اتیمولوژی بیابان

وی-آپان پهلوی به همان معنی محل منسوب به بی آبی است:

مطابق لغت نامهٔ دهخدا: بیابان. (اِ مرکب) پهلوی «ویاپان»۞، سمنانی «بیه بون»۞، سنگسری «بیه بن» ۞، سرخه ای «بیه ون» ۞، شهمیرزادی «بیه بون»۞، بی آب و علف، لاسگردی «بیه بن»۞ گیلکی «بیابان» دشت و صحرا. صحرای بی آب و علف. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین). به فتح اول هم آمده است و بعضی محققین نوشته اند به کسر اول اصح باشد زیرا که در اصل بی آبان بود یعنی بی آب شونده یعنی صحرای بی آب.