'er (de övernordliga) har varit norr-avigner (avioner): norrmän. Ado-giter: neder/norr folket Levoni: de som är livegna, finnvedingar (smålänningar).

Om dauciones och gutae som enligt Ptolemaios bodde i södra Skandinavien :

Dauciones (daner) låter att betyda de som har haft skräckinjagande krigshundar.

Gutae (götar) kan betyda häst skötare:

घोट m. ghoTa häst

Skandinaviens karta enligt Ptolemaios:

”Västra delen” bebos av (1) Chaedini

”Östra delen” bebos av (2) Favonae och (3) Firaesoi

”Norra delen” bebos av (4) Finni

”Södra delen” bebos av (5) Gutae och (6) Dauciones

"Mellersta delen" bebos av (7) Levoni

Mytiska nordiska folkstammar på Chertomlyks vas:

Trädet och fåglarna och bevingade hästen påminner om Uppsalas Yggdrasil.

Lejonerna och hästtämjarna (=arimaspier i söder om guldvaktande gripar enligt Herodotus) och jagande griparna påminner om danskar och götar och samer.

Historikern Herodotos berättar om poeten Aristeas som påstod att han i trans hade kommit till issedonerna (egentligen menas folk i Estonia= östland som blivit missförstånd med issedonerna i öst) att det bodde enögda arimaspier bortom dessa, bortom dessa gripar som bevakade guld, och bortom dessa hyperboréerna, som bodde vid havet.

Skyterna runtom Chertomlyk i Ukraina kallade goterna arimaspier (hästtämjarna) och introducerades som dyrkare av den enögde guden (Oden).

Chertomlyks vas från omkring det fjärde århundradet f.Kr.

بررسی مفاهیم بسیار جالب خواب های آستیاگ در مورد کوروش

در خبر هرودوت در باب خواب آستیاگ (ایشتویگو، آژدهاک یعنی ثروتمند) در مورد ظهور کوروش مفاهیم نامهای پارس (سرزمین انگور) و کوروش (مرد سیلابی، سیلاو مان) ضمن اسطورهٔ جالبی گنجانده شده اند:

پارس در سنسکریت به صورت پَرش به معنی تَر رشد کننده (چنار) و خوشه (انگور) و پریسَر (دراز کشنده روی زمین) به معنی انگور است و طبق گفتهٔ هرودوت، آستیاگ در رؤیایش کورش پارسی را به سان تاک سایه افکن بر آسیا می بیند که اشاره به معنی لفظی پارس (سرزمین تاک) است:

पर्षते{पर्ष्} verb parSate[parS] grow wet

पर्ष m. parSa bundle, cluster

परिसर् f. parisar grape

परिसर adj. parisara lying near or on

مطابق منابع یونانی در کاخ هخامنشیان تاک زرینی که بر کاجی زرین پیچیده بود، نگهداری میشد که می توانند سمبل پارس (خوشه، انگور، تَر رشد کننده، چنار) باشند.

طبق هرودوت "سپس آستیاگ خواب دیگری دید که از زهدان دخترش درخت تاکی رویید که بر سراسر آسیا سایه افکنده‌است."

این بی شک اشاره به خود نام کوروش است که با توجه به واژهٔ بلوچی کور (رود سیلابی کوهستانی) به معنی مرد سیلاب مانند است و همین است که در اوستا به صورت ثراتئون (رود سیلابی مانند) به جای نام کوروش و نام شاهنامه ای او فریدون (فریتون، دوست منش= هخامنشی) نشسته است.

کل اسطورهٔ پیدایی کوروش از این قرار است:

هرودوت گوید که "آستیاگ دختری به نام ماندانا داشت که دربارهٔ او خوابی دید. خواب دید که او چندان آب رفت که سراسر آسیا را سیل فراگرفت. آستیاگ ترسید و ماندانا را به جای اینکه به یک مادی به زنی دهد، او را به کمبوجیه پارسی داد. از این پیوند کوروش زاده شد. سپس آستیاگ خواب دیگری دید که از زهدان دخترش درخت تاکی رویید که بر سراسر آسیا سایه افکنده‌است. کاهنان دربار و جادوگران (مغان) آن را چنین تعبیر کردند که نواده او، کوروش جانشین او شده و به عنوان شاه به تخت سلطنت خواهد نشست. پس از شنیدن این تعبیر، آستیاگ فرمان داد تا دختر باردارش ماندانا را از پارس نزد او آورند، بعدها هنگامی که کوروش به دنیا آمد، آستیاگ دستور داد تا نوزاد را بکشند. این کار به دست هارپاگ سپرده شد که یکی از درباریان آستیاگ بود. هارپاگ این کار را به چوپانی به نام مهرداد سپرد که یکی از بردگان هارپاگ بود. به این چوپان دستور داده شد که کودک را در کوهستانی رها کند که پر از جانوران درنده بود. هنگامی که مهرداد کودک را به کلبه اش در کوهستان برد، مشاهده کرد که همان موقع همسرش اسپاکو، نوزادی مرده به دنیا آورده‌است. آن‌ها تصمیم گرفتند کوروش را به عنوان فرزندی نزد خود نگهدارند و آنگاه لباس‌های نفیس شاهانه کوروش را از تن او به درآورده و بر تن نوزاد مرده کردند و او را در نقطه‌ای دور افتاده در کوهستان رها کردند. پس از اجرای این کار، مهرداد نزد هارپاگ رفته گزارش داد که مأموریت خود را به انجام رسانده‌است. هارپاگ افراد قابل اعتمادی به کوهستان فرستاد تا جریان کار را بررسی کنند و پس از یافتن جسد، کوروش را به خاک بسپارند. پس از آن اطمینان حاصل شد که فرمان شاه اجرا شده‌است.

هنگامی که کوروش ده ساله شد و با کودکان هم سن و سالش بازی می‌کرد، آن کودکان وی را به عنوان شاه برگزیدند: یکی از میان این کودکان که نجیب‌زاده‌ای از ماد بود از فرمان کوروش سرباز زد، در نتیجه کوروش او را گوشمالی داد. پدر آن پسر به نام آرتمبارس نزد آستیاگ شکایت برد و اظهار داشت که یکی از بردگان وی فرزندان درباریان را چوب زده‌است. کوروش را نزد آستیاگ فرستادند تا تنبیه شد. شاه با مشاهده کوروش و شباهت وی با افراد خانواده‌اش مظنون شد که مبادا کوروش نواده خودش باشد. پس شاه مهرداد را تهدید کرد که اگر حقیقت را نگوید شکنجه خواهد شد. مهرداد حقیقت را بیان داشت و آستیاگ از آن آگاه شد. پس از آن هارپاگ را به بی رحمانه‌ترین شکل تنبیه کرد. بدین ترتیب که او را برای صرف شام دعوت نمود و بدون آنکه وی خبردار شود گوشت بدن فرزند هارپاگ را به عنوان غذا، به خورد پدر داد. مدتی بعد آستیاگ به جادوگران و کاهنان روی آورد و از آن‌ها سؤال پرسید که آیا هنوز هم باید از خطر از جانب نوه‌اش بهراسد یا نه. آن‌ها پاسخ دادند که رؤیای شاه اکنون تعبیر شده‌است، برای اینکه کوروش هنگامی که با کودکان دیگر بازی می‌کرد، به عنوان شاه انتخاب شد. پس دیگر نیاز نیست از وی بترسد. پس از آن آستیاگ آرام گرفت و نوه‌اش را به پارس نزد پدر و مادرش فرستاد."

در منابع کلاسیک یونانی (هرودوت، گزنفون، دیودوروس)، کوروش فرزند کمبوجیه اول و ماندانا است. بدین ترتیب فرزندشان (کوروش) نوه ایشتوویگو است. تاریخ‌دان‌هایی چون کامرون، پیانکوف و وایس‌باخ این گزارش را صحیح و قابل اعتماد می‌دانند. اما والتر هینتس این گزارش را مشکوک می‌داند و می‌گوید که کوروش زمانی که به پانزده سالگی رسید، آستیاگ هنوز به تاج و تخت ماد دست نیافته بود. بدین ترتیب می‌توان ادعا کرد که کوروش نمی‌توانسته نواده آستیاگ باشد. هینتس می‌گوید کوروش در سن چهل سالگی به پادشاهی رسید و در نتیجه سی سال فرمانروایی کرد. از آنجا که منابع بابلی نشان داده‌اند که کوروش در سال ۵۳۰ پ. م درگذشت، بنابراین می‌بایستی حدود سال ۶۰۰ پ.م. به دنیا آمده باشد. بریان می‌گوید که پیوند خانوادگی کوروش و آستیاگ محل تردید است. چون این ادعا می‌تواند توجیه ایدئولوژیکی هلنی از قدرت کوروش در ماد و حتی در لیدیا باشد. این بن‌مایه‌ای است که آن را نزد هرودوت بازمی‌یابیم، وقتی که می‌کوشد نخستین تماس کوروش و اهموسه و سپس علل فتح مصر به دست کمبوجیه را توجیه کند؛ که در بیشتر موارد توجیهات دودمانی‌ای مطرح است که پس از وقوع رویدادها ابداع شده‌است."

در مورد ماندانا دختر آستیاگ خبر گزنفون در کوروشنامه گره گشاست که می گوید آستیاگ اول (فرائورت) پدر کیاخسار (هوخشتره) پدر بزرگ مادری کوروش (کوروش نیای کوروش بزرگ) بوده است. بنابراین ماندانا مادر پدر بزرگ او (کوروش نیای کوروش) بوده است که با مادر خود کوروش بزرگ مشتبه شده است.

منابع عمده:

١- تاریخ هرودوت.

٢- فرهنگ لغات سنسکریت.

٣ داندامایف، تاریخ سیاسی هخامنشیان.